Επειδή ως δάσκαλος των μαθητών μου της Γ΄ λυκείου και ως γονέας δεν έχω άλλον τρόπο να εκφράσω τη λύπη μου για τα έργα των ανθρώπων της ΚΕΕ στο μάθημα της βιολογίας προσανατολισμού, που με την εγκληματική ασάφεια και προχειρότητα των θεμάτων (στο Α4 θέμα πολλαπλής επιλογής υπήρχαν δύο σωστές απαντήσεις) έσφαξαν τους φετινούς υποψηφίους, αναζητώ παρηγορία στους στίχους του Τίτου Πατρίκιου.
Δυστυχώς οι επιστήμονες της ΚΕΕ δεν είχαν έστω και την τελευταία στιγμή ίχνος αξιοπρέπειας για να διορθώσουν λάθη που οι ίδιοι οι συνάδελφοί τους βιολόγοι είχαν εντοπίσει στα βαθμολογικά κέντρα ανά την Ελλάδα.
Ας τους χαίρεται η φτωχούλα δημοκρατία μας και αυτοί που με την ελλειματικότητά τους την κακοποιούν καθημερινά.
ΥΓ. Οποιαδήποτε συσχέτιση του ποιήματος με υπαρκτά πρόσωπα άλλης ιδιότητας από αυτής των δικαστών επαφίεται στην κρίση των αναγνωστών.
Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος
—————————
“ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ” – Τίτος Πατρίκιος
“Κι αντίκρυ μου κάθισαν οι δικαστές.
Ο ένας πόρνος, μπεκρής και τετραπέρατος
κρυφά χλευάζοντας και φανερά δοξολογώντας
μιαν εξουσία που τον ξέρει και τον χρειάζεται.
Ο άλλος αδιάφορος για ό, τι δεν ήτανε δικό του
προσυπογράφοντας το καθετί που του ζητούσαν
φτάνει ν’ ακούει επαίνους για τις επιδόσεις του.
Ο άλλος στοχαστικός και λάγνος, πάντα υποταγμένος
στα όσα βαθιά ως τα σπλάχνα του μισούσε
με αντάλλαγμα το ελεύθερο της δίψας του.
Ο άλλος πονετικός χωριάτης, γκαρδιακός παραμυθάς
έτοιμος πάντα να ξεπλύνει το παλιό του κρίμα
προσκυνώντας τους νέους κάθε φορά ηγεμόνες.
Ο άλλος αδιάλλακτος, στάσιμος, μαραζωμένος
θρηνώντας σιωπηρά τα χαμένα χρόνια του
μισώντας όσους τον αφήναν πίσω.
Μα ποιοι είστε εσείς που τώρα με δικάζετε;
Ποια είναι η αρχή που σας διόρισε και πώς;”
