“Λασπόλουτρα Novartis. «Κάθαρση» και πολιτικές σκοπιμότητες” γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Η κυβέρνηση, δεν χωρά αμφιβολία, έκανε την επιλογή της: βούτηξε στη λάσπη όπου θεωρεί/ εκτιμά/ υποψιάζεται (δικαίως ίσως) πως βρίσκονται πολιτικοί της αντίπαλοι από το παλιό διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, ελπίζοντας να αποκομίσει κέρδη.
Το πολιτικό κέρδος που προκύπτει για την κυβέρνηση από μια μακρά διαδικασία εξέτασης αν δυο πρώην πρωθυπουργοί και μια ντουζίνα πρώην υπουργοί λαδώθηκαν είναι προφανές. Προφανές ωστόσο είναι επίσης ότι για την τεκμηρίωση της λαδιάς δεν αρκούν καταγγελίες, εκτιμήσεις, ή υποψίες. Πρέπει να βρεθούν και τα λεφτά. Και στην περίπτωση που το χρήμα δεν βρεθεί στις τσέπες ή σε κάποιους παραδεισένιους λογαριασμούς των κατηγορουμένων στους κατηγόρους θα μείνει επάνω τους η λάσπη στην οποία πρόθυμα βούτηξαν υποκύπτοντας στον πειρασμό του πολιτικού κέρδους.
Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο πειρασμός (για την κυβέρνηση) είναι μεγάλος: οι υποψίες είναι ισχυρές όπως και οι φήμες που εδώ και χρόνια κυκλοφορούν στην πιάτσα για τις βαλίτσες με τα λεφτά και τους υπουργούς που τα τσέπωναν. Τι καλύτερο για την κυβέρνηση να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί με μιας το παλιό σύστημα πηγαίνοντας έτσι μέχρι την ημερομηνία των εκλογών;
Όμως, η εντύπωση που δημιουργείται τουλάχιστον από τα πρώτα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα είναι πως η τεκμηρίωση του λαδώματος δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε απλή υπόθεση. Και χωρίς αποδείξεις που θα οδηγήσουν σε συλλήψεις και τιμωρία των υπόπτων για λάδωμα το μόνο που θα απομείνει (και) από αυτήν την υπόθεση θα είναι η λάσπη μέσα στην οποία κυλιούνται οι έτσι κι αλλιώς λασπωμένοι στη συνείδηση του κόσμου εκπρόσωποι του παλιού διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού. Όμως λασπωμένοι θα βγουν τελικά και αυτοί που σήμερα εμφανίζονται διατεθειμένοι να βουτήξουν στο βούρκο για να τσακώσουν τους λερωμένους…
Σε κάθε περίπτωση τις επόμενες μέρες και όσο αυτή η υπόθεση θα εξελίσσεται εντός των διαδικασιών που προβλέπονται στη βουλή, θα φανεί αν είναι δικαστικά/νομικά «δεμένη» με στόχο την κάθαρση και τιμωρία των ενόχων. Ή αντίθετα, ο στόχος είναι μια παρατεταμένη χρονικά λασπομαχία από την οποία «νικητής» θα αναδειχτεί ο λιγότερο λασπωμένος…
ΥΓ: η υπόθεση της ρεβάνς του Ανδρέα Παπανδρέου (και του … αλάδωτου συστήματός του) μετά την δίωξη του 89 είναι μια ιστορική εμπειρία που μάλλον δεν λαμβάνεται υπόψη από τη σημερινή κυβέρνηση, είτε από υπεροψία είτε από πιεστικές πολιτικές ανάγκες είτε γιατί υπάρχουν κρυφά χαρτιά σε βάρος αυτών που κατηγορούνται. Μένει να δούμε…
