ΠΑΜΕ: Ταφόπλακα στις διεκδικήσεις των συνταξιούχων η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ – Στόχος τους η ιδιωτική ασφάλιση

Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που ερμηνεύτηκε ως δικαίωση των συνταξιούχων αποτελεί ταφόπλακα στις διεκδικήσεις τους, καθώς θεωρεί ως «περασμένες-ξεχασμένες» τις τεράστιες περικοπές στις συντάξεις. Η συμβολή του νόμου-λαιμητόμου του ΣΥΡΙΖΑ (νόμος Κατρούγκαλου) στη νομιμοποίηση των περικοπών είναι καθοριστική καθώς πέρα από το χρονικό διάστημα Ιούνη 2015 ως Μάη 2016, το ΣτΕ επιβεβαιώνει ότι η ψήφιση το Μάη του 2016 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του νόμου 4387 πέρα από τις άλλες ανατροπές που επέφερε για τους σημερινούς ασφαλισμένους, ενσωμάτωσε και «νομιμοποίησε» όλες τις προηγούμενες περικοπές, «λύνοντας» ζητήματα αντισυνταγματικότητας και κλείνοντας παράλληλα το δρόμο σε επόμενες διεκδικήσεις αναδρομικών.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στους νόμους Κατρούγκαλου – Βρούτση, βάζει μπροστά την επόμενη φάση της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Οι ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα συνεχίζονται με την «εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στον δεύτερο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης», που αποτελούσε μία από τις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ και έρχεται να «κουμπώσει» πάνω στον νόμο – λαιμητόμο, του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πορεία της πλήρους ιδιωτικοποίησης των επικουρικών συντάξεων, η κυβέρνηση πέρα από τους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, πατάει πάνω στο πόρισμα της «επιτροπής σοφών» επί Ν. Μηταράκη, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς καθώς και των Επαγγελματικών Ταμείων, μαζί και της Τράπεζας της Ελλάδας, δηλαδή όλα τα κοράκια που προσδοκούν κέρδη και ετοιμάζονται να θησαυρίσουν από την παραπέρα διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Οι αντεργατικές ανατροπές του «Πορίσματος Πισσαρίδη» που συντάχθηκε για λογαριασμό του υπουργείου Εργασίας προβλέπουν:

• Οι επικουρικές συντάξεις των νέων ασφαλισμένων δε θα είναι εγγυημένες, καθώς το ύψος τους θα εξαρτάται από το τζογάρισμα στις αγορές και γενικώς από την «απόδοση» του ρίσκου που αναλαμβάνει ο κάθε ασφαλισμένος ατομικά! Είναι χαρακτηριστικό ότι γίνεται λόγος για «επιλογή» ανάμεσα σε «τρία επενδυτικά πακέτα», «χαμηλού», «μεσαίου» και «υψηλού επενδυτικού κινδύνου». Ως εναλλακτικοί πάροχοι διαχείρισης υποδεικνύονται οι εταιρείες Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων, οι εταιρείες παροχής επενδυτικών υπηρεσιών, τα Πιστωτικά Ιδρύματα και οι Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις.

• Όλοι οι νέοι ασφαλισμένοι που πρωτοασφαλίζονται μετά την 1/1/2021 υπάγονται υποχρεωτικά στο νέο ιδιωτικό ασφαλιστικό σύστημα και καταβάλλουν το 6,5% επί των αποδοχών τους, δηλαδή το κράτος διευρύνει την πελατεία των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην Ασφάλιση, εντάσσοντας υποχρεωτικά στο νέο σύστημα ομάδες κλάδων και επαγγελμάτων που με το ισχύον σύστημα δεν διαθέτουν επικουρική Ασφάλιση. Τέτοιες μεγάλες κατηγορίες είναι οι ασφαλισμένοι στα πρώην ταμεία του ΟΑΕΕ και του ΟΓΑ.

• Στο πλαίσιο του σημερινού Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ) δημιουργείται ξεχωριστός νέος κλάδος ιδιωτικής επικουρικής Ασφάλισης και το Ταμείο θα είναι υπεύθυνο για την είσπραξη των εισφορών.

• Στο «Πόρισμα Πισσαρίδη» καταγράφεται πως μετά τα πρώτα δέκα χρόνια, η διακοπή ροής εισφορών στο ΕΤΕΑΕΠ από τους νέους ασφαλισμένους θα προκαλέσει ελλείμματα, τα οποία με τη σειρά τους θα φορτωθούν σε παλιούς συνταξιούχους και ασφαλισμένους. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις το κόστος μετάβασης από το ένα σύστημα στο άλλο, υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 55 δισ. ευρώ με τον τελικό λογαριασμό να φορτώνεται στα λαϊκά στρώματα, μέσω της γενικής φορολογίας και των άλλων αντιλαϊκών επιβαρύνσεων.

Είναι πλέον πιο ευδιάκριτος ο στόχος τους! Το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων να εκτιναχτεί, να γίνουν οι συντάξεις και ο κόπος των εργαζόμενων χρηματιστηριακά στοιχήματα, να περάσουν στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης.

Δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε στη νέα γενιά εργαζομένων μια εργασιακή κόλαση και μια διαρκή ανασφάλεια. Την ίδια στιγμή που η νέα κρίση αγγίζει όλο και πιο βαθιά κάθε εργατική-λαϊκή οικογένεια, που η ανεργία θεριεύει και οι αναστολές συμβάσεων που συνοδεύονται από μειώσεις μισθών απλώνονται σε κάθε κλάδο, η εργατική απάντηση πρέπει να είναι εξίσου δυναμική.

Οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και συνολικά το λαό για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων πρέπει να είναι ακόμα πιο μαζικοί, ακόμα πιο δυνατοί. Τα σωματεία είτε σε συνθήκες πανδημίας είτε σε συνθήκες καλοκαιριού δε κλείνουν ρολά.

Η καταστολή και τα σχέδια περιορισμού των διαδηλώσεων δε θα βάλουν εμπόδια στην απάντηση μας μπροστά στη νέα επίθεση.