Γυναίκες της Κομοτηνής, χριστιανές και μουσουλμάνες, μίλησαν – Τα σύνορα ήρθαν στην Αθήνα
Τα σύνορα ήρθαν στην Αθήνα και οι γυναίκες της Κομοτηνής, χριστιανές και μουσουλμάνες, μας μίλησαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, για τη ζωή, τους φόβους, τη συμφιλίωση και τις αλήθειες τους, σε μια πολιτισμική και κοινωνική παρέμβαση που εξυμνεί την ισότητα, την αλήθεια και το σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Όλες οι δράσεις του «Peace talk – γυναίκες από τα σύνορα στην πρόβα για την αληθινή συμφιλίωση» πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία και συμμετοχή. Η ανταπόκριση του κοινού, που γέμισε και τις τρεις μέρες το αμφιθέατρο της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων, αλλά και στο δρώμενο δρόμου και στο Κατάστημα κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας, ήταν θερμή και συγκινητική. Μετά από κάθε παράσταση οι συζητήσεις με το κοινό αλλά και τα τραγούδια και ο χορός που ακολουθούσε έδειχναν τη διάθεση του κόσμου να μοιραστεί, να ακούσει, να συμμετάσχει.
Οι δράσεις πραγματοποιήθηκαν με τη στήριξη και τη χορηγία της Βουλής των Ελλήνων, σε συνδιοργάνωση του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) και της Εκδοτικής-Πολιτιστικής Εταιρείας ΑΠΑΡΣΙΣ.
Ευχαριστούμε όλους και όλες που συμμετείχαν και συνέβαλαν στην επιτυχημένη πραγματοποίηση.
Ευχαριστούμε
– τις γυναίκες που έγραψαν τα κείμενα και έπαιξαν:
Έφη Καλεντερίδου, Βιβή Κολεντζαρίδου, Ελένη Καρακατσούλη, Άννα Ξενοδοχίδου, Θεανώ Πασχάλη, Σοφία Τερζή, Νετζλά Τσαούς, Τζαχιδέ Χασεκή,
– τη συγγραφέα και σκηνοθέτη Χριστιάνα Λαμπρινίδη, που είχε τη σύλληψη, τη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία
– και την Μουμίν Μπετούλ για την έκτακτη συμμετοχή της
– τη Βουλή των Ελλήνων, τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), τον δήμο Αθηναίων και την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων
– το ΔΣ του Μουσείου Πολιτικών Εξορίστων Άη Στράτη και τον Πρόεδρό του κ. Άρη Τσουκνίδα
– Τον Δ/ντή του Καταστήματος κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας κ. Μακρή.
– Τους συντελεστές της παράστασης
Σύλληψη, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία | Χριστιάνα Λαμπρινίδη |
Κοστούμια- θέμα αφίσας | Ιωάννης Ν. Καραγκιουλμέζης |
Αρχιτεκτονική υποστήριξη/video/σκηνικά | Αναστάσης Γιαννακάκης |
Σχεδιασμός -Εγκατάσταση Φωτισμών / Ήχου | Αλεξάκης Μιχάλης |
Φωτογράφος | Άγγελος Μίχας |
Χειριστής φωτισμού και ήχου | Νάντια Χατζάκη |
Βίντεο | Μιχάλης Σιάχος, Αγλαία Κυρίτση |
Μοδίστρα φορεμάτων | Εμινέ Κιρ Αζίζ |
Γραφίστας flyer | Μάριος Γαμπιεράκης |
Διεύθυνση παραγωγής | Θανοπούλου Κατερίνα |
Και κυρίως όλο τον κόσμο που κατέκλυσε την Τεχνόπολη, τους δρόμους έξω από το μουσείο Πολιτικών Εξορίστων Άη Στράτη, την αίθουσα που πραγματοποιήθηκε η ημερίδα, καθώς και τις γυναίκες κρατούμενες στο κατάστημα κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας.
Αναλυτικά το πρόγραμμα των δράσεων:
– 8, 9 και 10 Μαρτίου, δόθηκαν 3 παραστάσεις στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, σε μια από τις πλέον πολυπολιτισμικές περιοχές της πόλης με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Η εναρκτήρια παράσταση δόθηκε την 8η Μαρτίου, σηματοδοτώντας και τη σημασία του φύλου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
– Παρασκευή 9 Μαρτίου Ημερίδα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με αφορμή το έργο και θέμα Σκηνές «συμφιλίωσης»: τα σύνορα και η γλώσσα του φύλου, από τα Εργαστήρια Ανθρωπολογικής Έρευνας (Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο), Σπουδών Φύλου (Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Μελέτης του Πολιτισμού, των Συνόρων και του Κοινωνικού Φύλου (Τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας).
