“Kαινοτομία; Τζιζ!!” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου
Μια ωραία μέρα, κάποιος ξύπνησε με την ιδέα ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να ταξιδεύει διαφορετικά απ’ ό,τι με γαϊδούρι και με κάρο. Ήταν δηλαδή αρκετά τρελός ώστε να πιστεύει ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν διαφορετικά και να είναι καλύτερα. Ξέρετε όμως τι του είπαν; Του είπαν ότι αυτά που προτείνει δεν γίνονται, ότι ως τότε αλλιώς τα κάνανε και ότι καλά θα κάνει να επιστρέψει στο πνευματικό «μαντρί» της μάζας.
Ευτυχώς δεν εισακούστηκαν! Γιατί χάρη σε αυτόν τον τολμηρό απολαμβάνουμε σήμερα όσα θεωρούμε δεδομένα: ηλεκτρισμό, κινηματογράφο, τρένα, αεροπλάνα, υποβρύχια, πυραύλους, εμβόλια. Όλα όσα σήμερα είναι τετριμμένα κάποτε ήταν τολμηρά, πρωτοπόρα και καινοτόμα. Η «νέα ματιά» δεν περιορίζεται όμως μόνο στα προϊόντα. Όσα ζούμε χρήζουν νέας προσέγγισης και νέας οπτικής, εσείς δεν το πιστεύετε; Το «πάντα έτσι το κάναμε» μας εμποδίζει να διακρίνουμε πώς θα μπορούσε να γίνει «αλλιώς».
Είμαστε, όμως, υποκριτές… ή κοντόφθαλμοι… Δεν ξέρω… Δηλώνουμε ότι για να βγούμε από το αδιέξοδο χρειάζεται κάποιος που να δρα χωρίς να αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος, να κινείται με γνώμονα το κοινό καλό και να φέρνει τομές στα προβλήματα που χρονίζουν. Όταν όμως, αυτός ο «κάποιος» υπάρξει (καλή ώρα) μας προκαλεί να τον κατηγορούμε για καινοτόμο (κατηγορία να σου πετύχει!) και να ειρωνευόμαστε σχετικά. Πολλοί διαφωνούν με το νέο και καλά κάνουν, πολλοί δηλώνουν την αντίθεσή τους σε αυτό και καλά κάνουν. Όταν όμως συμφωνούν, καλό θα ήταν να το δηλώνουν με την ίδια ζέση, γιατί ο κρυφός θαυμασμός τους διαφαίνεται, καθώς και ο εκνευρισμός με τον εαυτό τους, που δεν το τόλμησαν οι ίδιοι.
Το να πρέπει να σκεφτείς «εκτός τειχών» δεν είναι ξεκούραστο και ασφαλώς δεν είναι αυτοσκοπός. Καθίσταται όμως αναγκαίο διότι, δυστυχώς, τα προβλήματα καινοτομούν πρώτα, δεν παλεύονται νέα προβλήματα με παλιές λογικές. Εμείς βέβαια το προχωράμε ένα βήμα παρακάτω, διότι αντιστεκόμαστε στο να υιοθετήσουμε ακόμα και καλές πρακτικές, που είναι ήδη δοκιμασμένες αλλού. Στην τελική, αυτός που διαφωνεί με τις λύσεις που προτείνονται, αντί να φέρνει μονίμως αντιρρήσεις, ας προτείνει λύση ο ίδιος. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως! Λύση που να λύνει το πρόβλημα, όχι να το διατηρεί, ούτε να το μετριάζει.
Οι πρώτοι στίχοι του Ομήρου, για «πολυμήχανο» μιλάνε, όχι για «προσκολλημένο». Μόνο βασιζόμενοι στην εφευρετικότητα, τον ρεαλισμό και την εξωστρέφεια γυρίζουν επιτυχώς οι σελίδες. Μόνο τότε η έκβαση εξαρτάται από τις ικανότητές σου και όχι απλά από την τύχη.
