Πού είναι εκείνοι οι πλανητάρχες που των άστρων ετοίμαζαν πόλεμο; που μ ένα βαλιτσάκι παραμάσχαλα κι έναν κωδικό που μόνο αυτοί γνώριζαν, με ένα πάτημα κουμπιού απειλούσαν να μας τινάξουν όλους στον αέρα, δυο και τρεις και δέκα τρεις φορές; γλεντάνε ακόμα την ισχύ τους ή κρύβονται ψοφοδεείς στα καταφύγιά τους;
Εκείνοι, του χρήματος οι κυνηγοί, με τα χρυσά μανικετόκουμπα και την απληστία στο αίμα, πού είναι; πωλούν ακόμα αέρα ή καταμετρούν τα αργύρια στων παλατιών τους τα υπόγεια;
Οι αγορές πού όλα τα κανόνιζαν πού είναι; τους πλάκωσαν δουλειές πολλές και δεν αδειάζουν ή σε λέσχες κλειστές απεργάζονται σχέδια και μηχανορραφούν; μάσκες και αντισηπτικά δεν έχουν πάντως να πουλήσουν.
Αυτοί που όλα τα ήξεραν και όλα τα μπορούσαν, ψόφιοι κοριοί αποδείχτηκαν μπροστά σε μια τόση δα απειλή που δεν την πιάνει ανθρώπου μάτι.
