Την ερχόμενη βδομάδα, στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με έναν ακόμη Έλληνα πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι ακριβώς θα ακούσει από τον Πρόεδρο της Τουρκίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε εύκολα να το φανταστεί απλώς κοιτώντας την τρέχουσα στρατιωτική τουρκική δραστηριότητα ή ρωτώντας τους προκατόχους του στη θέση του πρωθυπουργού.
Για να υπογραμμίσουμε ότι οι τουρκικές θέσεις είναι αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου δεν θα χρησιμοποιήσουμε τις τρέχουσες τοποθετήσεις των Τούρκων αξιωματούχων (με πρωτοστάτη τον Πρόεδρο Ερντογάν) αλλά κείμενα από εγχειρίδια εκπαίδευσης στελεχών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και της τουρκικής διοίκησης από το 1998, πριν δηλαδή την εμφάνιση του Ερντογάν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τα εν λόγω αποσπάσματα που ακολουθούν μπορεί να τα βρει κανείς στο βιβλίο «Η Απόρρητη Ιστορία του Αιγαίου» (εκδόσεις Το Ποντίκι, 2012).
Το 2001 ο αντιστράτηγος Αττίλα Ατές, διοικητής των Τουρκικών Πολεμικών Ακαδημιών, παρουσίασε το έγγραφο – βιβλίο εκπαίδευσης στελεχών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Το εν λόγω έγγραφο (για την ακρίβεια, είναι μία εμπεριστατωμένη παρουσίαση, σε 150 σελίδες, των τουρκικών απόψεων για το πρόβλημα του Αιγαίου), καθώς και το βιβλίο που εκδόθηκε το 1998 από το Ανώτατο Ίδρυμα Κουλτούρας, Γλώσσας και Ιστορίας «Κεμάλ Ατατούρκ», με τίτλο «Το θεμελιώδες πρόβλημα του Αιγαίου στα Νησιά αμφισβητούμενης κυριαρχίας», θα έπρεπε να έχουν βοηθήσει τις ελληνικές κυβερνήσεις να κατανοήσουν τη σταθερότητα των τουρκικών απόψεων.
Πολιτική ισχύος
Η πολιτική – και όχι νομική – προσέγγιση της Τουρκίας γίνεται εμφανής από τις πρώτες λέξεις στον πρόλογο του Αττίλα Ατές:
«Καμία νομική αντίληψη και κανόνας δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της Τουρκίας στα χωρικά της ύδατα και την απομόνωσή της από τη θάλασσα που επί εκατοντάδες χρόνια χρησιμοποιούσε μόνη της και με την οποία έχει άρρηκτους δεσμούς γεωγραφικής, ιστορικής, οικονομικής, κοινωνικής υφής, και δεσμούς ασφάλειας. Το γεγονός ότι το Αιγαίο, που είναι μία ημίκλειστη θάλασσα με πολλά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα και βρίσκονται πολύ κοντά στην ηπειρωτική Τουρκία, καθώς και ότι πολλά νησιά βρίσκονται σε καθεστώς “διαφιλονικούμενης νήσου” έχουν μετατρέψει το πρόβλημα του Αιγαίου σε μία από τις πιο σημαντικές τρέχουσες πιθανές εστίες σύγκρουσης στις θάλασσες του κόσμου».
Τα νησιά που θέλουν…
Στο «έγγραφο Ατές» παρουσιάζεται κατάλογος με το σύμπλεγμα των 46 νησιών Mentese. Από αυτά τα νησιά, σύμφωνα με την τουρκική άποψη, δεκατέσσερα (στην περιοχή των Δωδεκανήσων) δόθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων (1947). Τα υπόλοιπα – σύμφωνα πάντα με την τουρκική άποψη – παρανόμως κατέχονται από την Ελλάδα. Ενδιαφέρον έχει ότι ανάμεσα «στα νησιά που παρανόμως κατέχει η Ελλάδα», η Τουρκία συμπεριλαμβάνει και τα: Αρκοί, Φαρμακονησί, Ψέριμος, Γυαλί, τα οποία κατοικούνται από Έλληνες προφανώς.
