To Grexit αποτελεί παρελθόν και το 3ο Μνημόνιο αποτελεί παρόν και μέλλον!

«Λάδι» βγήκε ο Πρωθυπουργός από τη δίνη της σχεδόν εξάμηνης διαπραγμάτευσης και με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες, με κάποιες διαφοροποιήσεις απλώς βουλευτών του κόμματός του.

Αφού ξεσήκωσε τα πλήθη παίρνοντας σαφή λαϊκή εντολή στην κάλπη της 25ης Ιανουαρίου για αντιμνημονιακή πολιτική, και αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας, κατέβηκε στην αρένα των διαπραγματεύσεων με τους κακούς Ευρωπαίους, με την υπόσχεση ν’ αλλάξει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη! Και τα κατάφερε.

Ανακάτεψε την ευρωπαϊκή καθημερινότητα των θεσμικών μηχανισμών της, κάτι που δεν κατάφερε κανείς, μυθοποιήθηκε στα μάτια των Ελλήνων ως ήρωας που δεν ενέδωσε για μήνες, σε σύγκριση με τους πολιτικούς του αντιπάλους (βλέπε ουδείς αναμάρτητος, όπως και ο Σαμαράς).

Όταν είδε τα σκούρα έσυρε το λαό σε Δημοψήφισμα, ενώ γνώριζε ότι για την παραμονή στην Ευρωζώνη θα έπρεπε να παραδοθεί αμαχητί στα προαπαιτούμενα των δυναστών, ωστόσο με το σαρωτικό «ΟΧΙ» που εισέπραξε, έπεσε στα… μαλακά, στα νύχια των εταίρων και με αποκατεστημένη την εικόνα του στα μάτια των Ελλήνων ως ενός ικανότατου ηγέτη -μαχητή που τα παίζει και πάλι όλα για όλα, ώστε να μη χάσουμε την ευρωπαϊκή μας προοπτική.

Στο μεταξύ εξανάγκασε τον πολιτικό του αντίπαλο Αντώνη Σαμαρά σε παραίτηση, δια του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος, αφού προ μηνών είχε κάψει την υποψηφιότητα Καραμανλή, πετώντας του το μπαλάκι για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, χάνοντας έτσι ο τελευταίος την προοπτική επιστροφής στην ηγεσία της ΝΔ.

Η Ντόρα έφτασε αναγκαστικά σε αυτογκόλ να δεσμευτεί απέναντι στο Σαμαρά (τον οποίο περίμενε πάντα στη γωνία) ότι δε διεκδικεί την ηγεσία της ΝΔ.

Στο μεταξύ αγνόησε επιδεικτικά την εντατική άλλα άκομψη, για τους μοντέρνους κώδικες συμπεριφοράς, αντιπολίτευση του ΚΚΕ, αφήνοντάς το να «καεί» στα μάτια των ψηφοφόρων ως ένα παλιακό γραφικό κόμμα που ανήκει οριστικά στο παρελθόν, με τις εμμονές τού “κόντρα στο ρεύμα”, “θα μας βρείτε απέναντι” και που κουνάει, από την εποχή της Αλέκας ακόμα, το δάκτυλο της μετανοίας στους ψηφοφόρους που έφαγαν το παραμύθι της δήθεν “αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ., άσχετα αν το ΚΚΕ λέει αλήθειες που σπάνε κόκκαλα.

Παράλληλα, καπέλωσε και όλα τα μικρά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα που προσπάθησαν να μπουν στην καμπάνια του «ΟΧΙ» στο Δημοψήφισμα και μάλιστα με πολύ πιο σοβαρές προτάσεις από το ψευτοδίλημμα ναι ή όχι σε μέτρα των δυναστών που επιβάλλουν τρίτο μνημόνιο, καρπούμενος ο ΣΥΡΙΖΑ καθολικά την νίκη του «ΟΧΙ» και τις εντυπώσεις.

Επίσης χρησιμοποίησε αρκούντως τους ΑΝΕΛ, που όμως πιθανότατα σκοπεύει να τους πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων σε μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, όπου ο «Σωτήρας» ΣΥΡΙΖΑ θα βγει ίσως με τα τσαρούχια, ήτοι Αυτοδύναμος. Άλλωστε ου συγχρώνται εν τοις πράγμασι Διεθνιστές με κρυφοεθνικιστές και θρησκόληπτους (βλέπε τα λείψανα της Αγ. Βαρβάρας και το μένος Φίλη). Το να είναι κάποιος Χριστιανός σε λίγο θα ισοδυναμεί με εθνικιστής, φονταμενταλιστής, μισαλόδοξος, αν όχι και… Χρυσαυγίτης.

Στο μεταξύ έχει σβήσει από τον πολιτικό χάρτη, ίσως και οριστικά, με το γάντι, τον Γ. Βαρουφάκη, που δυσχαίρενε με τη στάση του την εθνική σωτηρία, ενώ η… «ιδιότροπη» και αυταρχική Ζ. Κωνσταντοπούλου σε λίγο καιρό θα αποτελεί ίσως μια ενοχλητική φωνή, που μαζί με άλλους συντρόφους της αναπαράγουν απλώς μια… εσωκομματική γκρίνια που δεν προσήκει στο μέγεθος της ηρωικής εξόδου του Τσίπρα, από την αδυσώπητη μάχη των ατέρμονων διαπραγματεύσεων, που μας γλίτωσε από σίγουρο Grexit.
Ωστόσο μια χαρά στρίμωξε και δια της Ζωής,  τα λαμόγια των ΜΜΕ που ξενόδουλα και πληρωμένα τρομοκρατούσαν για χρόνια τον απελευθερωθέντα από τον Τσίπρα, ελληνικό λαό!

Και πώς τελικά αυτός ο ταλαντούχος νεαρός κατάφερε όλα τα παραπάνω, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Αλήθεια, οι ανυποψίαστοι ψηφοφόροι γνωρίζουν τη δύναμη του επικοινωνιακού παιχνιδιού που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις με προηγμένες μεθόδους επηρεασμού της ψυχολογίας της μάζας και το…. «συνωμοσιολογικό» mind control;

Πόσο τυχαίο είναι ότι ο τονισμός της ρητορικής Τσίπρα στο σύνολό της είναι πανομοιότυπη, όπως και ο κινησιολογικός κώδικας… «σκηνικής παρουσίας» του, με αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου; Μια περιήγηση σε αρχειακά video στο youtube πείθει και με το παραπάνω.

Η μετανάστευση, άλλωστε, της μεγάλης μάζας των ψηφοφόρων του παλιού ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ, που στο σύνολό τους είναι κατά βάθος νοσταλγοί του Ανδρέα και καταριέται την διαδοχή των εκσυγχρονιστών από Σημίτη μέχρι Βενιζέλο, θα έπρεπε να νιώθουν… σαν στο σπίτι τους, στην καινούρια… «ροζ» βίλα της πολιτικής σκηνής.
Και ο Αλέξης θυμίζει πολύ Ανδρέα γενικώς.

Και προσεχώς και στην αναντιστοιχία λόγων και έργων, ενόψει των παγκόσμιων διπλωματικών παιχνιδιών που θέλουν την εγκαθίδρυση των επιπτώσεων των Συνθηκών Σέγκεν και Μάαστριχτ, ήτοι της χωρίς επιστροφή υποδούλωσης της χώρας μας στα ανικανοποίητα ένστικτα της διαστροφικής ευρωζώνης της Νέας Τάξης, είτε δια της δεξιάς, είτε δια της αριστεράς οδού…