Ειρήνη Δασκιωτάκη
Μας αποχαιρετά σε δύο μέρες ο Σεπτέμβριος, ο ένατος μήνας, ο έβδομος για το ρωμαϊκό ημερολόγιο. Τρυγομηνάς και Tρυγητής, Σταυριάτης ή Σταυρίτης λόγω της μεγάλης γιορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Πολλούς σταυρούς σήκωσε ο Σεπτέμβριος.
Πλημμύρες, πυρκαγιές, που δυστυχώς συνεχίζονται ακόμα και τώρα που γράφω, αυτά τα φαινόμενα… Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν άδικα, μάτια απεγνωσμένα μπροστά στην καταστροφή, όπου το υγρό στοιχείο γίνεται εφιάλτης.
Αυξηθήκαν οι διασωληνώσεις εξαιτίας του κορονοϊού, οι θάνατοι επίσης, συνεχίζονται οι απέλπιδες προσπάθειες καταστολής της δυναμικής του ιού.
Παλιά γράφαμε στις εκθέσεις μας και εμείς και τα παιδιά μας αργότερα:
«Ήρθε το φθινόπωρο. Τα σχολεία άνοιξαν και γέμισαν με χαρούμενες φωνές οι αυλές τους. Τα χελιδόνια ετοιμάζονται να ταξιδέψουν για τις θερμές χώρες…»
Πού χρόνος και διάθεση τώρα για τα χελιδόνια!
Τα παιδιά γύρισαν στα σχολεία κουβαλώντας τις “πληγές” του καλοκαιριού. Τα σχολεία μετατράπηκαν σε εμπόλεμες ζώνες.
Μάσκες… όχι μάσκες!
Α! Τώρα είναι η ώρα να αγωνιστούμε για μείωση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, για προσλήψεις εκπαιδευτικών…Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Σχολικά κτίρια;
Οι Δήμοι από την άλλη, δε βλέπω να μπορούν να δώσουν λύσεις για μοίρασμα των τμημάτων όπου τα παιδιά συνωστίζονται περισσότερο, η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει αντιπολίτευση, η Κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη φιλελεύθερη ιδεολογία της και στη “σοσιαλιστική” διάθεση που αναγκάζεται – όχι και με τόση επιτυχία – να επιδείξει λόγω αυτής της ανατρεπτικής κρίσης.
Όλοι μας συμπεριφερόμαστε σαν πανικοβλημένα ζώα που δε γνωρίζουν από πού θα έρθει το βόλι του κυνηγού…
Τα σχολεία άνοιξαν τα σχολεία κλείνουν! Στα σχολεία γίνονται καταλήψεις… Τα σχολεία κλειστά.
Έριξε ο Σεπτέμβρης και μία δυνατή βροχή, οργισμένη κι αυτή, αφού δεν θύμιζε εκείνα τα πρωτοβρόχια που εμείς θυμόμαστε, τότε που η κλιματική αλλαγή δεν μας απασχολούσε ακόμη και ρίχναμε και καμιά ματιά στον ουρανό, στα δέντρα τριγύρω μας, στα φύλλα που έπεφταν, στην αλλαγή των χρωμάτων στο δάσος, στα χελιδόνια τα παραταγμένα στα τηλεγραφόξυλα σαν μουσικές νότες που περιμένουν την μπαγκέτα του ενορχηστρωτή για να πετάξουν, αφήνοντας πίσω τους τις μουσικές μνήμες του καλοκαιριού…
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
