![](https://faretra.info/wp-content/uploads/2015/12/tsexos1.jpg)
![10659320_547725572039608_3956358915108990141_n](https://faretra.info/wp-content/uploads/2015/12/10659320_547725572039608_3956358915108990141_n.jpg)
«Και δόξας τα τράνταγμα»· «Βαθιά η ποίηση μας κοροϊδά»· «Υγροποιώντας τα λίπασμα».Συνεκφέροντας τον πληθυντικό με τον ενικό αριθμό, συνταιριάζοντας άρθρα στον πληθυντικό με ουσιαστικά στον ενικό ή τοποθετώντας σε ρήματα καταλήξεις που ανήκουν σε διαφορετικές ρηματικές ομάδες, ο Τσέχος τόσο αποδομεί, όπως σημειώθηκε νωρίτερα, όσο όμως και δομεί, μέσω συνδυασμών που παντρεύουν τον ενικό με τον πληθυντικό αριθμό ή γενικότερα τις γραμματικές δομές. Προτείνει, λοιπόν, με τη συγκεκριμένη τακτική μία γεφύρωση των μοναχικών πλασμάτων, τα οποία νωρίτερα παρουσιάστηκαν ως αποξενωμένα μεταξύ τους, ως κοινωνικά αποκομμένα. Παράλληλα, μεταχειριζόμενος τη γλώσσα με διατυπώσεις καταιγιστικές, βομβαρδίζει με πληροφορίες οι οποίες, παρά τον νοηματικό τους πλούτο, διατυπώνονται αφαιρετικά. Έτσι κατορθώνει την καταγραφή των επιθυμητών προς δήλωση διαθέσεων με τρόπο ευθύβολο και διαγραμματικό, αλλά συνάμα σαφή.Οι χειμαρρώδεις καταγραφές του Τσέχου, ακόμη κι όταν ασκούν έντονη κριτική, καταφάσκουν στη ζωή διεκδικώντας την υγιή. Γι’ αυτό ο χείμαρρος του ποιητή συνιστά «Κατάφαση πλημμύρα». Η κατάφαση αφορά τον ουρανό, τις αστροφεγγιές, την προσωπική συγκίνηση αλλά και τη συνύπαρξη. Συναισθήματα που αναβλύζουν από την καρδιά ευωδιάζουν στα ευαίσθητα ποιήματα του Τσέχου για τη μάνα. Τα αδερφικά, πάλι, συναισθήματα για τους ξεριζωμένους του Πόντου μεταδίδουν συγκίνηση, η οποία κατορθώνεται από τον ποιητή χωρίς εκείνος να μεταχειρίζεται ούτε μία λέξη δηλωτική συναισθήματος. Αντίθετα, η συγκίνηση μεταδίδεται με την προσφυγή στα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα, στις νοσταλγικές αναμνήσεις, στους αριθμούς της συμφοράς, στην πατρογονική ντοπιολαλιά του ποντιακού ιδιώματος.
![043](https://faretra.info/wp-content/uploads/2015/12/0431.jpg)
Από το οπλοστάσιο του ποιητή δεν απουσιάζει το παίγνιο, το οποίο ενεργοποιείται χάρη στις ειρωνικές παραποιήσεις, τον κυνισμό, το χοντροκομμένο σχόλιο ή έναν συνειρμό του συρμού, κι αποδίδει τα αποτελέσματά του σε ποιήματα όπως το «Φόνοι λαϊκών τραγουδιών». Με στίχους περιπαιχτικούς, καθώς ο «Σαν πας στην Καλαμάτα Μάνη μάνι money» ή ο «Ιτιά, ιτιά ΔουΝουΤιασμένη», ο Τσέχος απελευθερώνει τη φαντασία του για να συνδεθεί με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και να τη σχολιάσει υποδόρια και σκωπτικά, αποθεώνοντας μιαν αλανιάρα συνειρμική λειτουργία.
Γνώστης της δημοσιογραφίας, του κινηματογράφου και του χορού, ο Τσέχος αξιοποιεί όλες τις βιοποριστικές και καλλιτεχνικές του εμπειρίες για να συνθέσει την ποίησή του. Απαλός και τραχύς ταυτόχρονα, ο ποιητής εκστομίζει τη φωνή του με την παράλληλη ευλυγισία του χλωρού χόρτου, μα και την αγριότητα που συνεπάγεται το απαιτητικό του φύτρωμα σε άνυδρα λιβάδια. Στην παράλληλη επιτυχημένη δήλωση της αγριάδας και της ευκαμψίας, ο τίτλος της συλλογής δικαιώνεται.
Ηλίας Τσέχος, «Αγριόχορτο στόμα», εκδ. Ενδυμίων, Αθήνα 2015, σελ. 60.
΄
ΜΑΝΑ ΟΔΗΓΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Πέρασα από τη μάνα
Δεν έχει πεθάνει
Μέσα στο χώμα
Πλέκει τους καημούς
Τα βάσανα
«Ποτέ δεν λιγόστεψες το λάδι μου»
Λέει χαμογελώντας
Στα μάτια με κοιτά βαθιά
Που πάλι σκοτεινιάζουν
Της παίρνω το μαντίλι
Μην καεί απ’ το κερί
Καεί και το ανθοδοχείο
Σπάσουν στάχτες
Και με λούσει
Ενικός πανικός
Πληθυντικός μονάχος
Αν κλέβω ουρανό
Μπόρες του κλέβω
Κορυφοτεθλασμένες
Αν αφαιρώ αθροίσματα
Προσθέτω
Αστροφεγγιές
Ερήμην
Θέλω τη συγκίνηση
.
* α΄ δημοσίευση: εφημ. «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 428, 1/12/2015.