Ανοικτή επιστολή του Γιάννη Καμπούρη: Δήμος Βέροιας, Λύκειο Ελληνίδων και εκλογές, όταν “το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο”
Γιάννης Καμπούρης
Μετά την απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής του Δήμου
Βέροιας να προχωρήσει σε πρώτο στάδιο στην παραχώρηση του κτιρίου
Σαράφογλου στο Λύκειο Ελληνίδων, παραιτήθηκα από αναπληρωματικό μέλος
του ΔΣ της ΚΕΠΑ.
Σημειώνω ότι κανείς από το ΔΣ δε γνώριζε για την
απόφαση αυτή και από όσο γνωρίζω ούτε καν ο πρόεδρος της, με εξαίρεση
τα τρία μέλη του ΔΣ που τυχαίνει να είναι αντιδήμαρχοι και μετείχαν
στην εν λόγω διαδικασία (το συγκεκριμένο κτίριο είναι παραχωρημένο
κατά χρήση στην ΚΕΠΑ με απόφαση του ΔΣ του Δήμου)
Γιατί όμως αυτή η μυστικοπάθεια και προκλητική έως
“σκανδαλώδης” εύνοια του Λυκείου Ελληνίδων ;
Γιατί πίσω της κρύβεται μια προεκλογική συμφωνία που
τώρα υλοποιείται. Απλά να παρατηρήσει κανείς ότι στο ΔΣ της ΚΕΠΑ και
συμμέτοχος της απόφασης της εκτελεστικής είναι αντιδήμαρχος, του
οποίου η σύζυγος δραστηριοποιείται στο Λύκειο. Κάπως έτσι έγινε ο
“αρραβώνας” και ο εν λόγω αντιδήμαρχος πήρε θέση στο ψηφοδέλτιο του
νυν δημάρχου κλπ, κλπ για να φτάσουμε στην απόφαση αυτή. Αυτά ως
απάντηση στην αφελή απορία γιατί αυτή η μυστικοπάθεια και γιατί στο
λύκειο και όχι σε άλλο σύλλογο.
Στην ουσία με αυτή την επιλογή η πόλη μας χάνει την
τελευταία ευκαιρία της να αποκτήσει ένα όχι μόνο τύποις, αλλά και κατ’
ουσία λαογραφικό μουσείο. Γεμίζουμε μικρά και χωρίς εμβέλεια
λαογραφικά “μουσεία”, έτσι το λύκειο θα έχει το δικό του, η Εύξεινος
το δικό της, οι Μικρασιάτικες το δικό τους και πάει λέγοντας. Γιατί
ένα μουσείο για να είναι μουσείο έχει προϋποθέσεις που δεν μπορεί σε
καμιά περίπτωση να σηκώσει το Λύκειο και ας λένε το αντίθετο και δεν
έχω καμιά αντίρρηση και προκαλώ να το συζητήσουμε δημόσια με βάση το
υφιστάμενο περί μουσείων νομικό πλαίσιο.
Και είναι τόσο σημαντικό να είναι πραγματικό μουσείο
και όχι ένα εκθετήριο που θα το ονομάζουμε μουσείο ; Ναι είναι κακό
γιατί εν γνώση μας θα δουλεύουμε τον κόσμο που θα έρχεται να δει ένα
μουσείο που όμως δεν θα είναι μουσείο. Έτσι το σοβαρό κοινό που σε
αυτό οφείλουμε να απευθυνόμαστε, θα μας γυρίσει την πλάτη και καλά θα
κάνει. Και τέλος γιατί η Βέροια μπορεί και πρέπει να έχει επιτέλους
ένα αξιοπρεπές και καθόλα πλήρες λαογραφικό μουσείο, το οφείλει στην
ιστορία της !
