Ζούμε σε ζοφερούς καιρούς, όχι μόνον διότι οι τυραννίδες αγριεύουν αλλά και διότι η λογική εξαναγκάζεται στο «γιαχαραντάν,αδέρφια, ό, τι μου κάτσει λέω και τον λογαριασμό στον μπάρμπα με την κομμένη σύνταξη». Έτσι στο άνετο και στο χαλαρό, ο κ. Κούλογλου αποκαλούσε από τηλοψίας τον κυρ Καμμένο, εθνικιστή, λες και δεν τρέχει τίποτα να συγκυβερνάς με εθνικιστές! Πλην όμως δεν πρωτοτυπεί ο Στέλιος, τα ίδια λέει
ο μισός ΣΥΡΙΖΑ για τους ΑΝΕΛ ιδιωτικώς, τα ίδια λέει κι ο άλλος μισός δημοσίως. Συγκυβερνούν οι άνθρωποι με εθνικιστές και ψεκασμένους την ανάγκη (!) φιλοτιμίαν (!!) ποιούμενοι, αλλά αγογγύστως χύνουν και οι δύο μαζί από κοινού το αίμα των μισθών και των συντάξεων. Εθνικιστές οι μεν και ψεκασμένοι
αλλά την ανάγκην (της καρέκλας) ηθικόν πλεονέκτημα ποιούμενοι οι Συριζαίοι, δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο από τα ιερά και τα όσια περί την εργασία, την πατρίδα, το μέλλον.
Ζοφερή εποχή – οι άνθρωποι ζουν «ληγμένες ζωές» και ο Τσίπρας τους περιπαίζει, υποσχόμενος για το 2018 ότι τους είχε υποσχεθεί το 2016 για το 2017! Για παράδειγμα, το 2016 ο Τσίπρας έλεγε ότι το 2017 θα βγούμε στις αγορές, θα μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, θα μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ – ο κατάλογος δεν έχει τέλος, τόσα ψέματα σωρηδόν και για όλα δεν έχει πει ούτε ο Σώρας. Ειλικρινώς, αν δείτε τις
εξαγγελίες Τσίπρα το 2016 για το 2017, θα τραβάτε τα μαλλιά σας. Τώρα υπόσχεται τα ίδια για το 2018, ατάραχος, ανερυθρίαστος, κυνικός. Οι ζοφερές εποχές οργανώνουν καταστροφές. Είναι φερ’ ειπείν, αδύνατον ο κ. Κότζιας να μη γνωρίζει ότι τα κόμματα αποτελούν θεσμούς της δημοκρατίας, είναι αδύνατον να καλεί τους βουλευτές σε μια ιδιόμορφη αποστασία, όπως και είναι αδύνατον η αρχή της δεδηλωμένης να ισχύει αλλα καρτ εις όσα αφορούν τη διακυβέρνηση και αλά αμοράλ εις όσα αφορούν τη σχέση των βουλευτών με τα κόμματα τους. Πολύ
της κωλοτούμπας έχει γίνει σ’ αυτόν τον τόπο κι αυτό δεν θα βγάλει, ό, τι έχει απομείνει απ’ τη δημοκρατία, σε καλό.
Μερικές φορές είναι να αναρωτιέται κανείς (κι εποδύνως η αφεντιά μου) με ποιους έχουμε μπλέξει! Ο κ. Γαβρόγλου κόβει τις σχολικές εκδρομές (αντί να αναβαθμίσει το εκπαιδευτικό τους περιεχόμενο) επειδή δεν μπορούν να συμμετέχουν σ’ αυτές τα φτωχά παιδιά! Ούτε ο τελευταίος των μωρών έτσι! Αντί να επιδοτήσει ο αριστεύων στην εξίσωση προς τα κάτω υπουργός τα φτωχά παιδιά να επισκεφθούν, λόγου χάριν, τη Βενετία, στερεί αυτήν τη δυνατότητα απ’ τους πάντες. Στην ουσία ο κ. Γαβρόγλου υποκινεί το ταξικό μίσος. Πονάει φτωχό κεφάλι, κόβει πλούσιο κεφάλι. Ανίκανος να βρεί οποιαδήποτε άλλη λύση καταφεύγει σε πολποτισμούς. Αφήστε τον ανεκδιήγητο πλέον Ζουράρι με τα περί «μπορντέλων».
Πραγματικά ζοφερή εποχή που με περίσση ευκολία εξέφρασε η κυρία Περιστέρα Μπαζιάνα λέγοντας (στην «Εφημερίδα των Συντακτών») ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, όχι την εξουσία». Πιασάρικο σόφισμα, αριστερίστικο, αποενοχοποιητικό. Μόνο την
κυβέρνηση πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν πάρει και όλα τα ΜΜΕ, όταν αλώσει τελείως το Δημόσιο, όταν εγκαθιδρύσει τη δική του διαπλοκή, τότε θα έχει πάρει και την εξουσία. Μόνον την
κυβέρνηση πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ και μπήγει φόρους ή κόβει μισθούς, όταν πάρει και την εξουσία θα ανασταίνει νεκρούς. Παιδαριώδες! Η μήπως όχι! Μήπως λέει την αλήθεια η κυρία Μπαζιάνα; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απλώς την κυβέρνηση, αλλά την εξουσία την έχει η Τρόικα;
Έχουμε μπλέξει! «Δεν τους βρίσκεις ούτε στον ήλιο, ούτε στον ίσκιο», όπως λέμε στο χωριό μου «Μονά ζυγά δικά τους». Κι από τις δύο εκδοχές του αριστερίστικου σοφίσματος Μπάζιάνα δεν ξέρεις πια είναι η χειρότερη. Να κυβερνά αυτή η κυβέρνηση ή να κυβερνάται;
***
Το ερώτημα είναι ρητορικό, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και είναι ζοφερό. Δεν έχει σημασία αν ένα αμάλγαμα από εθνικιστές, Γαβρόγλου, ψεκασμένους, Καρανίκες, ψεύτες και κυνικούς κυβερνά, ή αν απλώς χρησιμοποιείται για να κυβερνά ένα αμάλγαμα από επικυριάρχους, εμπρηστές, τοκογλυφους και εισβολείς…
Από “Τά Πρασσεινάλογα!…” του Στάθη