Επίσης, στο εν λόγω έγγραφο / βιβλίο αμφισβητείται ονομαστικά η ελληνική κυριαρχία επί των νησίδων Γάιδαρος, Καλόλιμνος, «επί των 12 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων νότια της Αστυπάλαιας και 23 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κρήτης». Μέχρι εκεί δηλαδή που δείχνουν οι σημερινοί χάρτες της «τουρκικής γαλάζιας πατρίδας»…
Αποκαλυπτική των απόψεων / επιδιώξεων της Άγκυρας είναι και η επιχειρηματολογία του «εγγράφου Ατές» αναφορικά με τα περισσότερα από 1.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου:
«Από νομικής απόψεως πρέπει η κατοχή να έχει τεκμηριωθεί και η κυριότητα των κατεχομένων νησιών να έχει μεταβιβαστεί με μία Συμφωνία. Από τα νησιά που ήταν στις 13 Φεβρουαρίου 1914 υπό ελληνική κατοχή τα Θάσος, Ευστράτιος, τα Ψαρά και η Κρήτη ανήκουν στην Ελλάδα. Συνεπώς τα νησιά που δεν έχουν καταληφθεί στη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου από την Ελλάδα ανήκουν στον διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Τουρκία. Επί των παρακείμενων νησιών που μένουν εκτός των νήσων που δίδονται στην Ελλάδα βάσει του Άρθρου 12 της Συνθήκης της Λωζάννης, δηλαδή των νήσων Ζουράφα, Σπαλματόρι, Οινούσσα, Φούρνοι και των βραχονησίδων γύρω από την Κρήτη νομικά συνεχίζεται η κυριαρχία της Τουρκίας».
Σύμφωνα με το «έγγραφο Ατές»
«Για να μπορέσει η Ελλάδα να μετατρέψει όλο το Αιγαίο σε μία ελληνική λίμνη, πρέπει να οικειοποιηθεί ακριβώς αυτές τις νήσους, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται υπό τουρκική κυριαρχία. Κατά συνέπεια η κρίση των Ikizce/kardak [Ιμια] στις αρχές του έτους 1996 προέκυψε γι’ αυτόν τον λόγο. Με την κρίση των βραχονησίδων εξαιτίας της προβολής δικαιωμάτων εκ μέρους της Ελλάδας επί άνω των 100 νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται σήμερα υπό τουρκική κυριαρχία στο Αιγαίο, έχει έλθει στην επικαιρότητα το πρόβλημα των “διαφιλονικούμενων νησιών”.
Η απόφαση που θα ληφθεί για την κυριότητα των βραχονησίδων Ikizce θα ισχύσει και για τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις».
»Η Ελλάδα αποσκοπεί στο να νομιμοποιήσει την τετελεσμένη κατάσταση που έχει δημιουργήσει στο Αιγαίο, εις βάρος της Συνθήκης της Λοζάνης, λύνοντας υπέρ της το πρόβλημα των χωρικών υδάτων ή της υφαλοκρηπίδας. Σύμφωνα με τη Σύμβαση Διεθνούς Θαλάσσιου Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών, τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο έχουν χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο. Και όσα απ’ αυτά είναι κατοικημένα και έχουν δική τους οικονομική ζωή έχουν επιπλέον υφαλοκρηπίδα και ιδιαίτερη οικονομική περιοχή (ΑΟΖ). Εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να λύσει επ’ ωφελεία της την “αμφισβητούμενη κατάσταση” που έχει δημιουργηθεί με την κρίση των βραχονησίδων Ikizce [Ιμίων], τότε οι προσπάθειές της για την κυριαρχία στο Αιγαίο μέσω της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είτε μέσω των ισχυρισμών της ότι και τα νησιά του Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα δεν θα τη βοηθήσουν να φτάσει στο αποτέλεσμα που επιδιώκει».
Έχουμε την εντύπωση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να ακούσει από τον Ερντογάν τίποτε περισσότερο από μια πρόταση διευθετήσεων, στη βάση των πάγιων και σαφώς διατυπωμένων τουρκικών απόψεων…
