Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος “Δύο ποιήματα για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης”
Λόγω της ημέρας
Καθώς μέρα με τη μέρα μας βαραίνουν οι κακές ειδήσεις που κάποιες φορές είναι αποτέλεσμα κακών συνθέσεων, όπως: η μετα-ποίηση της πραγματικότητας, η παρα-ποίηση της αλήθειας, η κακο-ποίηση του ωραίου, η απο-ποίηση των ευθυνών, η εκ-ποίηση των αξιών, η ποινικο-ποίηση της εξόδου (από τα σπίτια μας), η αριθμο-ποίηση των αποδημούντων, η ενεργο-ποίηση των πολιτών ή η μαζο-ποίηση,
η … γυμνή ποίηση φαντάζει ως η μόνη ελπίδα σωτηρίας!
ΠΟΙΗΣΗ I
Μηχανή του χρόνου η Ποίηση
Που μας ταξιδεύει στο αύριο και το χθες
Με έγνοια κινδύνου για τα αναπάντεχα κενά
Ζωής που διαλέξαμε να ζήσουμε.
ΠΟΙΗΣΗ II
Βανάκι πολύχρωμο
Tης δεκαετίας του ’60
Η Ποίηση
Κινείται με χαμηλή ταχύτητα
Στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης
Μένει πίσω
Απ’ τους μονότονους
Ήχους των λέξεων
Που απερίσκεπτα παραβιάζουν
Το όριο ταχύτητας
Προκαλώντας
Τα συνήθη ατυχήματα
——————-
Σημείωση Φαρέτρας: Ο πίνακας είναι της Φωτεινής Χαμιδιελή
