“Τα λαϊκά δικαιώματα είναι παθογένειες και αγκυλώσεις;” γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης
…η ιδεοληψία του “οικονομισμού” από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ
Γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης
Από τον Σύριζα μέχρι την Ν.Δ και όλα τα υπόλοιπα αστικά και μικροαστικά κόμματα του κοινοβουλίου (ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ, ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ), ο ρεαλισμός του «εφικτού» αποτελεί την βάση, για την ιδεολογική διεργασία – παρέμβαση από την σκοπιά του συστήματος , με στόχο την αποδοχή από την λαϊκή πλειοψηφία, εκείνων των μέτρων που ρίχνουν το βιοτικό του επίπεδο.
Ο μονόπλευρος βομβαρδισμός «ενημέρωσης» από τα μεγάλα ΜΜΕ, τα ΜΜΕ των λεφτάδων, ότι η οικονομία της αγοράς, με τις επενδύσεις χωρίς περιορισμούς, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη όλων, αποτελεί ένα μεγάλο ψέμα, για να συγκαλυφθεί ο ταξικός χαρακτήρας της κρίσης και η διαχείριση της προς όφελος του συστήματος.
Καταρχάς υπάρχει και υπήρχε όλο εκείνο το θεσμικό – νομικοπολιτικό πλαίσιο για να έρθει ο οποιοσδήποτε επενδυτής και να επενδύσει. Τους το απαγορεύει κανείς?
Όχι φυσικά, και ας τρώει τα λυσακά της η Ν.Δ, ότι ο Σύριζα είναι εναντίον. Δεν μπορεί να είναι εναντίον αυτή η πολιτική δύναμη, που όλοι οι οργανισμοί του κεφαλαίου, πολιτικοί, οικονομικοί, τον επιχαίρουν για την πολιτική του, και καταμαρτυρούν ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα που πέρασε, μέσα από το τρίτο «μνημόνιο». Να θυμίσουμε για την ιστορία, το τρίτο «μνημόνιο», το ψήφισαν όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ.
Απλά η Ν.Δ νοιώθει «αδικημένη» και όχι αδίκως, ότι ο Σύριζα της έκλεψε την πολιτική της, και για λόγους αντιπολιτευτικούς απλά φωνασκεί, για να υπενθυμίσει ότι αυτή είναι η παραδοσιακή νεοφιλελεύθερη παράταξη και μπορεί πιο αποφασισμένα να προχωρήσει εκείνα τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Η ιδεοληψία του «οικονομισμού» που διαπερνά όλα τα αστικά – μικροαστικά κόμματα δεν είναι τυχαία.
Προέρχεται από την ταξική επιλογή να υπηρετήσουν το κεφάλαιο, τα ισχυρά μονοπώλια, τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, έναντι των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων, δικαιωμάτων.
Σε αυτή την κατεύθυνση γίνεται μια πρωτοφανή ιδεολογική χειραγώγηση, που πρωταγωνιστούν τα ΜΜΕ των καπιταλιστών.
Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τον εργαζόμενο λαό για την κρίση και τον καλούν να «σωπάσει» και να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα όλα εκείνα τα μέτρα υποβάθμισης της κοινωνικής του ζωής.
Τον ενοχοποιούν λέγοντας τον, λίγο, πολύ, ότι τα λαϊκά δικαιώματα και ότι κατέκτησε με την πάλη και τους αγώνες του, τα προηγούμενα χρόνια, αποτελούσαν παθογένειες, αγκυλώσεις, και ότι αυτά ευθύνονται για την κρίση και όχι η ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για περισσότερα κέρδη.
Θέλουν οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν τον σύγχρονο μεσαίωνα της κακοπληρωμένης δουλειάς, δουλειάς χωρίς δικαιώματα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς ωράρια, με ελεύθερες τις απολύσεις, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας και άλλα πολλά.
Γιατί βλέπεις στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομίας όλα αυτά αποτελούν εμπόδια για την αυξανόμενη κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που ο οξυμένος ανταγωνισμός για οικονομική ισχύ και κυριαρχία, περνάει από την κατεδάφιση των εργασιακών – μισθολογικών – κοινωνικών – ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Αποτελεί κάλπικος εκβιασμός ότι ο μονόδρομος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι μοναδικός αλλιώς το χάος.
Ο λαός πρέπει να απορρίψει αυτά τα ψεύτικα κελεύσματα, που είναι και αντιεπιστημονικά από την σκοπιά της κοινωνικής ιστορίας και έχουν στόχο την υποταγή του.
Ο λαός πρέπει να οργανωθεί, με ταξική ενότητα, κοινωνική αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συμμαχία, να παλέψει, να αγωνιστεί και να αντεπιτεθεί.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα αποτελεί την μοναδική εγγύηση, για την νικηφόρα έκβαση του λαϊκού αγώνα, για την κοινωνική – πολιτική ανατροπή, με στόχο ο λαός να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, για την κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη.
Για αυτό στις 7 Ιουλίου δεν πρέπει να σπαταληθεί η λαϊκή ψήφος σε κόμματα που θα εντείνουν την επίθεση σε λαϊκά – κοινωνικά – μισθολογικά – συνταξιοδοτικά δικαιώματα προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου και να κάνουν την δική τους ταξική – πολιτική επιλογή υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ.
