Πέντε μέρες βαδίζοντας στα μαγευτικά μονοπάτια του Αγίου Όρους (Μέρος Β’)
Περιγραφή: Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος, Αθανάσιος Συργιάννης
Στην προηγούμενη δημοσίευση περιγράψαμε τις δραστηριότητές μας των δύο πρώτων ημερών της 5θήμερης παραμονής μας στον Αγιορείτικο τόπο.
Συνεχίζοντας, θα περιγράψουμε εκείνες που πραγματοποιήσαμε τις υπόλοιπες τρείς μέρες πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για Βέροια.
Το βράδυ της Πέμπτης, 26-10-2017, φιλοξενηθήκαμε σε ένα Κελλί της Σκήτης Αγίου Δημητρίου.
Η «Λακκοσκήτη», όπως ονομάζεται αλλιώς, βρίσκεται σε υψόμετρο 280 μέτρων και είναι κτισμένη μέσα σε ρεματιά μεταξύ «Μορφωνού» και «Αντιάθωνα».
Τα 17 με 20 Κελλιά της Σκήτης είναι σκορπισμένα μέσα στο ρέμα και περιτριγυρισμένα από πανέμορφα δάση ( φωτ. 1).
Οι μοναχοί που τα κατοικούν είναι ξένοι, οι περισσότεροι από Ρουμανία.
Δραστηριότητες 3ης μέρας. Παρασκευή 27-10-2017.
Ξυπνήσαμε στις 05.15΄ το πρωϊ. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε, πριν το κάλεσμα της καμπάνας, για το μικρό εκκλησάκι με σκοπό να παρακολουθήσουμε τον Όρθρο που άρχιζε στις 06.00΄ π.μ.
Στις Σκήτες εφαρμόζουν τελείως διαφορετικό πρόγραμμα ακολουθιών από εκείνο των Ι. Μονών. Είναι πιο χαλαρό. Όπως προαναφέραμε, στην προηγούμενή μας περιγραφή, οι μοναχοί εδώ ψέλνανε στα ρουμάνικα. Σε κάποια σημεία της ακολουθίας τα τροπάρια εναλλάσσονταν: ένα στα ρουμάνικα, το άλλο στα ελληνικά κ.ο.κ.
Στις 07.20΄, μετά τη λειτουργία, πήγαμε για Τράπεζα. Μας πρόσφεραν τσαϊ, ψωμί, ελιές και μία μικρή κονσέρβα, σε κάθε προσκυνητή, με άλοιμα για το ψωμί.
Μετά το πρωϊνό, πήγαμε στο δωμάτιό μας να ετοιμαστούμε για την προγραμματισμένη πορεία της τρίτης μέρας. Μόλις ετοιμαστήκαμε, φορτωθήκαμε τα βαριά σακίδιά μας και βγήκαμε στο προαύλιο για τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Ο καιρός ήταν καλός. Ο ουρανός καθαρός και ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του. Κοιτάζοντας ψηλά, πάνω από την απέναντι πλαγιά του ρέματος, μπορέσαμε να διακρίνουμε ένα τμήμα της κορυφής του «Άθωνα» (φωτ. 2).
Η προγραμματισμένη διαδρομή μας, ήταν: «Λακκοσκήτη» – Σκήτη «Προβάτας» – Ι.Μ. Καρακάλου – Ι.Μ. Φιλοθέου.
Δεν την είχαμε ξανακάνει. Ήταν πρωτόγνωρη για μας. Μελετώντας τον χάρτη της περιοχής, διαπιστώσαμε πως θα γινόταν ένας συνδυασμός διαδρομών. Ψάξαμε για να δούμε εάν υπήρχαν σχεδιασμένα μονοπάτια στα σημεία της προγραμματισμένης μας διαδρομής. Μάταια, όμως.
