Καταγράφοντας και τιμώντας την παράδοση – Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Γιάννη Τσιαμήτρου “Η ελληνική παράδοση”

Δήμητρα Σμυρνή

Λόγος, μουσική και χορός συνυπήρξαν αρμονικά σε μια βραδιά για την οποία αφορμή στάθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Τσιαμήτρου «Η ελληνική παράδοση», εκδόσεις iWrite. Η αφορμή όμως αποκάλυψε και τις αιτίες για τις οποίες γράφτηκε το βιβλίο.

Αποκάλυψε, πέρα από τη σοβαρότητα και τον κόπο του ανθρώπου που το έγραψε, την αγωνία του για τη διατήρηση της παράδοσης στα πλαίσια του δυνατού, αλλά πάνω απ’ όλα το πάθος του Γιάννη Τσιαμήτρου γι αυτήν, που εκφράζεται  με τη μελέτη της, την καταγραφή της και τη δύναμή της στην πράξη, μέσα από τους χορούς που διδάσκει ο ίδιος στο Χορευτικό Όμιλο Βέροιας.

Το βιβλίο παρουσιάστηκε από το Φώτη Πανανόπουλο, έναν άλλο λάτρη και εργάτη της παράδοσης, που αποδεικνύει έμπρακτα τη σχέση του μαζί της και ως χοροδιδάσκαλος του Συλλόγου Μικρασιατών Ημαθίας.

Συντονίστρια της βραδιάς η Ελένη Αναγνώστου, με το γνωστό της χάρισμα να επικοινωνεί άμεσα με το κοινό.

Ξεκινώντας ο Φώτης Πανανόπουλος από το πορτρέτο του συγγραφέα, τον οποίο χαρακτήρισε αγνό υπηρέτη της παράδοσης, μίλησε για τη θητεία του ως χορευτή δίπλα στη σπουδαία Δώρα Στράτου,  και για τη συστηματική και επίπονη δουλειά του να καταγράψει την παράδοση με κάθε τρόπο και μέσο.

Κίνητρο του συγγραφέα για τη γραφή του  βιβλίου ο παρουσιαστής θεώρησε την αλλοτρίωση των πάντων στην εποχή μας.

Δίνοντας τη δομή του βιβλίου και ακροθιγώς τα περιεχόμενά της, έμεινε περισσότερο στο χορό, την πορεία του μετά το ’90, αλλά και σε σημαντικές μορφές που ασχολήθηκαν με τη διάσωση της παράδοσης και που αναφέρονται στο βιβλίο, το Νικόλαο Πολίτη και το Σίμωνα Καρρά.

Ο συγγραφέας, αφού χαρακτήρισε με σεμνότητα το βιβλίο του όχι επιστημονικό πόνημα αλλά μελέτη λαϊκού ερευνητή, επικεντρώθηκε σε τέσσερα σημεία.

Γιατί ασχολήθηκε με την παράδοση, τι είναι παράδοση, γιατί να διαβάσει κανείς το βιβλίο και ποια είναι η δομή του.

Ειδικά την παράδοση τη χαρακτήρισε ως μεταβίβαση και όχι οπισθοδρόμηση -όπως θέλουν να τη βλέπουν κάποιοι-  μια ζητούμενη και γόνιμη ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον.

Γνωρίζοντας την παράδοση, γνωρίζει κανείς την ταυτότητά του τόνισε, προτείνοντας η παράδοση να γίνει αντικείμενο μελέτης στα σχολεία, με ιδιαίτερη βαρύτητα από τη μεριά των γονιών και του κράτους στη μεταβίβασή της στη νεολαία.

Και βέβαια η ομορφιά της παράδοσης αποκαλύφθηκε εντυπωσιακά, όταν το λόγο τον διαδέχθηκε πάνω στη σκηνή η μουσική και ο χορός.

Με μουσικούς ταλαντούχους, το συγκρότημα «Μελορυθμοί», πρώτο στη σκηνή έκανε τη θεωρία πράξη, αποδεικνύοντας τη δύναμη της παράδοσης, το παιδικό χορευτικό του ΧΟΒ, εκπλήσσοντας με τις χορευτικές του ικανότητες, δυσανάλογες με την ηλικία των χορευτών του.

Το χορευτικό του Συλλόγου Μικρασιατών Ημαθίας συνέχισε ανεβάζοντας τον ενθουσιασμό του κοινού, καθώς η μουσική και ο χορός έγιναν ένα γοητευτικό για όλους θέαμα  και ακρόαμα με τις εναλλαγές των ρυθμών, τις εξαιρετικές φορεσιές, και τον πλούτο των αρμονικών κινήσεων. Τα πάντα ανέδιδαν το άρωμα μιας εποχής, χαμένης όμως για πάντα…

Τελευταίοι οι εντυπωσιακοί ενήλικες του ΧΟΒ, να χορεύουν ζώντας την παράδοση στην πιο αρχέγονη μορφή της, αυτήν του χορού.

Λεβέντικοι χοροί, δοσμένοι με πάθος και τέχνη, μαγνήτισαν τα μάτια, απόσταγμα πανάρχαιου πολιτισμού… Και κάπου, θυμίζοντας οι κινήσεις διονυσιακή λατρεία, κάπου χορικά με τις ανάλογες τελετουργικές κινήσεις τραγωδίας – ιδιαίτερα στο μοιρολόι του «Βαλσάμη», που το τραγούδησαν και το χόρεψαν άντρες και γυναίκες διαδοχικά-  καθήλωσαν το κοινό!

Ανάμεσα στον πολύ κόσμο που παρακολούθησε την εκδήλωση και η συγγραφέας Γιώτα Φωτιάδου – Μπαλαφούτη, που, ως γνωστόν, με το έργο της είναι και η ίδια ταγμένη στην παράδοση.

Μια βραδιά πλούσια σε εντυπώσεις και συναισθήματα, που τα προκάλεσε πηγαία η αγάπη και σεβασμός για την παράδοση.