Με αφορμή σχόλιο της Φαρέτρας για τον… “επικίνδυνο” γάτο της πολυκατοικίας η αναγνώστριά μας Ελένη Βασιλείου έστειλε το κείμενο που ακολουθεί:
far
Και η Ιουλιέττα περιμένει ακόμα…
Μια αληθινή ιστορία:
Πριν από κάποια χρόνια, σε ένα στενάκι κοντά στην Πλατεία Ναυαρίνου, ζούσε ένας ολόιδιος γάτος. Καθόταν όλη μέρα στην κεντρική είσοδο μιας πολυκατοικίας, στητός έξω από την πόρτα της, και έκοβε κίνηση. Δεν του ξέφευγε τίποτα και σπανιότατα τον έβλεπες εκεί αραχτό να κοιμάται. Οι ένοικοι τον τάιζαν και το βράδυ τον έβαζαν μέσα για ύπνο. Ήταν η μασκώτ τους και τον είχαν βγάλει Θυρωρό. Ήταν μπάστακας εκεί, χωρίς ρεπό και άδειες.
Κάποια μέρα, ξαφνικά, ο Θυρωρός εξαφανίστηκε. Ανησυχία στην οικοδομή -αυτός δεν έλειπε ποτέ, και για τις ερωτοδουλειές του δεν απομακρυνόταν από τη γειτονιά- ξαμολύθηκαν οι ένοικοι να τον ψάχνουν. Τίποτα. Ούτε γάτος, αλλά ούτε και πτώμα βρέθηκε. Ανησυχία, αγωνία και ελπίδα εναλλάξ.
Μετά από πέντε ημέρες, ένα πρωΐ εθεάθη καμαρωτός στο πόστο του και πάλι. Αλλά με κομμένα τα παπάρια.
Το μυστήριο λύθηκε. Βανάκι με εθελοντές κτηνιάτρους είχε περάσει και είχε μαζέψει αδέσποτα για στείρωση. Ήταν πρωΐ, ο Θυρωρός έξω από την πόρτα, τον τσουβαλιάσανε. Όταν τον πήραν δεν τον είδε κανείς, όταν τον επέστρεψαν στη γειτονιά, είδαν το φορτηγάκι κάποιοι μαγαζάτορες και ενημέρωσαν.
Την αρχική χαρά και ανακούφιση των ενοίκων της πολυκατοικίας ακουλούθησε νέο κύμα θρήνου. Για τα κομμένα παπάρια αυτή τη φορά.
Ελένη Βασιλείου