Με την διάνοιξη δρόμων, με σκοπό την εξυπηρέτηση των Μονών και Σκητών, τα περισσότερα από αυτά καταστράφηκαν. Και αυτά, τα λίγα, που απέμειναν δεν τα περπατά πλέον κανείς, με αποτέλεσμα να έχουν «κλείσει» από την πυκνή βλάστηση και να μη είναι πια προσβάσιμα. Έτσι, η πορεία μας θα γινόταν, στο μεγαλύτερό κομμάτι της, πάνω σε δασικούς δρόμους και όπου θα συναντούσαμε μονοπάτια θα τα ακολουθούσαμε.
Ο Θανάσης, πριν ξεκινήσουμε, ενεργοποίησε το GPS.
Στη συνέχεια, ανοίξαμε τον χάρτη της περιοχής και αρχίσαμε να μελετούμε τις πιθανές διαδρομές που θα μπορούσαμε να κάνουμε μέχρι την Ι.Μ. Καρακάλου. Δεν είχαμε, όσο κι αν ψάξαμε μέρες πριν μπούμε στον Αγιορείτικο τόπο, πληροφορίες ή περιγραφές της διαδρομής: «Λακκοσκήτη» – Ι.Μ. Καρακάλου, από άλλους περιπατητές ή ορειβάτες.
Φαίνεται πως δεν την περπάτησε κανείς, προτιμώντας τη χρήση υπαρχόντων μεταφορικών μέσων. Έτσι, έπρεπε να χαράξουμε μια δική μας. Μεταξύ των πολλών χαραγμένων, στον χάρτη, δασικών δρόμων και των δεκάδων διασταυρώσεων, επιλέξαμε εκείνη τη διαδρομή που μας φαινόταν πιο σύντομη.
Στη συνέχεια, ο Θανάσης άρχισε να «μαρκάρει» στο GPS τις συντεταγμένες του χάρτη με τα χαρακτηριστικά σημεία που έπρεπε να προσέξουμε κατά την διάρκεια της πορείας μας και των διασταυρώσεων εκείνων που θα έπρεπε να στρίψουμε (φωτ. 3).
Μόλις όλα ήταν έτοιμα και η πορεία μας είχε «αποτυπωθεί» στον ορειβατικό πλοηγό, ξεκινήσαμε. Πήραμε τον ανηφορικό δασικό δρόμο με κατεύθυνση προς τον «Αντιάθωνα» (φωτ. 4).
Απομακρυνόμασταν από τη Σκήτη Αγίου Δημητρίου ή «Λακκοσκήτη» την οποία βλέπαμε από ψηλά.
Διακρίναμε κάποια, από τα 17, Κελλιά με τους κήπους τους σε αναβαθμίδες ( φωτ 5).
Ανηφορίζαμε μέχρι να ακούσουμε, σε μια διασταύρωση δασικών δρόμων, το «μπιπ» του GPS που βρισκόταν στη θήκη του σακιδίου και είχε προγραμματιστεί από τον συνοδοιπόρο μου να μας «ενημερώνει» με τον χαρακτηριστικό του ήχο εκεί που έπρεπε να στρίψουμε.
Στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας έναν άλλον δασικό δρόμο, επίπεδο αυτή τη φορά, με μικρές σχετικά ανηφοροκατηφόρες. Παντού δάση με πυκνή βλάστηση και τα λογής-λογής δέντρα «ντυμένα» με τα χρώματα της εποχής.
Περάσαμε δίπλα από το «Δασονομείο της Ι.Μ. Αγίου Παύλου» (φωτ. 6,7).
Η πορεία μας μέσα σε δάση και σε δρόμο με ελάχιστα «ανοικτά» σημεία. Έτσι, από τα σημεία εκείνα, μπορέσαμε να δούμε ακόμη πιο πέρα στα δεξιά μας. Στα αριστερά μας, οι πλαγιές με θάμνους και δένδρα. Εικόνες εναλλασσόμενες. Ζωγραφιές της Φύσης.