Και αναρωτιόμουν εγώ ο αφελής τόσο καιρό, μα γιατί δεν
αποφασίζουν να δώσουν έστω και τμηματικά κάποια χρήματα για να
ολοκληρωθεί το μουσείο, γιατί είχαν το σκοπό τους και η δική μου
παρουσία μάλλον τους χαλούσε τα σχέδια. Εδώ αρνούνται πεισματικά να
κάνουν μελέτη ολοκλήρωσης του εδώ και χρόνια, για να εκτιμήσουμε το
πραγματικό της κόστος, που εκτιμώ ότι δεν είναι απαγορευτικό για τις
δυνατότητες του Δήμου. Και πρέπει να θυμίσω ότι αυτή η ιστορία κρατά
πάνω από μια δεκαετία. Ξεκίνησε με την ενέργεια της τεχνικής υπηρεσίας
του Δήμου να εντάξει το έργο σε πρόγραμμα χρηματοδότησης, χωρίς καμιά
ενημέρωση της – τότε – ΔΕΤΟΠΟΚΑ, με αποτέλεσμα να παραδοθεί ένα έργο
ημιτελές που δε μπόρεσε να λειτουργήσει ποτέ ως μουσείο όπως προέβλεπε
η χρηματοδότηση του έργου – αν αναρωτιέστε πως “χάνονται” χρήματα.
Και μη γελιέστε, καμιά δημοτική αρχή δεν αγάπησε
πραγματικά το λαϊκό πολιτισμό και ας κόπτονται για το αντίθετο. Στο
σημείο αυτό αν χρειαστεί θα πούμε εν καιρώ και άλλα, απλά να θυμίσω
ότι το κτίριο δωρίθηκε στις 25.10.1973 στο δήμο και στα κοντά 50
χρόνια ο δήμος δεν αξιώθηκε να το κάνει μουσείο !
Και κάτι ακόμα που ίσως δεν είναι τόσο γνωστό. Το
συγκεκριμένο κτίριο είναι με απόφαση του ΥΠΠΟ χαρακτηρισμένο ως
μνημείο. Είναι το μοναδικό μνημείο που έχει στην κυριότητά του ο Δήμος
και το μνημείο αυτό εκχωρεί σε τρίτο, στο πλαίσιο μιας προεκλογικής
συμφωνίας, αν είναι δυνατόν !
Αν ήξερε η καημένη η γιαγιά Ευδοξία ότι τελικά το
κτίριο που δώρισε στο δήμο όχι μόνο μουσείο δεν έγινε αλλά μπήκε και
σε προεκλογικό πάρε δώσε, δεν θα το έδινε ποτέ. Αν ο δήμος δεν μπορεί
να αναλάβει και να αξιοποιεί δωρεές ας μην τις δέχεται. Και ένα ακόμα
ερώτημα, η συλλογή του λαογραφικού υλικού που έχει στη διάθεσης της η
ΚΕΠΑ τι θα γίνει, είναι και αυτή μέσα στη συμφωνία να δοθεί στο λύκειο;
Απορώ ποιος βεροιώτης μετά από αυτά θα εμπιστευτεί
ξανά στο δήμο οτιδήποτε, μικρό ή μεγάλο.
Αλλά επειδή γεμίσαμε “μετά χριστόν προφήτες” και κάτι
με έτρωγε εδώ και πολλά χρόνια, για όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα και
για όσους θα πουν ότι τώρα ανακάλυψα την Αμερική, αυτές αλλά και άλλες
θέσεις μου είναι καταγεγραμμένες στη μελέτη που κυκλοφόρησα το 2014 με
τίτλο. “Πολιτιστική Ανάπτυξη η “Εναλλακτική Ανάπτυξη” – για μια νέα
αντίληψη και πολιτιστική πολιτική στο Δήμο Βέροιας”. Τι έγινε εκείνη η
μελέτη, μα προφανώς παρέμεινε στα αζήτητα, ποιος βρε αδελφέ σκάει για
το αύριο.
Και τι θα γίνει μετά από αυτή την επιστολή ; Μάλλον
τίποτα προς το παρόν, είναι που η ψήφος μου είναι μία και δε βαραίνει
αρκετά, έτσι θα ακολουθήσουν τα γνωστά, κάποιες ανακοινώσεις,
διαψεύσεις, αναθέματα στον γράφοντα κλπ. Αλλά ειλικρινά όταν το
γεγονός ήρθε σε γνώση μου δεν υπήρχε περίπτωση να σιωπήσω και αν το
έκανα δε θα μπορούσα να ξαναδώ το πρόσωπό μου στον καθρέπτη.
