“Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου

«Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα»

(Νικηφόρος Φωκάς, Ν. Καζαντζάκης)

«Ουπς! Θα με διαλέξει, δε θα τη διαλέξω» σκέφτομαι κάθε φορά που βρίσκομαι σε δοκιμαστήριο με ρούχο ανά χείρας διαθέσιμο μόνο σε ένα νούμερο. Και δεν εννοώ βεβαίως ότι όλα τα άλλα έχουν πουληθεί και έμεινε το τελευταίο… εννοώ ότι κάποια εταιρεία θεώρησε πως πρέπει να χωρέσω εγώ, και πολλές άλλες, στο μοναδικό μέγεθος στο οποίο έκοψαν το ρούχο τους. Είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν λάνσαραν παπούτσια “ένα μέγεθος”; Και γιατί αυτό το ενδεχόμενο φαντάζει αστείο ενώ ως προς το ρούχο όχι;

Αυτό βέβαια δεν προέκυψε ξαφνικά, καλλιεργήθηκε, μη ξεχνάμε άλλωστε ότι σε αυτή την περίοδο της χρονιάς, πρέπει όλες να κάνουμε δίαιτα «για να είμαστε λαμπερές στο ρεβεγιόν», «για να μας χωρέσει το μικρό μαύρο φόρεμα (που αναγκαστικά όλες πρέπει να έχουμε, λέει, στη ντουλάπα)»- ποιος το λέει δεν ξέρω!… και μετά ακολουθεί η άλλη, η δίαιτα «πώς να χάσετε γρήγορα τα κιλά των εορτών», «δίαιτα αστραπή για να γυρίσετε κομψές στο γραφείο».

Δεν τελειώνουν εκεί όμως οι παραινέσεις, διότι μετά έρχεται ο Άγιος Βαλεντίνος, πώς θα φτάσεις κυρία μου στις 14 Φεβρουαρίου με τόσα περιττά κιλά;;;; πώς θα σε δει ο Βαλεντίνος σου;; (που ξαφνικά όλοι οι άντρες είναι συνονόματοι, καμιά δεν βρίσκεται σε σχέση με Τάκη, Σάκη, Κώστα ή Σταύρο. Βαλεντίνοι και Βαλεντίνες όλοι). Με τα μάτια του θα με δει! Γι αυτό πρέπει να υπάρχω, αγαπητό περιοδικό που τα ξέρεις όλα!!!! Και αφού σε δει ο Βαλεντίνος σου, κοντοζυγώνουν και οι Απόκριες. Εκεί ησυχία! Και με το δίκιο του το περιοδικό, σου λέει, «άμα δεν χωράει στη στολή που θέλει, θα ντυθεί Οβελίξ», για Φλαμπαλά ούτε συζήτηση!.

Και ας πούμε ότι ντύνεσαι Οβελίξ. Πάλι δεν τη γλιτώνεις: ακολουθούν οι «Συνταγές με χαμηλές θερμίδες για τη Σαρακοστή», μη φας λίγο χαλβά παραπάνω και γλυκαθείς, πειράζει! Και αφού μαγειρέψεις τις συνταγές, (και να μη τις μαγειρέψεις χαλάλι σου!), τον πόλεμο τον έζησες και βγαίνεις ράκος κι ας μην συμμετείχες στις εχθροπραξίες…. Ο αγώνας συνεχίζεται. Πρέπει τώρα να γίνεις πάλι λαμπερή «για την Ανάσταση!». Διότι η λάμψη από τα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά έχει θαμπώσει. Και λες…μα καλά, Χριστιανική γιορτή δεν είναι; Τί τη νοιάζουν την Εκκλησία τα κιλά μου; Και αφού γευτείς την μαγειρίτσα, και φας και το κρεατάκι σου, άντε και λίγο ψωμάκι, γιατί υπάρχει περιοδικό και βλέπει…. Να σου και η λύση: «Πώς να χάσετε τα κιλά των γιορτών σε πέντε ώρες» (τρελά πράγματα λέμε!). Και λες πάει! Τόσος κόπος να φτιάξω τα τσουρέκια, τόσος χρόνος να τα φάω χαμένα θα πάνε. Ε βέβαια! Αχάριστη γυναίκα! Χαμένα θα πάνε, γιατί με τί θράσος θα βγεις πλέον στην παραλία; Και δώσ’ του φωτογραφίες από καλλίγραμμες που χοροπηδάνε στην αμμουδιά, και δώσ’ του οι συμβουλές, και να σου τώρα τα αμείλικτα μαγιώ. Και πας για ψώνια με τη φίλη. Ζητάς να δεις μπικίνι «ΜΠΙΚΙΝΙ;!!» λένε τα μάτια της πωλήτριας. Ε καλά λες… το ολόσωμο τότε (πάντα μαύρο, για να «κόβει»).

Και να τα κάνεις όλα αυτά γιατί; Γιατί να πρέπει να μοιάσουμε στις κοπέλες στα περιοδικά; Γιατί να καταλήξουμε όλες παρόμοιες ενώ είμαστε τόσο υπέροχα διαφορετικά όμορφες; Αντί τα ρούχα να ντύνουν τα σώματα, προσπαθούν οι μόδιστροι να βρουν σώματα για τα ρούχα τους. Στις πασαρέλες περιφέρονται γυναίκες αδύνατες μα και αγέλαστες. Στερεότυπα ομορφιάς. Επίκτητα κατασκευάσματα που μας ταλανίζουν άδικα.  Πρότυπα ομορφιάς, σου λέει. Ποιος το λέει πάλι αυτό; Μυστήριο!

Όλες είμαστε κατηγορίες μοναδικές. Δεν φαντάζει και στα μάτια σας λάθος να θέλουμε να μοιάσουμε σε όποιαν άλλη, δεν πιστεύετε ότι οφείλουμε να μείνουμε πιστές στον καλύτερο εαυτό μας; Σε αυτόν που μας συντροφεύει όταν γελάμε δυνατά με τις κολλητές, σε αυτόν που ζητάει σοκολάτα γάλακτος και μάλιστα επειγόντως, σε αυτόν που κλαίει με τις ελληνικές ταινίες, σε αυτόν που φιλάει με πάθος και ζει τις στιγμές του γιατί του ανήκουν! Αυτός ο εαυτός! Ο μοναδικός! Αυτός που έχει την ομορφιά στα μάτια!

«Ξέρεις τι έχω εγώ που δεν έχει κανένας άλλος;» με ρώτησε μια έφηβη «Πολλά καρδιά μου, εσύ όμως ποιο σκέφτηκες;» είπα, «Να, κοίτα, αν κάποιος είναι λυπημένος και κάτσω δίπλα του, σε ένα λεπτό χαμογελάει. Του διώχνω όλη τη λύπη. Ποιος άλλος το κάνει αυτό; Δεν είναι τέλειο;». Μόνο τέλειο αγάπη μου;; Η υπέρτατη εξουσία!

Άσε με  λοιπόν, να κάτσω πλάι σου ….