“Όλυμπος, 17-07-2016. Ανηφορίζοντας για το Οροπέδιο Μουσών από το Ρέμα Ναούμ”

Μέλη  της  ορειβατικής  ομάδας   Βέροιας  «Τοτός»  πραγματοποιήσαμε , την Κυριακή  17-07-2016,   τη «συνάντησή»  μας   με  τις…  Μούσες  στο  Οροπέδιο  του Ολύμπου που  βρίσκεται   απέναντι  ακριβώς  από το  θρόνο  του Δία , το  «Στεφάνι».

Ξεκινήσαμε  από  Βέροια  ξημερώματα Κυριακής   και μετά  από  ένα  δίωρο   ταξιδιού,  περνώντας  από  τα  « πνιγμένα »  στο  πράσινο   χωριά   του  Νομού Πιερίας  καθώς  και  από  εκείνα  που  ήταν  «κρυμμένα»  μέσα  στα  δάση  με  τα  πανύψηλα  δένδρα  στους  πρόποδες  του  Ολύμπου,   φτάσαμε   στη  θέση  «Σπηλιές»  στο  Ρέμα Ναούμ.

Η ανατολή  του  Ήλιου  μας  βρήκε    στο  ορεινό  χωριό  Πέτρα  Ολύμπου. Η  εικόνα  με  τα  απερίγραπτα  εναλλασσόμενα  χρώματα   στον  ουρανό  φανταστική.  Θα ήταν  κρίμα  εάν  δεν  την αποθανατίζαμε  με  τις  φωτογραφικές  μας  μηχανές.

Στη  διαδρομή  μας,  ακολουθώντας το   δασικό  δρόμο  που  ήταν  σε  πολύ   καλή  κατάσταση,   αντικρίσαμε    πολλές  εικόνες  γεμάτες  ομορφιά  και  ποικιλία  χρωμάτων.  Δάση  με  πανύψηλα  κωνοφόρα και  άλλα  δένδρα. Λουλούδια  με  λογής-λογής  χρώματα.  Σκιουράκια  να  διασχίζουν    τρέχοντας  κάθετα  το  δρόμο.  Και  σε  κάποιο  σημείο   η  εικόνα   με  το  γκριζωπό  χρώμα  των  κορυφών  του  βουνού  των  θεών  που  τα  βλέπαμε,  όμως, από  τη  πίσω  μεριά   τους.

Φτάνοντας  στο  Ρέμα  Ναούμ ( υψόμετρο  1.290 μ.)  αφήσαμε  το  τζιπ  στη  θέση  «Σπηλιές», πήρε  την  ονομασία  της  αυτή  από  τις  πολλές  σπηλιές  που  συναντά  κανείς  και  στις  δύο  πλευρές  του  ρέματος.

Ο  καιρός  έδειχνε  καλός, ο  ουρανός  καταγάλανος  και  η  θερμοκρασία  στους  11 βαθμούς  Κελσίου.

Ετοιμαστήκαμε  και  ξεκινήσαμε  την  ανηφορική  πορεία  μας  για  το  Οροπέδιο  Μουσών  περπατώντας   τα  πρώτα  χιλιόμετρα  μέσα  στο  Ρέμα  Ναούμ.

Αριστερά  και  δεξιά  μας  εκατοντάδες  σπηλιές  διαφόρων μεγεθών και  βάθους. Πολλές  από  αυτές  μπορούσαν  να φιλοξενήσουν    οδοιπόρους    σε  συνθήκες   με  άσχημα  καιρικά  φαινόμενα    ή    για   μία  διανυκτέρευση  ανάγκης.

Η  διαδρομή  μας στο ρέμα είχε  περάσματα  μέσα  από  πολλά  στενά  σημεία  με  πανύψηλες  όχθες, λές και περνούσαμε  μέσα  από φαράγγι.  Όχθες που  είχαν  ένα  παράξενο  σχηματισμό. Είχαν,  δηλαδή,  ένα πρωτόγνωρο  μείγμα.  Έβλεπες   κοτρώνες  διαφόρων  μεγεθών  φυτεμένες   στο  χώμα   να κρέμονται   πάνω  από  το  ρέμα  και  να  σε  προκαλούν  να  τις  θαυμάσεις.