Οι ψηφιακές μας μηχανές σε ετοιμότητα, τα «κλικ» της λήψης ασταμάτητα. Φωτογραφίες εκατοντάδες. Σε πολλά σημεία της διαδρομής συναντήσαμε ρεματιές με τρεχούμενα νερά (φωτ. 8).
Συνεχίζαμε.
Διασταυρώσεις δασικών δρόμων προσπεράσαμε πολλά. Ευτυχώς, στις περισσότερες υπήρχαν πινακίδες που μας προσανατόλιζαν. Ο Θανάσης, κάθε τόσο, «ενημέρωνε» τον ορειβατικό του πλοηγό. Κατέγραφε τα χαρακτηριστικά σημεία που περνούσαμε με σκοπό να αποτυπώσει όλη την διαδρομή μας στο Google Earth (φωτ. 9, 10).
Προχωρούσαμε.
Κάπου-κάπου, συναντούσαμε κουμαριές με τους κατακόκκινους ώριμους καρπούς που στη θέα τους ήταν σκέτη πρόκληση (φωτ. 11).
Τους γευόμασταν, ξεγελώντας έτσι την αίσθηση της πείνας και δροσίζοντας το στόμα μας.Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, το μεικτό δάσος το διαδέχτηκε το καστανόδασος. Εικόνες διαφορετικές από τις προηγούμενες. Εικόνες φανταστικές, απερίγραπτες. Πολυχρωμία των φύλλων, πεσμένα κάστανα παντού (φωτ. 12).
Στην διαδρομή μας η ύπαρξη δεκάδων Κελλιών, σκορπισμένων μέσα στο δάσος, μαρτυρούσε την ύπαρξη ζωής. Μαρτυρούσε την ανθρώπινη παρουσία.
Ένα από αυτά, δίπλα στον δρόμο που περνούσαμε, με μεγάλη καλλιεργήσιμη έκταση μάθαμε πως ονομαζόταν Ιερό Κελλίον «Καστανάδων» Προβάτας (φωτ. 13).
Ένα άλλο, λίγο πιο κάτω, που με την χρυσαφένια σκεπή του έκανε την διαφορά (φωτ. 14).
Προσπεράσαμε πολλά Κελλιά και δρόμους σε διασταυρώσεις που οδηγούσαν σε κάποια άλλα. Από κάποιο σημείο του δρόμου είδαμε από ψηλά την Ι.Μ. Καρακάλου (φωτ.15).
Χρειαστήκαμε 3 ώρες και 10 λεπτά χαλαρής πορείας, από τη Σκήτη Αγίου Δημητρίου ή «Λακκοσκήτη», για να φτάσουμε στην είσοδο της Μονής (φωτ. 16,17)
Ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι. Εκεί, ο Αρχοντάρης μας πρόσφερε τσίπουρο, καφέ, λουκούμι, νερό.
Συζητώντας μαζί του μάθαμε ότι, υπάρχει ένα μονοπάτι από το Κελλί «Τριών Ταξιαρχών» προς την Ι.Μ. Καρακάλου και περπατιέται. Το Κελλί αυτό το προσπεράσαμε και έτσι δεν είδαμε το μονοπάτι. Δεν υπήρχε πουθενά σήμανση.
Γνωρίζαμε για την ύπαρξή του από τον χάρτη, δεν ξέραμε όμως σε τι κατάσταση βρισκόταν. Θα μπορούσαμε περπατώντας το να κερδίσουμε χρόνο και απόσταση.
Μετά την ολιγόλεπτη στάση στην Ι.Μ. Καρακάλου, ξαναφορτωθήκαμε τα βαριά μας σακίδια και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας. Ξεκινήσαμε για την Ι.Μ. Φιλοθέου ( φωτ. 18).
Αυτή τη φορά θα βαδίζαμε σε μονοπάτι. Ήταν ένα από τα ομορφότερα. Πετρόχτιστο σε πολλά του κομμάτια και ανηφορικό (φωτ. 19)
Περνούσε μέσα από πυκνό μεικτό δάσος (φωτ. 20).
