Σπίτια και περιουσίες… “Και να τα πάρουν τι θα τα κάνουν;” γράφει ο Δημήτρης Τσιμούρας
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν τρεισήμισι περίπου χρόνια. Τότε ελάχιστοι ήταν αυτοί που πίστευαν ότι τράπεζες και δημόσιο θα άρπαζαν στην κυριολεξία σπίτια και περιουσίες φτωχών και αδύναμων.
Το σλόγκαν που είχε κυριαρχήσει τότε ήταν «και να τα πάρουν τι θα τα κάνουν;» Κι όμως ήταν ολοφάνερο στο πού αποσκοπούσαν, αφού δημιουργούσαν απαγορευτικές συνθήκες στους δανειολήπτες να αποπληρώσουν τα δάνεια, ενώ ταυτόχρονα χρέωναν τεχνητά στο Δημόσιο και αυτούς που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ζωής.
Ο όρος «ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί» ήταν τότε άγνωστος. Σήμερα έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας! Η «σωτηρία» μας όπως πλέον αποδεικνύεται, περνάει και μέσα από τις… κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς από τράπεζες και Δημόσιο!
ΔΤ
Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι κατοικίες και άλλα περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις τους ή στις υποχρεώσεις –υπαρκτές η κατά κύριο λόγο τεχνητές- προς την εφορία, θα τύχουν ασυλίας. Έχοντας σαν μοναδικό έωλο επιχείρημα «Να τα πάρουν… Και τι θα τα κάνουν;»
Βέβαια, το σενάριο είναι διαφορετικό και μάλιστα πολύ απλό. Τραπεζίτες, μεγαλοκεφαλαιούχοι, μεγαλοεργολάβοι, εγχώριοι και μη, εν κατακλείδι η σημερινή άρχουσα τάξη –άσχετα με τον μεταξύ τους πόλεμο για το ποιοι εξ αυτών θα επικρατήσουν- έχοντας υπό τον πλήρη έλεγχο τους κυβέρνηση αρχομανών οσφυοκαμπτών, υποτακτικών υπαλλήλων, θέλουν να ελέγξουν τα πάντα.
Για να γίνει αυτό πρέπει εκτός από τις υποδομές της χώρας και το συνολικό πλούτο της, που σε μεγάλο βαθμό έχουν βάλει στο χέρι και συνεχίζουν να βάζουν με ακόμη ταχύτερο ρυθμό, πρέπει να βάλουν στο χέρι και τις ατομικές περιουσίες, ώστε η εξάρτηση απ’ αυτούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών να είναι άμεση και καθοριστική.
Εάν αυτό συμβεί, τότε θα μπορούν, έχοντας τον πλήρη έλεγχο, να επιβάλλουν τους όρους τους, στις συνθήκες δουλειάς και… δουλείας! Έτσι, όχι μόνο θα μπορούν να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους αλλά θα μπορούν να ζουν με ασφάλεια σ’ έναν αποκλειστικό επίγειο παράδεισο – δεν είναι τυχαία η επιλογή της Ελλάδας – αφού θα έχουν στην κυριολεξία ξεδοντιάσει την εργατική τάξη, από την οποία η δική τους εξουσία γνωρίζουν πολύ καλά ότι κινδυνεύει. Γιατί μπορεί να κέρδισαν πολλές απανωτές μάχες στον ανελέητο ταξικό πόλεμο, αλλά τον πόλεμο δεν τον έχουν ακόμα κερδίσει. Εκεί στοχεύουν κι εκεί ελπίζουν!
Και ας μην ξεχνάμε – κι αυτό οι άθλιοι το χρησιμοποιούν και σαν επιχείρημα – ότι πάνω από το 70% αυτών που ζουν σε χώρες που υπάγονται στην ΕΕ δεν έχουν ιδιόκτητα σπίτια ούτε περιουσία. Όλοι αυτοί νοικιάζουν με αδρά ενοίκια τα σπίτια που μένουν, τα οποία διαχειρίζονται μεγάλες κεφαλαιοκρατικές εταιρίες! Αυτό ας το γνωρίζουν όσοι ισχυρίζονται ότι δεν θα έχουν τι να τα κάνουν!
