Να σχολιάσουμε; Τι να σχολιάσουμε;
Ότι από το «τέλος η λιτότητα» πήγανε στο «70% καλό το Μνημόνιο» κι από εκεί στις «47 σελίδες» τσουνάμι για να φτάσουνε τώρα στις «10 σελίδες» Αρμαγεδώνα;
Ότι από τις «12.000 αφορολόγητο» πήγανε σε έκτακτη (τάχα) εισφορά, σε χαράτσι δηλαδή, ακόμα και για τους διαβιούντες με εισόδημα τα 12 χιλιάρικα;
Ότι από «κατάργηση του Μνημονίου σε ένα νόμο με ένα άρθρο» πάνε όχι σε κατάργηση αλλά σε ψήφιση (!) Μνημονίου… σε ένα νόμο και με ένα άρθρο;
Ότι από την «επιστροφή της 13ης σύνταξης» πάνε σε μέτρα που αφαιρούν και την 12η σύνταξη;
Ότι από την «αύξηση του μισθού» πάνε σε νέα αφαίμαξη του μισθού μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών;
Ότι από την «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» πάνε σε επέκταση του ΕΝΦΙΑ για μια (τουλάχιστον) διετία;
Ότι από την «κατάργηση των άδικων φόρων» πάνε σε αύξηση του ΦΠΑ και σε επιβολή 2 δισ. ευρώ νέων άδικων φόρων;
Ότι από το «έχει έρθει η ώρα σ’ αυτόν τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι οι μισθωτοί, όχι οι συνταξιούχοι, όχι οι αυτοαπασχολούμενοι» (έτσι είπε ο κ. Τσίπρας στην τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ) πάνε να ξεπουλήσουν στην ολιγαρχία από τα αεροδρόμια και τα λιμάνια μέχρι το Ελληνικό;
Ότι από τα «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ» φτάσανε να κρύβονται πίσω από τα μέιλ Χαρδούβελη;
Να αρχίσουμε να ρίχνουμε πασιέντζες για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει συμφωνία, παίζοντας το παιχνίδι του «μάδησα τη μαργαρίτα» πίσω από την οποία νομίζουν οι κυβερνώντες ότι μπορεί να κρυφτεί η υπογραφή του Τσίπρα, μια υπογραφή που ήδη έχει μπει σε ένα κείμενο λαιμητόμο και που αν η καρμανιόλα δουλέψει έτσι ή αν δουλέψει αλλιώς, τούτο πλέον επαφίεται στις ορέξεις των γκάνγκστερ – που αναγνωρίστηκαν ως «θεσμοί»;
Η’ μήπως να σχολιάσουμε την αυθάδεια και το θράσος με το οποίο περιφέρονται στα κανάλια, βαφτίζοντας το κρέας – ψάρι, κονταίνοντας στα μέτρα τους την έννοια «Αριστερά», διερωτώμενοι όπως ο Φίλης γιατί άραγε ο λαός να τρώει τόσα πολλά μακαρόνια και παριστάνοντας ακόμα και τώρα τους «διαπραγματευτές»;
Να σχολιάσουμε…
Να, λοιπόν, το σχόλιό μας:
«Δεν κάνεις τίποτα με τις αιτήσεις, με τις παρακλήσεις (…)/
να ξεχνάς το μόχθο του μεροκάματου/
είναι σα να ξεχνάς την ιστορία, τη μάνα σου, τους πεθαμένους/
είναι σαν να ξεχνάς αυτό που λέμε δικαιοσύνη/
τ’ άλλα- σιωπές, μεταμφιέσεις, πούπουλα, φτερούγες- κουραφέξαλα».
Γιάννης Ρίτσος