Χρώματα πάμπολλα. Σε κάθε μας βήμα και μια ζωγραφιά της Φύσης. Σε κάθε μας πέρασμα και μία ξεχωριστή δημιουργία της (φωτ. 21).
Δεκάδες χρώματα στα φύλλα των λογής-λογής δένδρων και χαμηλά τα πεσμένα κάστανα (φωτ. 22)
Κυκλάμινα ανθισμένα να ξεπροβάλλουν. Ομορφιά-ομορφιά-ομορφιά. Περάσαμε δίπλα από μια μισογκρεμισμένη καλύβα με το εκκλησάκι της (φωτ. 23).
Συναντήσαμε και ένα Αγίασμα (φωτ. 24)
Βγαίνοντας από το μονοπάτι και μπαίνοντας σε δρόμο που οδηγούσε προς την Ι.Μ. Φιλοσόφου είδαμε, στο βάθος, την Ι.Μ. Σταυρονικήτα να ορθώνεται σε πλαγιά πάνω από τη θάλασσα (φωτ. 25).
Χρειαστήκαμε 50 λεπτά χαλαρής πορείας, από την Ι.Μ. Καρακάλου, για να φτάσουμε στην Ι.Μ. Φιλοσόφου ( φωτ. 26, 27)
Κατευθυνθήκαμε προς το Αρχονταρίκι. Εκεί ο Αρχοντάρης, αφού μας πρόσφερε καφέ – τσίπουρο – λουκούμια – νερό, μας ενημέρωσε για το πρόγραμμα των ακολουθιών και την ώρα της Τράπεζας. Στη συνέχεια μας οδήγησε στο δωμάτιο που θα μέναμε.
Στο μεγαλύτερο τμήμα του χώρου της φιλοξενίας γίνονταν έργα αποκατάστασης φθορών και διαμόρφωσης. Πλυθήκαμε, είχε ζεστό νερό, αλλάξαμε και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στους χώρους πέριξ του Μοναστηριού (φωτ. 28)
Καλντερίμια, κήποι, πέτρινα πηγάδια, ο Πύργος, τα γύρω Κελλιά, η θέα προς την θάλασσα από ψηλά, μας προκαλούσαν θαυμασμό στο αντίκρισμά τους ( φωτ. 29, 30).
Η «εξερεύνησή» μας κράτησε μέχρι την ώρα του Εσπερινού που άρχιζε στις 15.00΄.Πήγαμε στην εκκλησία πριν ακόμη ακούσουμε τον ήχο του χειροσήμαντρου. Μετά τον Εσπερινό πήγαμε για Τράπεζα. Μας πρόσφεραν φακή, σούπα, πατατοσαλάτα, ελιές, αχλάδι, νερό. Το φαγητό κράτησε 20 λεπτά, όσο χρόνο δηλαδή διάβαζε ο μοναχός αποσπάσματα από τις πράξεις των αποστόλων και των αγίων.
Στη συνέχεια, ξαναπήγαμε στην εκκλησία για τον Απόδειπνο και το προσκύνημα των Αγίων λειψάνων. Στις 18.30΄ πήγαμε στο δωμάτιό μας να ξεκουραστούμε ή να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο. Ο ύπνος μας πήρε νωρίς, γιατί ήμασταν από τις 05.00΄ το πρωϊ στο πόδι και τα ξημερώματα στις 02.00΄ έπρεπε να σηκωθούμε για τον Όρθρο.
Απολογισμός δραστηριοτήτων 3ης μέρας.
Διαδρομή: Σκήτη Αγίου Δημητρίου ή «Λακκοσκήτη» – Σκήτη «Προβάτας» –
Ι.Μ. Καρακάλου – Ι. Μ. Φιλοσόφου ( συνδυασμός διαδρομών:
δρόμος + μονοπάτι).
Απόσταση: 14 χλμ.
Υψομ. διαφορά: 516 μ.