– Σαββάτο 10 Μαρτίου– Αποχαιρετώντας την πόλη της Αθήνας πραγματοποιήθηκε δρώμενο δρόμου το βράδυ στις 23:59, ξεκινώντας από τον προαύλιο χώρο του Μουσείου Πολιτικών Εξορίστων Άη Στράτη και διασχίζοντας τους πεζόδρομους απέναντι από το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης και πολύ κοντά στις Συναγωγές, στην Αγ. Ασωμάτων 31 στο Θησείο, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τις έννοιες της συνύπαρξης, της μνήμης και του σεβασμού.
– Δευτέρα 12 Μαρτίου παράσταση στο Κατάστημα κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας.
Κλείνουμε με τα λόγια των γυναικών της Κομοτηνής:
…Ξεκινήσαμε από τη κεντρική σκηνή της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων με πρόβες που ως συνήθως κράτησαν ολόκληρη ημέρα. Ήταν σα να μην είχε περάσει μια μέρα, όπως πάντα αυτή η ομάδα βρίσκεται μαζί : Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη, Θες/νικη, Αθήνα.
Προβάραμε σίγουρες για ό,τι λέγαμε και αγωνιούσαμε για το τι θα ενδιέφερε την Αθήνα και ελπίζαμε για τον κοινό τόπο που δημιουργούσαμε ανάμεσα στην πρωτεύουσα και την Κομοτηνή.
Υπήρχε; Ή θα μπορούσε να υπάρξει κοινός τόπος ή τρόπος να μοιραστούμε.
Μία από τις γυναίκες από το κοινό, τις πολλές που μίλησαν στην συζήτηση που ακολουθούσε μετά τις παραστάσεις, ενήμερη για τις κοινωνικές αλήθειες της Αθήνας, είπε πως η Κομοτηνή είναι πιο έτοιμη να θέσει τα θέματα του Peace Talk απ΄ ότι η Αθήνα. Η συμβίωση που στην Κομοτηνή είναι πράξη στην Αθήνα είναι ακόμη όραμα. Η αντιμετώπιση του φόβου που στην Κομοτηνή αρθρώθηκε στην Αθήνα, διαχέεται και είναι ακόμη άναρθρη. Η πράξη του Peace Talk που η Κομοτηνή αγκάλιασε, η Αθήνα μόλις συνάντησε.
Προσπαθήσαμε να δείξουμε πως η ουσία της αλλαγής πρώτα πράττεται και μετά μεταμορφώνεται σε θεωρία και έπειτα διδάσκεται. Αυτό το ζήσαμε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην ημερίδα : Σκηνές συμφιλίωσης : τα σύνορα και η γλώσσα του φύλου, που οργανώθηκε και αφιερώθηκε στο Peace Talk. Ένας διάλογος ανάμεσα στο Πανεπιστημιακό λόγο και στον δικό μας όπου ισότιμα λάβαμε το βήμα. Και απ όπου μιλήσαμε για εμάς, τις ζωές μας, τις εμπειρίες μας και την εμπειρία της Κομοτηνής, όπως την ξέρουμε, την έχουμε και τη μοιραζόμαστε.
Αυτό που σίγουρα εισπράξαμε στην Αθήνα ήταν η εμπιστοσύνη που δόθηκε στο Peace Talk από τον Δήμο της Αθήνας , από τη Βουλή των Ελλήνων στην οποία βρεθήκαμε και επισκεφθήκαμε τα έδρανά της αφήνοντας το νου μας να φανταστεί την κοινοβουλευτική διαδικασία. Μια εμπιστοσύνη που ολοκληρώθηκε στις γυναικείες φυλακές της Θήβας, όπου το Peace Talk μίλησε σπάζοντας τη σιωπή τον εγκλεισμό και τον φόβο, με τις κρατούμενες να ακούνε, να μιλούν, να χορεύουν, να συμμετέχουν.
Μέσα σε όλα αυτά η Χριστιάνα Λαμπρινίδη στήριγμα και οδηγός και οι εκδόσεις Άπαρσις αρωγός σε όλη την προσπάθεια και την οργάνωση, με τον Γιώργο Ευσταθίου και την Κατερίνα Θανοπούλου να είναι πάντα μαζί με όλη την ομάδα, σε κάθε δράση και σε κάθε βήμα.
Όλη αυτή η ιστορία δηλώνει συνέχεια, απαιτεί δέσμευση και δέχεται κοινωνικό αυτοσχεδιασμό, όπως όταν παίξαμε το χάραμα όχι στην Ερμού στην Κομοτηνή, αλλά στην Ασωμάτων, γνωστή από τον πίνακα του Τσαρούχη, κάτω από το φως της Ακρόπολης, ανάμεσα στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης και το Μουσείο Αντίστασης, όπου ενωθήκαμε με τους περαστικούς, τις κόρνες των αυτοκινήτων, τους ανθρώπους που χόρευαν μαζί μας.
Το Peace Talk συνεχίζει τη διαδρομή του…