Σήμερα λοιπόν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να συνηγορεί εναντίον των παραπάνω συλλογισμών; Η πορεία των τελευταίων τεσσάρων χρόνων λέει κατηγορηματικά όχι. Συνεπώς η άποψη ότι δεν θα μας τα πάρουν, γιατί δεν έχουν τι να τα κάνουν, όχι μόνο δεν έχει βάση αλλά είναι και επικίνδυνη, γιατί δημιουργεί εφησυχασμό και προφανώς τους βολεύει. Γιατί, πάνω απ’ όλα, τους δίνει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Και, δυστυχώς, η παραπληροφόρηση και η άγνοια δεν αφήνουν πολλούς να καταλάβουν ότι ο κλοιός της πολιορκίας ολοένα και σφίγγει και μάλιστα ασφυκτικά.
Τα κάθε μορφής χαράτσια, άσχετα με τα ονόματα που τους δίνουν, στοχεύουν στο να δημιουργήσουν τεχνητά “χρέη” προς το δημόσιο, ώστε από κοινού με τις τράπεζες – που λειτούργησαν ως οικονομικοί δολοφόνοι, δίνοντας προ “κρίσης” δάνεια για κάθε χρήση – να προχωρήσουν στην άλωση.
Και φυσικά, καθημερινά και όσο γίνεται πιο αθόρυβα, ενισχύουν τις θέσεις και τον οπλισμό τους, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να δοθεί καν μάχη. Εκεί αποσκοπούν τα «ατομικά μνημόνια», που, όπως γράφτηκε, επιδιώκουν να αποσπάσουν από όσους «χρωστούν». Ζητούν δηλαδή άνευ όρων παράδοση! Γιατί, όσοι υπογράψουν τέτοια χαρτιά – αφού οι άλλοι διαμορφώνουν τις συνθήκες του παιχνιδιού – είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα ανταποκριθούν στις «υποχρεώσεις» που θα αναλάβουν. Θα πρόκειται όχι μόνο για άνευ όρων παράδοση αλλά και για υπογραφή της καταδίκης τους!
Έτσι είναι τα πράγματα! Η άλωση, δυστυχώς, μέρα με τη μέρα πλησιάζει .
Πριν λοιπόν εξαπολύσουν τη μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση, πριν ρίξουν τα πύρινα βέλη τους, πριν μας κάψουν όλους ζωντανούς, όσο γίνεται πιο γρήγορα – χρόνο δεν έχουμε – να ετοιμαστούμε για τη μεγάλη έξοδο οργανωμένα, όχι σαν μπουλούκι, εύκολη γι αυτούς λεία!
Όσοι από τους “Στρατηγούς” απέμειναν ας βγουν μπροστά και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους! Άλλο χρόνο δεν έχουμε!
ΥΓ. Κανένας από το λαό, δεν χρωστά στις τράπεζες. Οι τράπεζες μάς χρωστούν και πρέπει να μας τα επιστρέψουν! Τα 260 δις, που έδωσαν χάρισμα στους τραπεζίτες οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία πέντε χρόνια, ανήκουν σ’ εμάς!
Και για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα:
Με απλή αναγωγή προκύπτει ότι κάθε τετραμελής ελληνική οικογένεια χρεώθηκε με πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ, για να δοθούν στους τραπεζίτες.
Και όχι μόνο οι κυβερνώντες δανείστηκαν στο όνομα μας, για να τα δώσουν –χρεώνοντας και τις μελλοντικές γενιές που θα τα πληρώσουν πολλαπλάσια – αλλά δέσμευσαν ταυτόχρονα την ελευθερία και το μέλλον μας!
Πέμπτη, 17 Ιουλίου 2014