Διάρκεια πορείας: 4 ώρες και 30 λεπτά (συνολικός χρόνος με στάσεις).
Δραστηριότητες 4ης μέρας. Σάββατο 28-10-2017.
Το πρωϊ ξυπνήσαμε στις 01.50΄ τα ξημερώματα. Σηκωθήκαμε στις 02.00΄ π.μ. και αφού ετοιμαστήκαμε πήγαμε με το βαθύ σκοτάδι στην εκκλησία για την λειτουργία που άρχιζε στις 02.30΄ π.μ..
Βρισκόμασταν μέσα στο ναό όταν ακούστηκε το χειροσήμαντρο που κτυπούσε ο μοναχός στο προαύλιο της Μονής. Η λειτουργία κατανυκτική, στο απόλυτο σκοτάδι. Μόνο τα καντηλάκια των εικόνων ήταν αναμμένα.
Υπήρχαν και διαστήματα που ο μοναχός άναβε και έσβηνε κάποια κεριά. Η κάθε κίνηση είχε τη δική της σημασία. Η λειτουργία τελείωσε στις 06.10 π.μ. Πήγαμε για Τράπεζα. Μπαίνοντας μείναμε με το στόμα ανοικτό.
Στις 06.20΄ το πρωϊ μας περίμεναν: λαχανόρυζο, σούπα με διάφορα λαχανικά, φέτα, κρασί, αχλάδι, ψωμί. Μετά την Τράπεζα, πήγαμε στο δωμάτιό μας και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για τις δραστηριότητες της 4ης μέρας.
Η προγραμματισμένη διαδρομή μας ήταν: Ι.Μ. Φιλοσόφου – Καρυές (πρωτεύουσα του Αγιορείτικου τόπου) – Ι. Σκήτη Αγίου Ανδρέα (Σεράϊ).
Οι προγνώσεις καιρού έδιναν αστάθεια και από κάποια ώρα και μετά βροχές. Για να είμαστε έτοιμοι, φορέσαμε τα αδιάβροχα παντελόνια μας και πάνω-πάνω στα σακίδιά μας βάλαμε τις μεμβράνες για να τις χρησιμοποιήσουμε ανά πάσα στιγμή.
Αφού ετοιμαστήκαμε, φορτωθήκαμε τα βαριά μας σακίδια και ξεκινήσαμε. Έξω σκοτάδι (φωτ. 31)
Κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό δεν βλέπαμε κανένα αστέρι. Είχε συννεφιά. Γεμίσαμε τα παγούρια μας και ξεκινήσαμε την πορεία μας με την βοήθεια των φακών κεφαλής (φωτ. 32).
Η διαδρομή της 4ης μέρας ήταν πρωτόγνωρη για μας. Δεν την είχαμε ξανακάνει στα τόσα χρόνια που επισκεπτόμαστε το Όρος. Στην διαδρομή μας θα συμβουλευόμασταν τις ενδείξεις του ορειβατικού πλοηγού (GPS), τον χάρτη της περιοχής, τις σημειώσεις μας με τις πληροφορίες άλλων πεζοπόρων και εκείνες με τις περιγραφές της διεθνούς οργάνωσης FOMA (The Friends of Mount Athos), που πραγματοποίησαν στο παρελθόν τη συγκεκριμένη διαδρομή.
Στην αρχή η πορεία μας σε μονοπάτι. Αυτό που μας ευχαριστεί αφάνταστα (φωτ. 33).
Περάσματα μέσα σε δάσος. Βαδίζαμε στην καρδιά της ομορφιάς της Φύσης. Από κάποια ανοίγματα μπορούσαμε να δούμε και πιο πέρα (φωτ. 34)
Συνεχίζαμε μέχρι που βγήκαμε σε δασικό δρόμο. Απο δώ και πέρα θα βαδίζαμε μέχρι τις Καρυές σε δρόμο. Τα περάσματά μας μέσα από μεικτά δάση χωρίς κάποιο μεγάλο ενδιαφέρον.
