Εντυπωσίασε και συγκίνησε η κορύφωση των εκδηλώσεων “Η Μνήμη του Νήματος” στη Βέροια
Κορυφώθηκαν απόψε οι εκδηλώσεις του τριημέρου «Η Μνήμη του Νήματος», για τους Εβραίους της Βέροιας που οδηγήθηκαν χωρίς επιστροφή στα γερμανικά στρατόπεδα. Με την προγραμματισμένη πορεία και το κοντσέρτο που δόθηκε εντυπωσίασαν και συγκίνησαν, πετυχαίνοντας το στόχο, τη γνώση και την ευαισθητοποίηση μέσα από τη μνήμη.
Λίγο πριν από τις 6 το απόγευμα άρχισε να μαζεύεται ο κόσμος στην Εβραϊκή Συνοικία, έξω από τη Συναγωγή, με την συγκλονιστική εικαστική εγκατάσταση ήδη από προχθές να δεσπόζει στο χώρο, σηματοδοτώντας το χρέος της μνήμης ανάγλυφα.
Η Σόνια Θεοδωρίδου είχε το βάρος της ευθύνης ολόκληρης της εκδήλωσης και περιμένοντας έδινε τις τελευταίες οδηγίες, προσέχοντας και την τελευταία λεπτομέρεια.
Με τον ερχομό του Δημάρχου και των εβραίων καλεσμένων, η πορεία ξεκίνησε από τη Συναγωγή, με τον κόσμο να σηκώνει στα χέρια του ευλαβικά την κόκκινη κορδέλα σε μια μακριά ανθρώπινη αλυσίδα.
Μπροστά ο συμπολίτης μας κ.Ρουμπέν να κρατά στο χέρι του το κόκκινο νήμα της μνήμης. Κάποτε το σπίτι του ήταν σ’ αυτήν τη συνοικία, τα παιδικά του χρόνια, οι αναμνήσεις του. Δίπλα του η Σόνια Θεοδωρίδου.
Η πορεία περνά μέσα από τα στενά δρομάκια, παίρνει το δρόμο για το σταθμό. Μια λιτανεία της μνήμης…
Στο δρόμο παιδιά και μεγάλοι περιμένουν σαν φρουροί της μνήμης κρατώντας στα χέρια τους τα ονόματα των νεκρών. Η πορεία πλησιάζει στο σταθμό. Τα τρένα σήμερα δεν περνούν. Οι ράγες τους θ’ αφήσουν να κυλήσουν πάνω τους τραγούδια και προσευχές για κείνους που χάθηκαν άδικα, θύματα ενός απάνθρωπου παραλογισμού.
Η εξέδρα στημένη πλάι στο σταθμό. Ένας κόκκινος προβολέας τον φωτίζει υπογραμμίζοντας τη λέξη Βέροια. Ο τόπος, το γεγονός, τα συναισθήματα…
Ο κόσμος, που είναι πολύς, περιμένει. Πάνω στην εξέδρα οι χορωδίες της πόλης περιμένουν κι αυτές μαζί με τον κόσμο. Είναι εδώ η Ηχώ Βερόης, το Μονόγραμμα, η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας, η Μουσική Πολυφωνία, η Χορωδία Εμμέλεια, η Χορωδία του Ωδείου Φίλιππος, η Σχολική χορωδία Βεροιας, Χορωδία πολιτιστικού Συλλόγου Αιγές Βεργίνας, είναι όλες μαζί και περιμένουν.
Η πορεία φτάνει. Ο τσελίστας και συνθέτης André Mergenthaler, από το Λουξεμβούργο, την υποδέχεται με μια υποβλητική μελωδία. Το κόκκινο νήμα φτάνει στον προορισμό του, στο σταθμό, αλλά και στις καρδιές όλων.
Η Σόνια Θεοδωρίδου ανεβαίνει στη σκηνή. Η φωνή της, άλλοτε τρυφερή και άλλοτε σπαρακτική, πάντα μοναδικά εκφραστική, γεμίζει το χώρο. Σεφαραδίτικα τραγούδια… Οι χορωδίες υπογραμμίζουν με τις φωνές τους τη φωνή της. Ο Θόδωρος Ορφανίδης διευθύνει έξοχα τις φωνές και την ορχήστρα Mobile.
Πλάι στην εβραϊκή γλώσσα η ελληνική διεκδικεί κι αυτή τη θέση της. Θέλει να τραγουδήσει τα δικά της πάθη. «Μάουτχαουζεν» – Μίκης Θεοδωράκης. «Τι ωραία που είναι η αγάπη μου»… Ίδιος καημός, ίδια συγκίνηση…
Η βραδιά τελειώνει. Ατέλειωτο το χειροκρότημα. «Μπράβο Σόνια!» ακούγεται πολλές φορές, ξανά και ξανά. Εκείνη κατεβαίνει από την εξέδρα με κορίτσια δροσερά να την συνοδεύουν, που τα πρόσωπά τους μόνο την ειρήνη και την αγάπη ανάμεσα στους λαούς μπορούν να συμβολίζουν.
Ο Μητροπολίτης παίρνει το λόγο. Μιλά για τη διαφορετικότητα που κάνει πλουσιότερους τους πολιτισμούς, μιλά για τη μνήμη και την ονομάζει αντίσταση.
Οι εβραίοι καλεσμένοι μας αυθόρμητα σηκώνονται όρθιοι και τραγουδούν τον εθνικό τους ύμνο. Η Σόνια τραγουδά τον δικό μας και ο κόσμος την ακολουθεί. Τα τραγούδια τα παίρνουν οι ράγες του τρένου και τα ταξιδεύουν μακριά, μαζί με τη λέξη συναδέλφωση…
Φωτογραφίες: faretra.info
