Λεωνίδας Καβάκος – Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στη Βέροια. Καθήλωσαν το κοινό και αποθεώθηκαν

15/03/2019, 12:56

Μεγάλο γεγονός για τα δεδομένα της πόλης η χθεσινή συναυλία του Λεωνίδα Καβάκου με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας. Ένα γεγονός που έφερε σε επαφή το κοινό με μια από τις μεγαλύτερες, παγκόσμια αναγνωρισμένες προσωπικότητες της Μουσικής, τον Λεωνίδα Καβάκο, και μια εντυπωσιακή ορχήστρα, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Στα πλαίσια του προγράμματος « Προσφορά Μουσικής & Μουσική Προσφορά» ο μεγάλος βιολονίστας και αρχιμουσικός με τις συναυλίες του φέρνει την επαρχία σε επαφή με τις μεγάλες στιγμές της Μουσικής, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό της να απολαύσει από τη μια την ιδιαιτερότητα μιας τέτοιας επικοινωνίας, κι από την άλλη τα έσοδα των συναυλιών να διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως για τη Βέροια είναι η στήριξη του Νοσοκομείου της.

Για τρίτη χρονιά φέτος ο Καβάκος συμπράττει αφιλοκερδώς με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στηρίζοντάς την και τιμώντας τους δεσμούς που τον συνδέουν μαζί της.

Βράδυ Πέμπτης 14 Μαρτίου και ο Χώρος Τεχνών είναι γεμάτος όχι μόνο από Βεροιώτες αλλά κι από φιλόμουσους άλλων γειτονικών πόλεων, που θεωρούν τη συναυλία γεγονός ανεπανάληπτο και γι’ αυτό άξιο της συμμετοχή τους.

Το πρόγραμμα ξεκινά με Μότσαρτ στο πρώτο μέρος, για να ακολουθήσει στο δεύτερο Μπετόβεν.

Το Κονσέρτο για βιολί και ορχήστρα του Μότσαρτ, αρ. 3, ξεκινά υποδηλώνοντας ήδη από τις πρώτες νότες τη σφραγίδα του δημιουργού του. Ύφος αναγνωρίσιμο, που κινείται με άνεση και συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στο εύθυμο, το νοσταλγικό, το παιχνιδιάρικο, και πάνω απ’ όλα λυρικό, γοητεύει το ακροατήριο, που βλέπει τώρα πάνω στη σκηνή και τον Καβάκο με το βιολί του, μοναδικό δεξιοτέχνη, μέσα σε μια μουσική πανδαισία εγχόρδων.

Το Κονσέρτο το διαδέχεται η Συμφωνία αρ. 31 του Μότσαρτ, η επονομαζόμενη «Του Παρισιού». Διαφορά ύφους. Καθώς – χωρίς να λείπει η χάρη που διανθίζει όλα τα έργα του Μότσαρτ – η μετάβαση προς το επιβλητικότερο είναι εμφανής από την αρχή κιόλας της συμφωνίας, για τους ειδικούς η συγκεκριμένη αυτή συμφωνία σηματοδοτεί και την ωριμότητα του συνθέτη.

Κι αν στο κονσέρτο το κοινό είχε την ευκαιρία ν’ απολαύσει τον Καβάκο ως μοναδικό βιολονίστα, κυριολεκτικά συναρπαστικό, εδώ, στη συμφωνία, τον είδε να διευθύνει την Ορχήστρα με πάθος, γνώση και επικοινωνία μαζί της που γοήτευε.

Έχοντας διευθύνει συμφωνικές ορχήστρες όπως του Λονδίνου, της Βοστώνης, της Νέας Υόρκης, του Βερολίνου, της Ραδιοφωνίας της Δανίας, η διεύθυνση της Κρατικής Αθηνών ήταν κατάθεση γι’ αυτόν μιας βαθύτερης μουσικής επικοινωνίας, που πήγαζε κι από τη σχέση χρόνων μαζί της.

Με κινήσεις γεμάτες πλαστικότητα, δοσμένος στη μαγεία της Μουσικής, ελέγχοντας με απόλυτη ακρίβεια τη σχέση μαέστρου και ορχήστρας, γοήτευσε το κοινό με τη διεύθυνση όσο και με το βιολί του.

Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας κυριάρχησε επιβλητικός ο Μπετόβεν με τη Συμφωνία αρ. 7 σε λα μείζονα, έργο 92. Τα λόγια ενός μεγάλου μουσικού, του Βάγκνερ, είναι εκείνα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν καλύτερα από οτιδήποτε τη συγκεκριμένη συμφωνία. Είπε: «Όλη η ανησυχία, όλος ο πόθος και η καταιγίδα της ψυχής γίνονται εδώ μια γεμάτη δριμύτητα χαρά, η οποία μας ταξιδεύει με τη βακχική της δύναμη μέσα από έναν ευρύ χώρο φύσης, μέσα από όλα τα ρεύματα και τα κύματα της ζωής…»

Συμφωνία μοναδικής έντασης και πάθους, με στιγμές όμως και πολύχρωμου λυρισμού, έδωσε την ευκαιρία στην έξοχη ορχήστρα και στο μαέστρο της να πετύχουν την απόλυτη επικοινωνία με το κοινό τους σε μοναδικές στιγμές αποκάλυψης της Τέχνης στην υψηλότερη μορφή της.

Χειροκρότημα ατελείωτο, ενθουσιώδες, ρυθμικό, με «μπράβο» επαναλαμβανόμενα, δημιούργησε ένα κλίμα απίστευτης ευφορίας στο κοινό, που προκλήθηκε όχι μόνο από τα μεγέθη που είχε την τύχη να παρακολουθήσει αλλά κι από την επαφή που δημιούργησε ο καλλιτέχνης μαζί του, χάρη στην απλότητα που τον χαρακτήριζε.

Άλλωστε, οι πραγματικά μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν πάντα το χάρισμα της επικοινωνίας με τον κόσμο χωρίς φράγματα εγωισμού, κι ο Καβάκος είναι μεγάλος.

Φωτογραφίες: faretra.info