Κάποια Κελλιά σκορπισμένα στο δάσος που προσπερνούσαμε και τα ελάχιστα αυτοκίνητα να μεταφέρουν προσκυνητές που συναντούσαμε στην πορεία μας κάνανε τη διαφορά.
Συνεχίζαμε.
Άρχισε να ψιχαλίζει. Βάλαμε τις μεμβράνες μας, τα αδιάβροχά μας. Ξαναμπήκαμε σε μονοπάτι. Ο Θανάσης με τον χάρτη στο χέρι (φωτ. 35).
Και εγώ με την φωτογραφική, να αποθανατίζω την κάθε στιγμή. Μετά από κάποια λεπτά πορείας ξαναμπήκαμε σε δασικό δρόμο. Δεν ήμασταν μακριά από την πρωτεύουσα. Οι Καρυές φαίνονταν πλέον από τον δρόμο ( φωτ. 36)
Κάποια στιγμή περάσαμε δίπλα από την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου (φωτ. 37, 38).
Ήταν, πλέον, θέμα λεπτών για να φτάσουμε στο κέντρο της πρωτεύουσας (φωτ 39).
Δεν κάναμε παραπάνω απο 10 λεπτά και φτάσαμε στο Πρωτάτο, την εκκλησία με την ευλογία της εικόνας «Άξιον Εστί».
Δίπλα στο Πρωτάτο το ολόλευκο Μέγαρο της Ιεράς Συνόδου. Ήταν σημαιοστολισμένο λόγω του εορτασμού της επετείου του «ΟΧΙ» (φωτ. 40).
Βλέπαμε, παντού, μαθητές της Εκκλησιαστικής Σχολής ντυμένους στα ράσα. Το Πρωτάτο για το προσκύνημα της εικόνας «Άξιον Εστί» άνοιγε μετά τις 13.30΄.Είχαμε χρόνο. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε στην Ι. Σκήτη Αγίου Ανδρέα (Σεράϊ) που μας φιλοξενούσε. Η Σκήτη απείχε 5 μόλις λεπτά με τα πόδια από το κέντρο των Καρυών (φωτ. 41).
Στα δεξιά μας, πριν περάσουμε την κεντρική πύλη της Μονής, η «Αθωνιάς Εκκλησιαστική Ακαδημία» (φωτ. 42).
Φτάνοντας στη Σκήτη, μετά από πορεία 3 ωρών και 15 λεπτών από την Ι.Μ. Φιλοσόφου, βρήκαμε τον Αρχοντάρη. Βλέποντάς μας φορτωμένους και με τα αδιάβροχα, φρόντισε να βρεί κάποιο πρόχειρο χώρο να αλλάξουμε. Αφού αλλάξαμε, μας πρόσφερε καφέ, λουκούμι, τσίπουρο, νερό.
Ήρθαν και άλλοι προσκυνητές. Έγινε η απαραίτητη ενημέρωση του βιβλίου των επισκεπτών και στη συνέχεια μας πήγε στο δωμάτιό μας. Μας ενημέρωσε και για το πρόγραμμα των ακολουθιών.
Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και βλέποντας πως είχαμε αρκετό ελεύθερο χρόνο, πήγαμε μια βόλτα να ξεναγηθούμε στα στενά δρομάκια της πρωτεύουσας του Όρους.
Προσκυνήσαμε και την εικόνα «Άξιον Εστί» ( φωτ. 43).
Το ψιλόβροχο σταμάτησε.
Χαζέψαμε σε κάποια από τα δεκάδες μαγαζιά ( φωτ. 44) και βλέποντας πως πλησίαζε η ώρα του Εσπερινού και της Τράπεζας κατευθυνθήκαμε προς την Ι. Σ. Αγίου Ανδρέα.
Φτάνοντας, πήγαμε για φαγητό. Εδώ στη Σκήτη, Τράπεζα είχε στις 16.00΄ και πριν τον Εσπερινό ( διαφορετικό πρόγραμμα από άλλες Μονές-Σκήτες).
