Λογοτεχνία
Λευτέρης Κορυφίδης “Αντί δώρου”
Αντί δώρου
Χάδι που φεύγει
και ένα άλλο που έρχεται
και ο Χρόνος κυλά
και ανάμεσα στις γρίλιες
ένα πουλί
αδημονεί να κρατήσει
μια νότα
ψηλά από το χιόνι.
Μια στάλα αχτίδα
σ΄ ένα τοπίο ανήμερο
και ο Χρόνος ανασαίνει τους κύκλους του
εκεί όπου η μνήμη στεγνώνει
τις μουσκεμένες αποταμιεύσεις συναισθημάτων.
Αποστάσεις.
Αναφορές κλειστά ερμάρια
σε αποθήκες στολιδιών.
Και ο Χρόνος ιστός
με ίσκιους γνώριμους
στην παιδική σου κουρτίνα.
Ανακατεύεις το γλυκό
και του χαρίζεις μια αίσθηση κυριαρχίας.
Γιατί ο χρόνος, αγάπη μου,
περνά
μόνο όταν τον μετράς!
