Μηνάς Βιντιάδης “Μια μικρή Δημοκρατία…”
Απόγευμα, λίγο πριν από τη δύση του ήλιου.
Την ίδια ώρα φτάνουν στην ερημική παραλία ένας επιχειρηματίας με το πολυτελές τζιπ του κι ένας εργάτης με το μισοχαλασμένο μηχανάκι του. Κάθονται ο ένας στη μια άκρη κι ο άλλος στην άλλη.
Χαιρετιούνται από μακριά θέλουν δεν θέλουν, είναι δύο, μόνοι, στην άκρη του πουθενά.
Ο ένας, ο επιχειρηματίας, που κάνει με καθυστέρηση διακοπές, μόλις ξύπνησε από τον απογευματινό του ύπνο.
Ο άλλος, ο εργάτης, μόλις σχόλασε από το μεροκάματο, έχει ακόμα ασβέστες στα χέρια και τα μαλλιά.
Γδύνονται, φορούν κι δυο ένα παρόμοιο μπλε σκούρο μαγιό. Έχουν περίπου το ίδιο ύψος, την ίδια πάνω κάτω ηλικία, το ίδιο χρώμα μαλλιών, γκρίζα σαν τη βρεγμένη άμμο.
Κολυμπούν, χαίρονται το νερό, βγαίνουν. Τι σύμπτωση! Σκουπίζονται με δυο ίδιες πετσέτες, άσπρες, και κάθονται σε δυο ξεχασμένες καρέκλες θαλάσσης, μισοσκισμένες από τον επίλογο του καλοκαιριού.
Ο επιχειρηματίας ψάχνει τα τσιγάρα του, γαμώτο, τα ξέχασε στο ξενοδοχείο. Το σκέφτεται για λίγο, σηκώνεται και πάει προς τον εργάτη που ετοιμάζεται ν’ ανάψει ένα.
– Ξέχασα τα τσιγάρα, μου δίνεις ένα σε παρακαλώ;
– Είναι το τελευταίο μου και μένα. Πολύ άτυχος είσαι ρε φίλε!
Ο επιχειρηματίας κάνει να φύγει απογοητευμένος, αλλά ακούει μια φωνή πίσω του.
– Αν κάνεις κέφι, κάτσε να το καπνίσουμε παρέα. Σε λίγο θα βασιλέψει κι ο ήλιος και μετά φεύγουμε.
Βάζει τα γέλια, τραβάει τη μισοσκισμένη καρέκλα και τραβάει μια βαθιά τζούρα από το κερασμένο τσιγάρο. Το δίνει πίσω και περιμένει να το ξαναπάρει. Σιωπή, παφ πουφ, πάλι σιωπή, πάλι παφ πουφ.
Ο ήλιος δύει όμορφα, οι δυο τους βλέπουν το ίδιο πράγμα, καπνίζουν το ίδιο τσιγάρο σε μια έρημη παραλία που μεταμορφώνεται σε μια Μικρή Δημοκρατία του Καπνού, της Θάλασσας των Ψευδαισθήσεων και των Κυμάτων της Ματαιότητας…
Μια Μικρή Δημοκρατία σε μια ερημική παραλία ενός νησιού.
ΥΓ.: Ο Συγγραφέας που έκανε την απογευματινή του βόλτα και κατέγραψε τη σκηνή ισχυρίζεται ότι είδε τον Εργάτη να φεύγει με το πολυτελές τζιπ και τον Επιχειρηματία να καβαλάει το μηχανάκι, μαρσάροντας μάλιστα, αλλά επειδή άρχισε να σκοτεινιάζει δεν είναι σίγουρος…