Δεν  ήταν  μόνο  τα  στενά  περάσματα   και οι  σπηλιές  το  χαρακτηριστικό  γνώρισμα  του  ρέματος,   ήταν  και  το  γεγονός  ότι  η  πορεία  μέσα  από  αυτό  γινόταν    με  ελιγμούς  ανάμεσα  στις  κοτρώνες  και  τους  ογκόλιθους.

Η  σήμανση  πολύ  καλή. Ακολουθούσαμε  τα  κόκκινα  σημάδια  ή  τις  πέτρες που  ήταν   τοποθετημένες  η   μία  πάνω  στην  άλλη   από  κάποιο χέρι  ορειβάτη.

 Μετά  από  πορεία  1  ώρας  και  30΄ φτάνοντας  στο σημείο   με  ένα κόκκινο  βέλος να  δείχνει  δεξιά. Το  ακολουθήσαμε  και μπήκαμε  στο  πολύ  ανηφορικό  μονοπάτι  που  μας  έβγαζε   έξω από  το  ρέμα.

Ένα  μονοπάτι  που  περνούσε  αρχικά  μέσα  από  καταπράσινη  χαμηλή  βλάστηση  και  στη  συνέχεια  μέσα  από  σάρα.

Η  πορεία  μας  μέχρι  το  καταφύγιο  ανάγκης,   που  βρίσκεται  σε  υψόμετρο  2.130 ,μέτρων,     είχε  διάρκεια  από  την  αρχή  της  πορείας   μας   2 ώρες  και  30΄.

Φτάνοντας  στο  σημείο  εκείνο  αποφασίσαμε  να  κάνουμε  τη  μεγάλη  μας  στάση  για  ανάσα, φρούτο, υγρά  και  μπάρες δημητριακών.

Φωτογραφίες,  απόλαυση   της  γύρω   θέας  από  ψηλά  και  συνέχιση  της  πορείας.

Όλη  η  υπόλοιπη  διαδρομή  γινόταν  στο  γυμνό  κομμάτι   του  βουνού  και  σε  μονοπάτι  που  περνούσε  από  σάρα  και  βράχια.

Από δεξιά  μας  και  πάνω  από  το   καταφύγιο  ανάγκης  υψώνονταν   οι  ορθοπλαγιές  που  σχημάτιζαν  τα   λεγόμενα  «Καζάνια», πήραν  την  ονομασία  τους  από  τον  ήχο  που  κάνει  ο  αέρας  όταν   «κτυπά»  πάνω  στις  πλαγιές. Ακούγοντας  τον  ήχο  νομίζει  κανείς  πως  στο  σημείο  εκείνο   βράζει  το  νερό.

Βλέπαμε  επίσης  την   κορυφή   «Σκολιό»  ( υψ. 2.904 μ.)  και στο  βάθος  δεξιότερα  την  κορυφή  «Κίτρος» .  Στη  βάση  των  «Καζανιών»    σχηματίζεται  μία  λεκάνη   που  σε  πολλά  της  σημεία  είχε  συγκεντρωμένα   τα  τελευταία  χιόνια.

Μπροστά  μας  ψηλά   βλέπαμε   από  αριστερά  τις   πίσω πλευρές  των  κορυφών:  Τούμπα,  Στεφάνι ( υψ. 2.911 μ. ), Μύτικας (υψ. 2.917 μ.) ,

Το  πολύ   ανηφορικό  μονοπάτι, το γιδόστρατο  με  δύσκολα  πατήματα  στο  μεγαλύτερο  κομμάτι  της  διαδρομής ,   μας  οδήγησε  σε  δύο  σημεία  που  ήθελαν  μεγάλη  προσοχή  για  να  τα  περάσουμε.

Το  ένα  να  σκαρφαλώσουμε  κάποιους  κάθετους  βράχους  ύψους  2 με  2,5  μέτρα  και  το  άλλο  να  ανεβούμε  ένα  στενό  πέτρινο  πέρασμα  με  τη  χρήση  ενός  σχοινιού  που  ήταν  τοποθετημένο  εκεί  μόνιμα.

