Η άνοδος της Ν.Δ. στην εξουσία έγινε με στόχο την παλινόρθωση των πιο συντηρητικών απόψεων και των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση, αλλά και με διάθεση ρεβανσισμού απέναντι στην Αριστερά και σε ό,τι αυτή πρεσβεύει. Έγινε με στόχο την αμφισβήτηση του ιδεολογικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης. Της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής, της ανοιχτής και ανεκτικής κοινωνίας, που κατακτήθηκαν με τους αγώνες του ελληνικού λαού και την Αριστερά στην πρώτη γραμμή όλη την μεταπολεμική περίοδο.
Μπροστά μας βρίσκεται πλέον μια δύσκολη ιδεολογική αντιπαράθεση με όρους πολιτικής ηγεμονίας. Το ζητούμενο λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι αν θα μετασχηματιστεί σε σοσιαλδημοκρατικό ή κεντροαριστερό κόμμα, αλλά πώς θα καταφέρει να συγκροτήσει μια νέα προοδευτική πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία που θα αντισταθεί στο σχέδιο της Ν.Δ. και θα ξανακυβερνήσει σύντομα τη χώρα.
Σε αυτή τη μεγάλη συμμαχία δε χωράει μόνο ο κόσμος της παραδοσιακής Αριστεράς, αλλά και ο κόσμος της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού κέντρου κι ένας κόσμος πέρα κι από το 32% των εκλογών. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για φοβίες κι ανασφάλειες, πολύ περισσότερο για μάχες οπισθοφυλακών.
Μετά την 1η Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης καλούμαστε να απαντήσουμε σε δύο βασικές προκλήσεις. Η πρώτη είναι η προγραμματική. Οφείλουμε να προωθήσουμε ένα πειστικό σχέδιο για το αύριο της χώρας, με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας, ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, ένα σύγχρονο κράτος παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και την περαιτέρω διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η δεύτερη είναι η οργανωτική. Για να πετύχουμε τη διεύρυνση της οργανωμένης βάσης είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός, όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, σε ένα μαζικό κόμμα της αριστερής – προοδευτικής παράταξης.
Χρειαζόμαστε, καταρχήν, πολλές νέες Οργανώσεις Μελών, ανοιχτές χωρίς οποιασδήποτε μορφής face control, που θα παράγουν πολιτική για τον τόπο τους, αλλά θα κάνουν κι εναλλακτικές δράσεις. Οργανώσεις που θα δίνουν ρόλο στα νέα μέλη και δεν θα περιορίζονται σε τελετές υποδοχής. Αναφέρομαι σε ζωντανούς πολιτικούς οργανισμούς, όπου θα βρίσκει τον εαυτό του κάθε δημοκρατικός – προοδευτικός πολίτης.
Πρέπει, επίσης, να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας προσφέρουν τα μέσα τεχνολογίας, με τα οποία επικοινωνούν οι περισσότεροι άνθρωποι και στα οποία διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό οι σύγχρονες πολιτικές ταυτότητες. Δεν υποστηρίζω ότι τεχνολογία μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως τη φυσική παρουσία. Η προσωπική επαφή, η ανάπτυξη συντροφικών δεσμών έχουν τη δική τους μοναδική αξία. Το στοίχημα λοιπόν που πρέπει να κερδίσουμε το επόμενο διάστημα είναι πώς θα καταφέρουμε να συνδυάσουμε αποτελεσματικά τις σύγχρονες με τις παραδοσιακές μεθόδους πολιτικής συμμετοχής.
Στέργιος Καλπάκης
Μέλος Οργανωτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 04/12/2019
