Γιώτα Νέγκα και Θέμης Καραμουρατίδης σε μια μουσική παράσταση αξιώσεων, στη Βέροια

Δήμητρα Σμυρνή

Χθες, 24/1/’16, ο όρος «μουσική παράσταση» δικαιώθηκε από τη Γιώτα Νέγκα και το Θέμη Καραμουρατίδη, καθώς ο κόσμος, που γέμισε το Χώρο Τεχνών της Βέροιας, για να τους ακούσει, έφυγε με την αίσθηση πως πραγματικά συμμετείχε σε μια μουσική παράσταση αξιώσεων.

Ακρόαμα αλλά και θέαμα μαζί πρόσφεραν οι δύο καλλιτέχνες, αναγνωρισμένοι και οι δύο στο χώρο τους.

Η Γιώτα Νέγκα, γνήσια λαϊκή φωνή, έχει εδώ και πολλά χρόνια τη θέση της στο μουσικό στερέωμα και ο Ημαθιώτης Θέμης Καραμουρατίδης κατέκτησε το δικό του χώρο με τη μουσική του, που έχει την προσωπική του σφραγίδα και δισκογραφήθηκε σε συνεργασία με πολλούς αξιόλογους στιχουργούς, με κορυφαίο τον Οδυσσέα Ιωάννου, του οποίου τους στίχους παρουσίασε χθες με τη Γιώτα Νέγκα, όπως δένουν με τη μουσική του στον καινούργιο τους δίσκο «Ο τελευταίος εαυτός».

Η χθεσινή μουσική παράσταση είχε την ιδιαιτερότητα να παρουσιάζει έναν καινούργιο δίσκο, χωρίς να κάνει το κοινό να αιφνιδιάζεται, αποζητώντας παλιές γνωστές επιτυχίες.

Η επιλογή των κομματιών που παρουσιάστηκαν ήταν μια αρμονική συνύπαρξη του καινούργιου με το παλιό, σε μια έξυπνη εναλλαγή, όπου η μουσική του συνθέτη στάθηκε δίπλα σε κομμάτια του Ξαρχάκου, του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι και του Τσιτσάνη, χωρίς να φοβάται, γιατί τα ενσωμάτωσε στο πρόγραμμα σαν ένα παρελθόν απόλυτου σεβασμού και έμπνευσης, με συνδετικό κρίκο τη φωνή της Γιώτας Νέγκα.

Η Νέγκα άφησε τη φωνή της ελεύθερη ν’ αγκαλιάσει, μ’ όλο το φωνητικό και ερμηνευτικό της εύρος, τραγούδια όπως το «Παράπονο» του Ξαρχάκου – πλησιάζοντας μοναδικά τις συναισθηματικές αποχρώσεις που έδωσε στην ερμηνεία του η Τζένη Καρέζη – όπως το «Στα περβόλια» του Θεοδωράκη – όπου ο ακροατής μοιραία σύγκρινε την ερμηνεία της μ’ εκείνην του Γρηγόρη Μπιθικώτση, νιώθοντας ευχάριστη έκπληξη – όπως σε τραγούδια του Τσιτσάνη, όπου η φωνή της και η ερμηνεία της δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τη Μαρίκα Νίνου ή την Καίτη Γκρέυ.

Όσο για τα καινούργια ή τα παλιότερα τραγούδια του Θέμη Καραμουρατίδη, η Νέγκα τα ερμήνευσε αισθαντικά, υπογραμμίζοντας άλλοτε το πάθος, άλλοτε τη νοσταλγία και άλλοτε τον αλέγκρο χαρακτήρα τους.

Ο συνθέτης συνόδεψε με το πιάνο του τη Νέγκα αλλά και με τη ζεστή φωνή του σε πολλά δικά του τραγούδια.

Εντυπωσίασε τραγουδώντας μόνος το «Η θάλασσα», από το δίσκο του «Οι πρώτες λέξεις», σε στίχους του Ιωάννου, αλλά και την «Αχάριστη» του Τσιτσάνη, δίνοντας τη δική του ερμηνευτική διάσταση.

Τα ορχηστρικά του από τη μουσική που έγραψε για την ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» αποδόθηκαν υποβλητικά από την ορχήστρα, καθώς ντύθηκαν και με δυνατές σκηνές από την ταινία.

Ο καινούργιος δίσκος του συνθέτη, που παρουσιάστηκε χθες, κερδίζοντας ήδη με το πρώτο τραγούδι που ακούστηκε το ενδιαφέρον του κοινού, θα προχωρήσει, όπως και οι άλλοι του δίσκοι, γιατί διαθέτει δυνατό στίχο, καλή φωνή και μια μουσική που φέρνει τον μοντέρνο ήχο, πατώντας όμως σταθερά πάνω στην παράδοση του έντεχνου.

Βέβαια, πρέπει να τονιστεί ότι η συναυλία δε θα είχε την ίδια αξία, αν δε στηριζόταν σε μια καταπληκτική ορχήστρα, που ενθουσίασε το κοινό, και σε μια εμπνευσμένη ενορχήστρωση που έγινε από το συνθέτη και τον Άρη Ζέρβα.

Η ορχήστρα πότε σαν σύνολο και πότε με πρωταγωνιστή ένα όργανο που ξεχώριζε – άλλοτε το λυρικό βιολί, άλλοτε το νοσταλγικό ακορντεόν και άλλοτε το επιβλητικό με τη λαϊκότητά του μπουζούκι –έδενε τις φωνές, τις εποχές, το παρελθόν με το παρόν και αφήνοντας προεκτάσεις και για το μουσικό μέλλον.

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Μπουζούκι, μπαγλαμάς, τζουράς : Νίκος Κατσίκης
Κιθάρα, μπουζούκι : Σωτήρης Καστάνης
Ακορντεόν: Τάσος Αθανασιάς
Βιολί, μαντολίνο : Δημήτρης Κουζής
Τσέλο: Άρης Ζέρβας
Κοντραμπάσο: Γιώργος Μπουλντής
Τύμπανα: Κρίτων Μπελλώνιας

Τον όρο «παράσταση» όμως τον δικαιούται κυρίως ο σκηνοθέτης της συναυλίας, ο δημιουργός της, ο οποίος είχε την κινησιολογική και σκηνοθετική επιμέλεια του μουσικού συνόλου. Ο Δημόκριτος Σηφάκης υπήρξε ο αρχιτέκτονας του τελικού αποτελέσματος, ενός αποτελέσματος, που σέβεται από τη μια το θεατή με την προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια δουλειά, κι από την άλλη αναδεικνύει στο έπακρο τις δυνατότητες όλων των συντελεστών μιας παράστασης.

Άριστος ο ήχος του Γιάννη Παξεβάνη και εξαιρετικοί οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Αλέξη Προδρόμου.

Μια μουσική βραδιά που ο απόηχός της θα μπορούσε ίσως να συμπυκνωθεί στο στίχο του Οδυσσέα Ιωάννου

«Μ’ ένα τραγούδι όλον τον κόσμο εξηγήσαμε»