Οι σπουδαστές Ιατρικής στην Κούβα πηγαίνουν τις τελευταίες ημέρες από σπίτι σε σπίτι προσπαθώντας να εντοπίσουν περιστατικά της πανδημίας του κοροναϊού με στόχο την πρόληψη της εξάπλωσης στο νησί της Καραϊβικής.
“Πόσοι άνθρωποι ζουν εδώ; Έχετε έρθει σε επαφή με ξένους; Γνωρίζετε τους κανόνες υγείας που πρέπει να ακολουθήσετε;” ρωτούν.
Περίπου 28.000 μαθητές επαναλαμβάνουν τις ίδιες ερωτήσεις δεκάδες φορές την ημέρα, σε όλη τη χώρα.
Στη συνοικία Vedado της Αβάνας, ο Liz Caballero Gonzalez, 46χρονος γιατρός, συνοδεύει δύο σπουδαστές που είναι επιφορτισμένοι με την αναζήτηση σε μια περιοχή που φιλοξενεί 300 οικογένειες κάθε μέρα.
Σε μια χώρα όπου πολλοί άνθρωποι φορούν μάσκες προσώπου – και μερικά καταστήματα δεν επιτρέπουν την είσοδο στους πελάτες εκτός εάν φορούν μία – το μόνο πράγμα που κάνει τους σπουδαστές να διαφέρουν είναι οι λευκές ρόμπες τους.
Η Κούβα, κατεστραμμένη από τις τελευταίες 6 δεκαετίες αμερικανικών κυρώσεων, ήταν μια από τις τελευταίες χώρες της Λατινικής Αμερικής που έκλεισε τα σύνορά της, απελπισμένη να κρατήσει τα τουριστικά έσοδα πάνω στα οποία βασίζεται.
Τέθηκε τελικά το κλείσιμο των συνόρων στις 24 Μαρτίου και τώρα έχει 212 περιπτώσεις κοροναϊού και 6 θανάτους. Προληπτικά, περίπου 2.800 άτομα λαμβάνουν νοσοκομειακή περίθαλψη.
Στην καταπολέμηση του κοροναϊού, η Κούβα βασίζεται στις παγκοσμίου γνωστές υπηρεσίες υγείας της. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η χώρα διαθέτει 82 γιατρούς ανά 10.000 άτομα, έναντι 40 για τη Ρωσία, 26 για τις Ηνωμένες Πολιτείες και 18 για την Κίνα.
«Αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια»
“Δεν διαθέτουμε την τεχνολογία των πλούσιων χωρών, αλλά έχουμε ένα πολύ ανθρώπινο προσωπικό δυναμικό, με μεγάλη αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια”, δήλωσε ο Caballero Gonzalez.
Η φροντίδα από πόρτα σε πόρτα δεν είναι κάτι καινούργιο για τους Κουβανούς που είναι μαθημένοι στους οικογενειακούς γιατρούς που «έκαναν πάντοτε τους γύρους … για να ψάξουν για κάθε είδους μεταδοτική ασθένεια».
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι γύροι αυξήθηκαν για να «φτάσουν το 100% του πληθυσμού σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο», είπε.
Οι φοιτητές ιατρικής έχουν ενταχθεί στην εθνική προσπάθεια επειδή η Κούβα έχει αφθονία από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων ξένων σπουδαστών που προσελκύονται από τις 25 ιατρικές σχολές της χώρας και τη διάσημη Λατινοαμερικανική Ιατρική Σχολή (ELAM).
“Είμαστε ήδη συνηθισμένοι να πηγαίνουμε από πόρτα σε πόρτα”, δήλωσε η δευτεροετής φοιτήτρια Susana Diaz, 19 ετών.
“Υπάρχει πάντα μια περίοδος γύρω από τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, όταν κάνουμε επισκέψεις στο σπίτι για το δάγκειο. Έτσι, όταν η κατάσταση του κοροναϊού επιδεινώθηκε, το πανεπιστήμιο ρώτησε αν θα πήγαινε από πόρτα σε πόρτα”, είπε.
Οποιαδήποτε ύποπτη ασθένεια – όπως ένας βήχας ή πυρετός – αναφέρεται αμέσως στο τοπικό ιατρικό κέντρο.
“Πολλοί μας ευχαριστούνε για αυτό που κάνουμε”, είπε η Diaz.
Οι γιατροί “αγαπιούνται πολύ” στην Κούβα, δήλωσε ο Maite Perez, 30 ετών, μετά από μια επίσκεψη ενός από τους φοιτητές.
“Είμαι πραγματικά χαρούμενος που φροντίζουν την υγεία μας”, δήλωσε.
Ο Perez λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις υγειονομικές προφυλάξεις: Κρατάει μια σφουγγαρίστρα στην μπροστινή πόρτα για να καθαρίσει τα παπούτσια του, ξεπλένει κατηγορηματικά τα ρούχα του μετά την επιστροφή στο σπίτι και φοράει μάσκα κάθε φορά που θα φύγει.
Υπάρχει μόνο ένας κανόνας που αποδεικνύεται οδυνηρά δύσκολο να ακολουθήσει: κανένα αγκάλιασμα ή φιλί.
“Θέλω απλά να κρατήσω τη μητέρα μου και να τη φιλήσω, να την πιάσω … αλλά δεν μας επιτρέπεται”, δήλωσε ο Perez.
«Δεν είναι επιστήμη πυραύλων»
Η φροντίδα των ηλικιωμένων είναι ζωτικής σημασίας στην Κούβα, όπου το 20% του πληθυσμού είναι άνω των 60 ετών.
“Μέχρι στιγμής αισθάνομαι καλά και δεν βγαίνω έξω”, δήλωσε η Dolores Garcia, 82 ετών, πίσω από την πόρτα του διαμερίσματός της. Είναι ευτυχής που έχει μια μάσκα προσώπου.
“Κάποιος που με αγαπά πολύ μου την έφερε”, είπε.
Οι Κουβανοί είναι συνηθισμένοι να ζουν χωρίς βασικές ανάγκες – για παράδειγμα υπάρχει συχνά έλλειψη σαπουνιού.
Αντί για ένα υδροαλκοολικό απολυμαντικό χεριών, οι Κουβανοί χρησιμοποιούν ένα διάλυμα χλωρίου για να πλύνουν τα χέρια τους.
Με την έλλειψη ιατρικών μασκών προσώπου, πολλοί έχουν κάνει δικές τους από ύφασμα, συμπεριλαμβανομένης της Marina Ibanez, 56χρονης εργαζόμενης νηπιαγωγείου.
“Όταν είδα ότι οι άνθρωποι περπατούσαν χωρίς μάσκες … ξεκίνησα να δουλεύω και να φτιάχνω μάσκες προσώπου για ανθρώπους”, είπε.
Παρόλο που δεν είχε εμπειρία, έχει ήδη κάνει 50 μάσκες, τις οποίες και μοίρασε στους γείτονες.
“Δεν είναι επιστήμη πυραύλων”, δήλωσε η Ibanez.