Ένας αγώνας είναι χαμένος αν δε δοθεί, ας δοθεί και ας
χαθεί, γιατί τουλάχιστον τότε η συνείδηση μας θα είναι ήσυχη και αυτό
κάνω με αυτή την επιστολή και ειλικρινά λυπάμαι για αυτή την εξέλιξη.
Ελπίζω μόνο να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του άτοπου αυτής της
υπόθεσης και να βρεθεί κάποιος τρόπος να κλείσει κάπου εδώ για να μη
μας πληγώσει και μας φέρει σε αχρείαστη και επιζήμια για τον τόπο μας
αντιπαράθεση.
Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τη συνέχεια, αλλά το
τονίζω ας λείψουν οι υπεκφυγές και ας μιλήσουν οι ενδιαφερόμενοι – αν
μιλήσουν – καθαρά και ας δώσουν εξηγήσεις όχι σε εμένα αλλά στους
συνδημότες μας.
———————————–
Σημείωση Φαρέτρας: Συμπληρωματικά ο Γιάννης Καμπούρης έστειλε 2ο κείμενο σχετικά με το Αρχοντικό Σαράφογλου το οποίο και δημοσιεύουμε.
Λαογραφικό Μουσείο Σαράφογλου, επεισόδιο 2ο.
Αυτό που δεν επεδίωκα συμβαίνει. Σε καμιά περίπτωση
δεν ήθελα να εμπλακώ σε μια άγονη και στείρα αντιπαράθεση για το
ζήτημα της παραχώρησης του κτιρίου Σαράφογλου στο Λύκειο Ελληνίδων,
αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι μου. Και δεν πρόκειται για μια προσωπική,
αλλά πολιτική διαφοροποίηση και ας μη γίνεται προσπάθεια να περάσει
στα ψηλά.
Λοιπόν σε ότι αφορά την αδρανοποίηση του κτιρίου
μάλλον κάτι τους ξεφεύγει. Το κτίριο μέχρι και πριν κοντά τρία χρόνια
ήταν σε λειτουργία όχι βέβαια ως μουσείο, αλλά ως χώρος εκδηλώσεων.
Αυτό σταμάτησε όταν δημιουργήθηκε μια τρύπα στο
λιθόστρωτο, σε συνδυασμό με ρωγμές στον τοίχο. Ζητήθηκε από την πλευρά
μας επανειλημμένα από την τεχνική υπηρεσία, να αξιολογήσει το πρόβλημα
και να παρέμβει για την αποκατάσταση της ζημιάς. Και βέβαια η
παρέμβαση θα σήμαινε και την προστασία του μοναδικού λιθόστρωτου του
κτιρίου. Καμιά ανταπόκριση, “φωνή βοώντος εν τη ερήμω” !
Κανείς αρμόδιος δεν υπέγραφε ότι το κτίριο δεν έχει
ενδεχόμενα στατικό πρόβλημα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να παρέμβει.
Ας αναζητηθεί η σχετική αλληλογραφία και πόσες φορές ενοχλήσαμε την
τεχνική υπηρεσία για το θέμα αυτό.
Σημειώνω ότι η ΚΕΠΑ δεν έχει τεχνική υπηρεσία για να
παρέμβει στο πρόβλημα.
Έτσι και εισηγήθηκα στον τότε πρόεδρο, από τη στιγμή
που δεν είχαμε μια υπεύθυνη θέση για το ζήτημα αυτό, να μη γίνουν εκεί
εκδηλώσεις γιατί δεν μπορούσαμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των
συμμετεχόντων.
Είναι ο λόγος που αδρανοποιήθηκε το κτίριο και όχι η
ανεπάρκεια ή η αδιαφορία της ΚΕΠΑ όπως υπονοήθηκε.
Δεν γνωρίζω πως έχει το πρόβλημα σήμερα, αλλά για του
λόγου το αληθές επισυνάπτω δυο φωτογραφίες από την αρχική κατάσταση.
Αν κάτι έχει γίνει στο ενδιάμεσο ας προσκομιστούν ανάλογες
φωτογραφίες.
Εκτιμώ το δήμαρχο αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει από την
ευθύνη της κακής κατά τη γνώμη μου διαχείρισης της υπόθεσης λαογραφικό
μουσείο.
Βέροια 7.2.2020
Γιάννης Καμπούρης