Μας πρόσφεραν σούπα με διάφορα λαχανικά, πιπεριές τουρσί, ελιές, κρασί, λωτό. Στο 20λεπτο φάγαμε και στη συνέχεια πήγαμε να ξεναγηθούμε στον προαύλιο της Σκήτης μέχρι την ώρα του Εσπερινού, που άρχιζε στις 17.30΄.
Άρχισε να βρέχει. Η πολύ βροχή μας βρήκε στην είσοδο της εκκλησίας (φωτ. 45).
Ο Εσπερινός τελείωσε στις 19.30΄ (ήταν ο Μεγάλος).
Άρχισε να σκοτεινιάζει (φωτ. 46).
Μετά τη λειτουργία πήγαμε στο δωμάτιό μας να ξεκουραστούμε και να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο μέχρι να μας πάρει ο ύπνος. Το πρωϊ έπρεπε να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς, τα ξημερώματα, για να πάμε στην εκκλησία.
Απολογισμός δραστηριοτήτων 4ης μέρας.
Διαδρομή: Ι. Μ. Φιλοσόφου – Ι.Μ. Κουτλουμουσίου – Καρυές – Ι.Σκήτη Αγίου
Ανδρέα (Σεράϊ) ( συνδυασμός διαδρομών: δρόμος + μονοπάτι).
Απόσταση: 11 χλμ.
Υψομ. διαφορά: 390 μ.
Διάρκεια πορείας: 3 ώρες και 15 λεπτά (συνολικός χρόνος με στάσεις).
Δραστηριότητες 5ης μέρας. Κυριακή 29-10-2017.
Το πρωϊ ξυπνήσαμε στις 02.00΄ τα ξημερώματα. Ετοιμαστήκαμε, τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας στα σακίδια για να τα έχουμε έτοιμα και ξεκινήσαμε για τον Όρθρο που άρχιζε στις 03.00΄π.μ.
Η αλλαγή της ώρας μας βρήκε στην εκκλησία. Η λειτουργία τέλειωσε στις 08.00΄ π.μ. ( με την παλιά ώρα)
Στη συνέχεια πήγαμε για Τράπεζα. Μας πρόσφεραν ζεστό τραχανά και ψωμί. Αφού φάγαμε, πήγαμε στο δωμάτιό μας να ετοιμαστούμε για την πορεία της τελευταίας μέρας. Ο καιρός καλός, ο ουρανός καθαρός.
Ο ήλιος άρχισε να κάνει την εμφάνισή του (φωτ. 47)
Φορτωθήκαμε τα βαριά σακίδιά μας και ξεκινήσαμε.
Αφήναμε πίσω μας τη Ι. Σκήτη Αγίου Ανδρέα (φωτ. 48)
Η διαδρομή μας όχι μεγάλη: Καρυές – Δάφνη.
Περπατούσαμε πάνω στον κύριο συγκοινωνιακό δρόμο που συνέδεε την πρωτεύουσα του Όρους με το λιμάνι της συμπρωτεύουσας. Την διαδρομή αυτή δεν την περπατά κανείς.
Εμείς, όμως, πιστοί στην αρχική μας απόφαση: να μη χρησιμοποιούμε κανένα μεταφορικό μέσο από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα πατήσουμε τον Αγιορείτικο τόπο, ξεκινήσαμε με τα πόδια.
Η διαδρομή χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πορεία μας κατηφορική. Τα περάσματά μας εναλλασσόμενα. Καστανοδάση, μεικτά δάση, τμήματα με θαμνώδεις πλαγιές.
Από κάποιο σημείο και μετά, βλέπαμε τον Σιγγιτικό Κόλπο, την Ι.Μ. Ξηροποτάμου, την Δάφνη που μόλις διακρινόταν και πέρα στο βάθος το μεσαίο πόδι της Χαλκιδικής (φωτ. 49).
