Κι έτσι λοιπόν οι κλέφτες της Ιστορίας ψηφίζουν. Ήσυχα και χαλαρά, χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, ψηφίζουν. Προς ένα προδιαγεγραμμένο «ναι» – καθ’ ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δεν θα χρειασθεί καμιά κωλοτούμπα. Το «ναι» επικρατεί, έχουν βρεθεί οι τρόποι, Συ νικάς Αύγουστε (εκεί στην Ουάσινγκτων).
Οι εθνικιστές είτε θα απέχουν είτε θα ψηφίσουν κατά συνείδηση, ήσυχοι πάντως κι ευχαριστημένοι, καθότι πήραν ό,τι ήθελαν: «έθνος» και «γλώσσα». Και «όνομα». Οι υπόλοιποι, Σλαβόφωνοι, Αλβανοί, Τουρκεγενείς και Τσιγγάνοι, όσοι πάνε να ψηφίσουν, θα ψηφίσουν για το καλό, την προσδοκία, για το «μέλλον των παιδιών τους» – κι όλοι γνωρίζουμε πόσο σίγουρο (αλλά και λογικό, πόσω μάλλον ηθικό) είναι να εμπιστεύεται κανείς τα παιδιά του
στα χέρια του Μέτελλου και του Κράσσου.
Οι λεγεώνες είναι η σταθερότητα της περιοχής. Και προς αυτές προσκύνησε ο Τσίπρας, προς αυτές έσπευσαν και τα ξαδέρφια μας, φεδεράτοι. Κι όταν κινούνται οι λεγεώνες, κινούνται και τα σύνορα – όμως, περί αυτών γνωρίζουν και αισθάνονται φιλόσοφοι, ποιητές, άγιοι και αντάρτες, εμείς τυγχάνουμε ευτυχείς στο προσκλητήριο Καρανίκα και στο πρόσταγμα της Τύχης.
Ψηφίζουν οι κλέφτες της Ιστορίας σε ένα τοπίο γεμάτο όχι αρχαία, αλλά σύγχρονα ερείπια. Με το ένα τρίτο του πληθυσμού φευγάτο στη μετανάστευση και την ξενιτιά. Με τα χωριά τους ερειπωμένα και τις πόλεις τους γεμάτες μαφιόζους, πράκτορες και γηγενείς φυλάρχους (και μερικούς οπλαρχηγούς). Στην όμορφη αυτή χώρα οι Ρωμιοί πηγαίνουν ή για τα καζίνα ή για τις μπίζνες. Ποτέ δεν πήγαν με δώρα τα γράμματα – μας κλαίνε
και τους δύο, Γραικούς και Νότιους Σλάβους (της Βόρειας Μακεδονίας), όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου, αλλά μας γλεντάει το σύστημα που καίει τα βιβλία. Και τους ανθρώπους.
Έρμε Ζάεφ, πόσους τάφους προοιωνίζεται η «εκπλήρωση των ονείρων σας»; Αλλά και της Ελλάδας ο καημός (και η τύχη) σε ποια στρατά έχει μπει; Αν η χώρα μας αποδειχθεί σε λίγα χρόνια «μεγάλος παίχτης» στα ενεργειακά και τα κοιτάσματα, τότε θα καταλάβουμε όλοι γιατί εγκαίρως κατέστη η πατρίδα μας προτεκτοράτο. Τότε θα καταλάβουμε τι εστί η νέα κανονικότητα του Τσίπρα, η Νέα Τάξη στη Βαλκανική.
Η «αόρατος χειρ» (ευφημισμός της «μαύρης χειρός»), που έβαλε την Ελλάδα στο χέρι
με πρόσχημα τα ελλείμματα, χειροκροτεί τώρα την είσοδο της FYROM στον νέο σχεδιασμό της Βαλκανικής, μια νέα «Μακεδονική σαλάτα», όπως εκείνη της ύστερης Οθωμανικής περιόδου, χειραγωγήσιμη μέσω των μικρών ηγεμονιών. Σε πανστρατιά παρήλασαν ηγέτες και ηγέτες απ’ τη Δύση
για να χειροκροτήσουν (ή να υψώσουν ψηλά το δεξί χέρι) το Άνσλους της FYROM στην οικογένεια των Προτεκτοράτων.
Αθήνα, Σόφια, Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Τίρανα και λοιποί συγγενείς, Πρίστινα, Σαράγεβο, Ποντγκόριτσα, χειροκροτήστε τα αδέρφια μας από τα Σκόπια – καλώς ήρθατε στις επαρχίες γύρω από τις λεγεώνες.
Νέες βάσεις, πολλοί αγωγοί, φθηνά εργατικά, για όλους μας έχει δουλειά, προσαρμοστείτε στον άνεμο μέσα μας…