Στη  διαδρομή  μας  προς  τη  θέση  «Πόρτες» που  βρίσκεται  μεταξύ  των  κορυφών   Στεφάνι   και  Τούμπα συναντήσαμε  αγριοκάτσικα.

Μετά  από  πορεία  4^ων  ωρών  από  την  αρχή  της  διαδρομής  φτάσαμε  στα  2.690 μέτρα, στη  θέση   «Πόρτες».

Στο  σημείο  αυτό  αποφασίσαμε  να  καθίσουμε  και  να  απολαύσουμε  τη  γύρω  θέα  που  αντικρίζαμε  μπροστά  μας.  Η αρχική  σκέψη  ήταν  να  συνεχίσουμε  για  την  κορυφή, τον  «Μύτικα»  ( υψ.  2.917 μ. ),   αλλά  η  παρουσία  πολυάριθμου  νεανικού  μαθητόκοσμου  από  διάφορα  ξενόγλωσσα  Κολέγια,   που  ανηφόριζε  εκείνη  την  ώρα  προς  την  κορυφή,  μας  έκανε  να  αλλάξουμε  γνώμη  προς  αποφυγή  κάποιου  τυχόν  ατυχήματος.

Ο  καιρός  στη  θέση  αυτή  μας  έκανε παιχνιδάκια. Ήλιος, ομίχλη,  δυνατός  αέρας  και πάει  λέγοντας.

Συνεχίσαμε  για  το  Καταφύγιο  Γ’  «Κάκαλος». Εκεί  συναντήσαμε  δεκάδες  νεαρά άτομα από  κάποια   κολέγια. Ξεκούραση, κολατσιό, ζεστό ρόφημα, συζήτηση με άλλους  ορειβάτες.

Η  ομίχλη  όσο  περνούσε  η  ώρα  πύκνωνε  και  δεν    μας  επέτρεψε  να  απολαύσουμε  την  εικόνα   του  Οροπέδιου  Μουσών.

Συνέχεια  για   το   καταφύγιο    «Αποστολίδη»  που βρίσκεται  στο  πιο  ψηλότερο  σημείο   των  Ελληνικών   βουνών  και   απέχει  μόλις   λίγα  μέτρα  από  το  προηγούμενο. Εκεί συναντήσαμε  ορειβάτες  διάφορων ηλικιών  που  έχουν  έρθει  από  διάφορα  νησιά, όπως  Κέρκυρα, Ρόδο.

Ολιγόλεπτη  ξεκούραση, συστάσεις, συζητήσεις   και  μετά  από  κάποια  λεπτά  πήραμε  το  μονοπάτι  της  επιστροφής   ακολουθώντας,  αντίθετη  αυτή  τη  φορά,   πορεία  από  εκείνη που  κάναμε  το  πρωϊ.

Στο μονοπάτι  της  επιστροφής  και  πριν φτάσουμε  στο  τέλος  της  διαδρομής  μας, συναντήσαμε  4 ορειβάτες  που  ήρθαν  από  Κέρκυρα  και  ανηφόριζαν  το  ρέμα  κάνοντας   την  δική  μας  ακριβώς  πρωϊνή   πορεία για το οροπέδιο   Μουσών.

Μετά  από  ένα  4^ωρο   πορείας  φτάσαμε  επιτέλους  στη  θέση  «Σπηλιές»  του  Ρέματος  Ναούμ.

Στο  σημείο  αυτό  τερμάτισε   και  η  αυθημερόν  ορειβατική  μας  εξόρμηση  στο  βουνό των  θεών  με   την   κυκλική  πορεία  της :  Ρέμα Ναούμ ( υψ. 1.290 μ. ) –  καταφύγιο  Ανάγκης  ( υψ. 2.130 μ. ) – Θέση  « Πόρτες »  ( υψ. 2.690 μ. )   – Καταφύγιο  « Κάκαλος »  –  Καταφύγιο  « Αποστολίδη »  ( υψ.  2. 700 μ. )  – επιστροφή.

Στοιχεία  GPS :

Υψομετρική  διαφορά :  1.466  μέτρα

Απόσταση : 14.120 μέτρα

Χρόνος :  10  ώρες  ( συνολικά  με  στάσεις  )

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος