Μια μικρή αφορμή να μιλήσουμε για τις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών με αναπηρία
Με αφορμή την 3η Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, το Υπουργείο Παιδείας, μέσω εγκυκλίου που απέστειλε προς τα σχολεία, προτρέπει τους εκπαιδευτικούς σε διοργάνωση εκδηλώσεων και δράσεων με σκοπό, όπως γράφει το εισηγητικό, την ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και, ευρύτερα, της κοινωνίας επί των ζητημάτων ισότιμης πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση.
Είναι γεγονός, για καθέναν από τους εκπαιδευτικούς που δίνουμε καθημερινά τη μάχη να προσφέρουμε μόρφωση στους μαθητές μας, η μέρα αυτή δεν είναι ξεχωριστή απ’ όλες τις άλλες. Με συναίσθημα ευθύνης παλεύουμε στις σχολικές τάξεις, για να προσφέρουμε όχι αυτό που είναι μορφωτικά αναγκαίο για τους μαθητές μας, αλλά αυτό που είναι δυνατό, μέσα στις υπάρχουσες, αρνητικές συνθήκες, που αφορούν στην συνολική λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Συνθήκες, που καθορίζονται από την πολυετή στραγγισμένη κρατική χρηματοδότηση (το ίδιο ισχύει και για τον φετινό προϋπολογισμό), που αφήνει ακάλυπτα χιλιάδες κενά, υποσυντήρητα κτίρια, 37.000 συμβασιούχους εκπαιδευτικούς, ελάχιστες ειδικές δομές και σχολεία, ανύπαρκτο μόνιμο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό.
Κατά την γνώμη μας, οι παγκόσμιες “εορταστικές μέρες”, μάλλον αξιοποιούνται για να ξεσκονίζονται διακηρυκτικές αρχές κυβερνήσεων, ΕΕ και ΟΟΣΑ, προσπαθώντας να καλλωπίσουν μια πραγματικότητα, ντύνοντας την με ευχολόγια περί ισοτιμίας των παιδιών με αναπηρία, που, όμως, τους διαψεύδει πεισματικά.
Με αίσθημα ευθύνης, λοιπόν, απέναντι στους μαθητές μας με ειδικές ανάγκες, τους γονείς τους, όλη την κοινωνία αντιστρέφουμε την προτροπή προς την κυβέρνηση και το υπουργείο, καλώντας τους να πάρουν ουσιαστικά μέτρα, όχι για να επιδείξουν την ευαισθητοποίησή τους, αλλά για να υλοποιήσουν τη βασική υποχρέωσή τους να τα στηρίξουν με ουσιαστικό τρόπο.
Το ουσιαστικό προκύπτει από τις σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν. Έτσι, σύγχρονη δυνατότητα είναι η έγκαιρη διεπιστημονική διάγνωση, και κατόπιν η κατάλληλη ειδική επιστημονική παρέμβαση με βάση τις ανάγκες του κάθε παιδιού γιατί υπάρχουν τα επιστημονικά εργαλεία. Η ίδρυση σύγχρονων, ασφαλών, πολλαπλάσιων ειδικών σχολείων, ειδικών δομών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ειδικών επαγγελματικών εργαστηρίων που να καλύψουν όλες τις ανάγκες, γιατί υπάρχει η τεχνογνωσία. Η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων γιατί υπάρχει και ετοιμάζεται διαρκώς. Η κοινωνική και παραγωγική ένταξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των παιδιών, καθώς η τεχνολογία μπορεί να υποκαταστήσει την δυσκολία που προκύπτει από την αναπηρία.
Βέβαια, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως αυτό που δεν υπάρχει είναι ο πολιτικός και οικονομικός σχεδιασμός που να έχει στο επίκεντρο του τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία και την ικανοποίησή τους.
Αυτό μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να το αλλάξουμε!
