Επέλεξα να γράψω μία ώρα πριν το τέλος αυτής της μέρας. Μια μέρα που είναι μέρα παλιγγενεσίας για το έθνος και του ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Θα πω μία λέξη μόνο, λυπάμαι. Λυπάμαι για εκείνους τους “καλούς χριστιανούς” που σπέρνουν το μίσος σε μια μέρα αγάπης, που έχουν μάθει (δεν ξέρω από πού, ο χριστιανισμός δεν το διδάσκει) να διαχωρίζουν τον άνθρωπο ανάλογα με την προέλευσή του, την καταγωγή του και θέλουν να τον διώξουν, να τον ποδοπατήσουν γιατί τον θεωρούν κατώτερο, μίασμα, επικίνδυνο. Όμως ο Χριστός καλούσε με ταπεινότητά κοντά του όλους, ακόμη και τους φαρισαίους πηγαίνοντας σπίτι τους για να κηρύξει τον λόγο της αγάπης. Μιλούσε για κάποιον μανδύα που πρέπει να μοιραζόμαστε με τον συνάνθρωπό μας, γιατί δεν θεωρούσε παιδί του μόνο τον κατέχοντα τον μανδύα αλλά και εκείνον που δεν είχε τίποτα. Ναι, τον θεωρούσε και αυτόν παιδί του Θεού.
Η Παναγία συγχώρεσε τους βασανιστές και εκτελεστές του παιδιού της, βλέποντας το να αργοπεθαίνει πάνω στο σταυρό, παρόλο που η καρδιά της ψυχορραγούσε από τον πόνο.
Ο Χριστός και η μητέρα του, η Παναγία δίδαξαν την αγάπη προς τον άνθρωπο, την συμπόνια, την συμπαράσταση στις δυσκολίες, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά.
Δεν δίδαξε ο Χριστός όλα αυτά να τα δίνουμε, ανάλογα με το γένος το έθνος την καταγωγή την θρησκεία του καθενός, αλλά δίδασκε να τα εφαρμόζουμε στον άνθρωπο απ’ όπου και αν είναι , απ’ όπου και αν κατάγεται, όποιο χρώμα και αν έχει, όποια θρησκεία και αν πιστεύει. Δεν έλεγε βοηθάτε μόνο ομόθρησκους.
Συλλογιστείτε λοιπόν εσείς «καλοί χριστιανοί» , «καλοί πατριώτες» πόσο κοντά είστε στο λόγο του Χριστού που λέτε ότι πιστεύετε, πόσο κοντά στις αξίες του χριστιανισμού, όταν ο συνάνθρωπος σας πονά, ξεριζώνεται από τον τόπο του και δεν τον βοηθάτε, παρά στέκεστε εχθρικά απέναντί του. Όταν μικρά παιδιά πεινούν, κρυώνουν και είναι απροστάτευτα.
Ποιο λόγο του Θεού θα διδάξει στο ποίμνιο του, αυτός ο παπάς στις Βαρβάρες την Κυριακή, όταν πρωταγωνιστούσε σε πράξεις μίσους και βίας την Παρασκευή, την ημέρα της γιορτής του ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μήπως θα έπρεπε να βγάλει τα ράσα γιατί δεν υπηρετεί πλέον την εκκλησία, δεν μπορεί να λέγεται ιερέας γιατί δεν εκπροσωπεί τίποτε το ιερό, τίποτε από το λόγο του Θεού. Μήπως θα έπρεπε την Κυριακή το πρωί, έξω από την εκκλησία που λειτουργεί, να του ζητήσουν οι Χριστιανοί να παραιτηθεί, γιατί είναι φορέας μίσους. Άλλωστε να μην ξεχνάμε και τις γραφές που γράφουν ότι αυτοί που θα τιμωρηθούν πιο αυστηρά. θα είναι εκείνοι που παρέσυραν άλλους σε πράξεις μίσους, εννοώντας τους ιερείς γιατί αυτοί γνώριζαν τον λόγο του.
Αυτοί οι Έλληνες, οι υπερπατριώτες που πέταγαν ανόητα γουρουνοκεφαλές, πόσο γουρούνια έχουν γίνει οι ίδιοι; Θα πρέπει να σκεφτούν αν και αυτοί ακολουθούν το λόγο του Θεού. Η επανάσταση “ω εσείς λίγοι υπερέλληνες” έγινε για την λευτεριά του έθνους και για τη θρησκεία. Γι αυτήν που ο Χριστός μας δίδαξε, όχι για καμιά άλλη. Το μίσος και ο διαχωρισμός του ανθρώπου δεν είναι πράξη Θεού, δεν περιγράφεται πουθενά στην χριστιανική θρησκεία, είναι όμως πράξη διαβόλου, όπως θα έλεγε κάθε «καλός χριστιανός».
Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, αλλά έχω μάθει να αγαπώ τον άνθρωπο, έχω μάθει να μην τον ξεχωρίζω, έχω μάθει να συμπαραστέκομαι σε κάποιον, όταν έχει ανάγκη. Όπως καταλαβαίνεται, εσείς λίγοι «καλοί χριστιανοί» ,εγώ ακολουθώ τον λόγο του στην πράξη και ας είμαι αριστερό
ς, ενώ εσείς είστε μακριά του και πιο κοντά σε κάποιον άλλον, που κάθε μέρα θέλετε να διώξετε μακριά σας.
Άλλωστε με βάση τις πράξεις θα μας κρίνει, έτσι δεν είπε;
Άρα ο καλός χριστιανός δεν είναι εκείνος που πάντα λέει ότι πιστεύει στο Θεό, αλλά εκείνος που με τη στάση ζωής, αγαπά, βοηθά και σέβεται τον συνάνθρωπό του. Γιατί κύριοι , πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος και ευτυχώς στην πατρίδα μου , υπάρχουν πολλοί και είμαι περήφανος γι’ αυτόν τον λόγο.
Γι’ αυτό θα είμαι κοντά σε κάθε πρόσφυγα που ζητά την βοήθεια μου, μέσα στη πατρίδα μου.
Κωστόπουλος Αναστάσιος