Ο καιρός καλός, η μέρα ηλιόλουστη. Μετά από μια πολύ εύκολη πορεία 2ωρών και 20 λεπτών φτάσαμε στη Δάφνη.
Στο λιμάνι του Όρους άρχισε να μαζεύεται κόσμος προερχόμενος από διάφορε Μονές – Σκήτες (φωτ. 50)
Ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε την τυρόπιτά μας και όταν πλησίαζε η ώρα της αναχώρησης κατευθυνθήκαμε προς το Τελωνείο για τον απαραίτητο έλεγχο ( φωτ. 51)
Κόσμος πολύς.
Αφού περάσαμε από αυτήν την υποχρεωτική διαδικασία, επιβιβαστήκαμε στο Ferry «Άξιον Εστί» για να πάρουμε το θαλάσσιο δρόμο της επιστροφής (φωτ. 52).
Το Ferry απέπλευσε στις 12.30΄ το μεσημέρι.
Επιστρέφοντα, είδαμε από το καράβι τα πανέμορφα Μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Είδαμε την Ι.Μ. Παντελεήμονος ( ρώσικη, φωτ. 53).
Στη συνέχεια είδαμε, την Ι.Μ. Ξενοφώντος (φωτ. 54).
Ακολούθησε η Ι.Μ. Δοχειαρίου (φωτ. 55).
Περάσαμε από τον Αρσανά, το λιμάνι, της Ι.Μ. Κωσταμονήτου (φωτ. 56)
Έγινε επιβίβαση προσκυνητών και από τον Αρσανά Ι.Μ. Ζωγράφου ( Βουλγάρικη, φωτ. 57).
Μετά τον Αρσανά της Ι.Μ. Χιλιανδαρίου (Σέρβικη) αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από τον Άγιο τόπο.
Ο επιβλητικός Άθωνας, το βουνό του Όρους, απομακρυνόταν όσο το ferry πλησιάζαμε το λιμάνι της Ουρανούπολης (φωτ. 58).
Ο προθάλαμος του Αγίου Όρους, η πιο δημοφιλής πύλη εισόδου στο αγιορείτικο τόπο με τον χαρακτηριστικό Πύργο του Προσφορίου, το σήμα κατατεθέν της Ουρανούπολης, άρχισε να φαίνεται μπροστά μας (φωτ 59).
Μετά το 2ωρο θαλάσσιο ταξίδι μας από τη Δάφνη, φτάσαμε στο προορισμό μας. Φτάσαμε στον «έξω κόσμο», όπως λένε οι αγιορείτες γέροντες (φωτ. 60).
Πατώντας το πόδι μας στην προβλήτα του λιμανιού της Ουρανούπολης, η 5νθήμερη επίσκεψή μας στο Άγιον Όρος έφτανε στο τέλος της.
Πέντε ολόκληρες μέρες στα μονοπάτια, στους δρόμους, στις Μονές, στις Σκήτες ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
Πέντε μέρες γεμάτες από δραστηριότητες, από εμπειρίες, από αμέτρητες παραστάσεις, από χιλιάδες εικόνες μένουν πλέον αναμνήσεις.
Πήγαμε στο Parking και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη επιστροφή.
Με αμέτρητες εικόνες να «φωλιάζουν» σε μια γωνιά του μυαλού και γεμάτοι από καινούργιες εμπειρίες ξεκινήσαμε για τη Βέροια, έτοιμοι να διηγηθούμε στους δικούς μας και στους φίλους μας όλα εκείνα που ζήσαμε κατά την διάρκεια της 5θήμερης παραμονής μας στο Άγιον Όρος.
Απολογισμός δραστηριοτήτων 5ης μέρας.
Διαδρομή: Ι.Σκήτη Αγίου Ανδρέα (Σεράϊ) – Δάφνη ( δρόμος ).
Διάρκεια πορείας: 2 ώρες και 20 λεπτά (συνολικός χρόνος με στάσεις).
