Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας μια νέα δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ. Είναι αυτονόητο ότι δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς εύκολα και μάλιστα χωρίς στοιχεία μια πανεπιστημιακή δημοσκόπηση.
Αυτό όμως που θα μπορούσε να προσέξει είναι αφ’ ενός ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν και δεν τίθενται –αυτά προφανώς το καθορίζει ο παραγγέλων τη δημοσκόπηση- αλλά κυρίως ποια ήταν η «ανάγνωση» των αποτελεσμάτων της από τους «αναλυτές».
Συνήθως, μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι στην πρώτη ανάγνωση των δημοσκοπήσεων τονίζεται η διαφορά μεταξύ πρώτου και δευτέρου κόμματος και όχι για παράδειγμα τα συνολικά ποσοστά που αυτά συγκεντρώνουν. Ταυτόχρονα υποβαθμίζονται όλα εκείνα τα στοιχεία στα οποία οι ερωτώμενοι δείχνουν την αντίθεσή τους στη σημερινή πολιτική κατάσταση, που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει τον ελληνικό λαό. Αυτήν φροντίζουν να την προστατεύσουν ως κόρη οφθαλμού.
Συγκεκριμένα: Στην πρόσφατη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, όπου η πρόθεση ψήφου για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι 15,5% και για τη ΝΔ 33% προβάλλεται η διαφορά, που μάλιστα είναι εντυπωσιακή, και όχι ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας αυτήν τη στιγμή συγκεντρώνουν συνολικό ποσοστό μικρότερο του 50% , όταν μάλιστα παίρνουν αποφάσεις που καθιστούν τη χώρα και το λαό της έρμαιο των δανειστών για πολλές επόμενες γενιές.
Αφήνουν να περάσει απαρατήρητο ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, με το 15,5% που του δίνει η δημοσκόπηση, ετοιμάζεται να ψηφίσει ένα 4ο μνημόνιο και μάλιστα κόντρα σ’ όσα έλεγε, όταν ξαναζητούσε, μετά το 3ο, την ψήφο από τον ελληνικό λαό.
Ταυτόχρονα αποσιωπούν τη δήλωση του αρχηγού της ΝΔ ότι θα εφαρμόσει τα μέτρα, που πρόκειται να πάρει στην ουσία ένα κόμμα χωρίς καμία λαϊκή βάση –σύμφωνα με τη δημοσκόπηση- γνωρίζοντας φυσικά ότι αυτή η δήλωση δεν απευθυνόταν στον ελληνικό λαό αλλά στους δανειστές στους οποίους και υπέβαλλε και με αυτόν τον τρόπο τα διαπιστευτήρια του, λέγοντάς τους ότι είναι στη υπηρεσία τους.
Το κύριο εύρημα που κατά τους αναλυτές υποβαθμίζεται κατά κόρον είναι ότι «το 86% των ερωτηθέντων πιστεύει πως τα πράγματα κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ το 8% προς τη σωστή». Έχοντας λοιπόν στα χέρια τους μια τέτοια απάντηση δεν είναι αυτονόητο ότι άμεσα θα έπρεπε να θέσουν το ερώτημα από πού αντλείται το δικαίωμα των μεν να τα ψηφήσουν και των δε να τα εφαρμόσουν, τη στιγμή που ο ελληνικός λαός -σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της δημοσκόπησης- είναι κάθετα αντίθετος με την πολιτική που ακολουθείται;
Όμως, αν η ανάλυση μιας δημοσκόπησης αναδείκνυε τέτοια στοιχεία, ο αναγνώστης θα κατέληγε εύκολα στο συμπέρασμα ότι αυτά τα κόμματα υπηρετούν τα συμφέροντα του 8% του ελληνικού λαού και ότι προφανώς είναι φερέφωνα των δανειστών.
Μ’ αυτόν όμως τον τρόπο θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κλίμα αντίθετο μ’ αυτό που προσδοκούσε η δημοσκόπηση και φυσικά αντίθετο με τα συμφέροντα αυτών που την παρήγγειλαν.
Ερμηνεύοντας λοιπόν τα στοιχεία μιας δημοσκόπησης ο αναγνώστης, που δεν περιμένει τη μασημένη τροφή των «εντεταλμένων αναλυτών», μπορεί εύκολα ο ίδιος να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτοί που παραγγέλλουν τις δημοσκοπήσεις δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να εκθέσουν αυτούς που κυβερνούν, αρκεί να μη θίγεται η πολιτική που εφαρμόζουν και που συνεχίζει απαρέγκλιτα ο ένας μετά τον άλλον, που θα βρεθεί στη κυβέρνηση προφανώς… ελέω των δανειστών!
ΥΓ. Φυσικά ας μην περιμένουμε σε τέτοιες δημοσκοπήσεις να τεθούν ερωτήματα όπως: ποια είναι η γνώμη σας για τους δανειστές, είστε υπέρ της παραμονής ή της εξόδου από την ΕΕ, συμφωνείτε με την πώληση της δημόσιας περιουσίας ή όχι, είστε υπέρ ή κατά των μνημονίων κλπ.
Είπαμε… δημοκρατία, αλλά όχι κι έτσι!
Περισσότερα στοιχεία για τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση μπορείτε να δείτε ΕΔΩ
