Αλέξης Τσίπρας: Δεν θα επιτρέψουμε η δημόσια περιουσία και οι υποδομές να περάσουν στα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ και των ποικιλώνυμων συμφερόντων. Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, ο βόρειος οδικός άξονας δεν είναι κερδοφόρα φιλέτα προς χάρισμα» (Ηράκλειο, 23 Ιανουαρίου 2015)».
Τα περιφερειακά αεροδρόμια, για τα οποία διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός – πριν γίνει πρωθυπουργός- ότι θα δώσει μάχη για να υπερασπιστεί το δημόσιο χαρακτήρα τους (ξε)πουλήθηκαν εκεί όπου ήταν συμφωνημένο να (ξε)πουληθούν: στο γερμανικό Δημόσιο. Το χάσμα, λοιπόν, που προκύπτει ανάμεσα σε λόγια και έργα, ανάμεσα σε προεκλογικές υποσχέσεις και κυβερνητικές πράξεις, είναι τόσο βαθύ (και προέκυψε τόσο σύντομα) που το μυαλό αδυνατεί να αντιληφθεί! Πρέπει όμως να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε ότι:
· Όπως η κυβέρνηση υπερασπίστηκε το δημόσιο χαρακτήρα των αεροδρομίων, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα υπερασπιστεί και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία και τις υποδομές της χώρας. Θα τις ξεπουλήσει εκεί- σε συμφέροντα- που ήδη έχουν από καιρό καθοριστεί.
· Με την ίδια ευκολία που η κυβέρνηση είπε ψέματα για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, θα το κάνει και για τις υπόλοιπες δεσμεύσεις και υποσχέσεις (π.χ. δε θα κοπεί καμία σύνταξη, δε θα γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, θα πατάξουμε τη διαπλοκή κλπ) που έδωσε. 
Η δικαιολογία που προβάλλει ο πρωθυπουργός οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την αναδίπλωση από τις δεσμεύσεις τους (οι οποίες τους οδήγησαν στην εξουσία τον Γενάρη του 2015) είναι πως από τότε μεσολάβησαν πολλά και πάνω απ όλα μεσολάβησε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση στην οποία επικράτησαν έχοντας υπογράψει προηγουμένως (το τρίτο μνημόνιο) όλα όσα θα έπρεπε να υλοποιήσουν. Πρόκειται, ωστόσο, για δικαιολογία φτηνή, η οποία το μόνο που περιγράφει είναι το αδιέξοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το πολιτικού συστήματος συνολικά το οποίο έχει αποδεχτεί το ρόλο της μαριονέτας των δανειστών καθώς αυτοί (οι δανειστές) διαμορφώνουν και υλοποιούν μέσα από τα μνημόνια το πρόγραμμα που εντέλλεται να ακολουθήσει η όποια ελληνική κυβέρνηση.
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η οικοδόμηση της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για το ξεπούλημα των αεροδρομίων, που τώρα πια δεν είναι ξεπούλημα, αλλά «ανάπτυξη» και «αλλαγή του κλίματος» και «ψήφος εμπιστοσύνης» της αγοράς στην κυβέρνηση. Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί ότι αυτήν την ίδια επιχειρηματολογία θα ακούσουμε όταν ανοίξει η συζήτηση για την «μικρή ΔΕΗ», για τα λιμάνια, για τα νερά. Αυτήν την επιχειρηματολογία ακούμε ήδη όσο διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο για την δημιουργία του Υπερ- Ταμείου αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας και της Ανεξάρτητης Γενικής Γραμματείας Εσόδων. Τους δύο μηχανισμούς είσπραξης , δηλαδή, οι οποίοι παραδίδονται πεσκέσι στου δανειστές.
Καθώς λοιπόν, όλα πια βαίνουν … καλώς και σύμφωνα με τις προβλέψεις του μνημονίου, προκύπτει ένα βασικό ερώτημα το οποίο μπορεί να πει κανείς πως είναι το μόνο όφελος που προκύπτει από το ξεπούλημα των αεροδρομίων: Ποια είναι άραγε η διαφορά της νεοφιλελεύθερης (Πασοκονεοδημοκρατικής κυβέρνησης) των παρελθόντων ετών και του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος χορεύει ζεϊμπέκικο;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ
