Η Λιάνα Κανέλλη χωρίς φόβο αλλά με πάθος!
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της στο Νίκο Συρίγο
ξεκινώντας από την επίθεση των Τζιχαντιστών στο Παρίσι:
«Στην Πόλη του Φωτός, έπεσε μαύρο φως… Η νίκη των λαών στην Ευρώπη θα έρθει μόνο αν δεν φοβηθούμε. Αυτή τη στιγμή, έπειτα από τόση φρίκη. Στην ήπειρο μας την πέφτουν οι φασίστες και οι ιδιοτελείς ερμηνευτές του διαφωτισμού. Δεν είναι δίλημμα και δεν πρέπει να γίνει. Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν φοράνε κουκούλα».
Όσο για την κλοπή της νίκης του Παναθηναϊκού στον προημιτελικό: «Σιχαινόμουν, σιχαίνομαι και θα σιχαίνομαι τις νίκες στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα δεν παρουσιάζουν την ευνοημένη ομάδα στο γήπεδο, την εξαφανίζουν. Και λάθος να έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, δεν κάρφωσε αυτός, δεν πήρε αυτός το ριμπάουντ, δεν έβαλε καλάθι αυτός. Όποιος φοβάται τον Παναθηναϊκό, πρέπει να ιδρώσει στο παρκέ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο των παικτών που νομίζουν ότι παίζουν εναντίον άλλων παικτών και ξαφνικά τον αγώνα τον παίζουν οι δικηγόροι, οι δικαστές κλπ.κλπ…».
Αναλυτικά:
– Ας ξεκινήσουμε με κάτι εύθυμο: Ο Γιωργάκης θέλει πάλι την ψήφο μας;
«Νομίζω ότι πρέπει να περάσουν από 8.000-11.000 χρόνια για να ξαναπεράσει αυτός ο πράσινος κομήτης. Πράσινος όχι του Παναθηναϊκού. Ο Γιωργάκης τη θέλει την ψήφο μας… Στην Ελλάδα άλλωστε όποιος θέλει κάνει κόμμα και πολλές φορές με περιεχόμενο ούτε καν πολιτικό. Δες Χρυσή Αυγή».
– Τι φρούτο είναι το ΚΙΔΗΣΟ;
«Μήλο κάτω από τη μηλιά…. Ξινόμηλο».
– Οι ΠΑΣΟΚτζήδες με όλα αυτά τα πήγαινε-έλα των τελευταίων 5 ετών δεν είναι για ομαδικές ψυχοθεραπείες;
«Γιατί οι υπόλοιποι δεν είναι; Το μοναδικό κόμμα που έχει μείνει σταθερό στις θέσεις του είναι το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που οι άνθρωποι του δεν πάνε αριστερά-δεξιά, περιφέροντας τις έδρες, τις ψήφους, τις ιδέες και τα πιστεύω τους. Όποιος δεν ήθελε το ΚΚΕ αποχώρησε ή απεβλήθη. Έχει ακούσει πολλά το ΚΚΕ για όσους διέγραψε. Υπάρχουν όμως και αυτοί που έφυγαν από μόνοι τους κι έφτιαξαν δικά τους μαγαζιά και καριέρες. Να μιλάνε για αποστασία οι αποχωρήσαντες και οι διασπάσαντες, πλέον δεν συγκινεί κανέναν. Ο ελληνικός λαός έφαγε στη μάπα έναν πρωθυπουργό που δεν τον είχε καν ψηφίσει. Τον Παπαδήμο».
– Πως είναι για κάποιον που είναι σταθερός, να βλέπει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο… αγκαλιά;
«Πόσα χρόνια ακούτε στην Ελλάδα ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής; Στην επαγγελματοποίηση της πολιτικής, το ΚΚΕ δεν είναι επαγγελματικό κόμμα. Παίζει για τη φανέλα και το έχει πληρώσει με εξορίες, δολοφονίες, ξεκλήρισμα του ανθού του, με διωγμούς, 97 χρόνια τώρα. Δεν άλλαξε ποτέ. Τώρα ζούμε την πλήρη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Φεύγει κάποιος από μια ομάδα και πάει σε μια άλλη. Βρίσκει καλύτερο συμβόλαιο και πάει. Μέχρι εκεί να το δεχτώ. Το να πηγαίνεις όμως από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό και να θυμάσαι τότε ότι ήσουν από κούνια Ολυμπιακός κοκ εκεί αρχίζω και ζορίζομαι. Αυτό γίνεται στην πολιτική. Μεταγραφές με συναισθηματικές εξάρσεις».
– Από τα είδωλα του Παναθηναϊκού που πήγαν στον Ολυμπιακό, πότε ενοχλήθηκες περισσότερο;
«Είχα μιλήσει με έντονο τρόπο για τον Νικοπολίδη γιατί με πόνεσε. Όχι λόγω συμπεριφοράς του όσο λόγω ότι πόνεσα πολύ γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι θα φύγει. Έχω ένα παράπονο για τον τρόπο που έφευγαν πολλοί παίκτες από τον Παναθηναϊκό. Κι έψαχνα γιατί αυτό είχε περάσει στο DNA της ομάδας μας. Έβλεπα παίκτες, έλληνες ή ξένους, που έφευγαν από τις ομάδες τους και είχαν να πουν έναν καλό λόγο, έστω και τυπικά. Άνθρωποι που έφευγαν από τον Παναθηναϊκό, σπάνια είχαν να πουν κάτι καλό. Αυτό είχε δύο αναγνώσεις: Ή δεν τους φανάτιζε όσο πρέπει ή δεν δημιουργούσε την αντίληψη ότι δεν έπρεπε να πει έστω μια καλή κουβέντα. Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις που ενώ ήταν άλλες ομάδες, είχαν υποδειγματική συμπεριφορά στον Παναθηναϊκό. Ο Σαλπιγγίδης. Όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, δεν απεμπόλησε ποτέ ότι ήταν ΠΑΟΚ από κούνια. Ο επαγγελματισμός του, η συμπεριφορά του και η παναθηναϊκοφροσύνη του όμως όσο ήταν σε εμάς, δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Αλλά σε αυτό έχει μερίδιο και η κερκίδα. Και δεν θα συγχωρήσω ποτέ αυτή την κερκίδα, όταν ο Έκι ήταν στο σημείο του πέναλτι και κάποιοι γιουχάιζαν…».
– Για τον Βύντρα την συγχωρείς;
«Ούτε για τον Βύντρα συγχωρώ. Οι Παναθηναϊκοί είναι αποκαρδιωτικά αυστηροί και ώρες-ώρες άδικοι με τους παίκτες της ομάδας. Το να βρίζουν πεθαμένους, δεν είναι παναθηναϊκή κουλτούρα. Δεν λέει κάτι. Πολλές φορές η παναθηναϊκή κερκίδα, παγιδεύτηκε στα χειρότερα της κερκίδας των ολυμπιακών και αυτό ήταν λάθος».
– Πάντως ο Παναθηναϊκός έχει επίσης και να επιδείξει, έναν Αλβέρτη, έναν Διαμαντίδη…
«Σημαίες! Άμα πας στο μπάσκετ έχουμε πολλά παραδείγματα αθλητών που ήρθαν στον Παναθηναϊκό και δεν θέλησαν να φύγουν ποτέ. Ή έστω τίμησαν τη φανέλα. Ο Σπανούλης πχ. με πόνεσε όταν έφυγε αλλά η συμπεριφορά του δεν ήταν ποτέ χυδαία ή αντι-παναθηναϊκή».
– Μια και είπες για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, ο Πανούσης τις προάλλες μας έλεγε ότι σε σχέση με αυτά που κάνουν οι πολιτικοί στο ποδόσφαιρο είναι… μπομπούκια;
«Δεν υπάρχει πια ποδόσφαιρο χωρίς πολιτική. Δυστυχώς. Όπου συγκεντρώνονται πλήθη, όπου εξαγριώνονται τα ήθη, υπάρχει πελατεία. Όταν τον οπαδό-ψηφοφορό τον αντιμετωπίζεις ως πελάτη, τα εξαγριωμένα ήθη, θα εξαγριωθούν και ως επιλογές. Οι μάζες χειραγωγούνται εύκολα. Κι ότι κι αν λέμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έξω έχει χειρότερα. Έχει Λάτσιο, φασιστική ομάδα. Έχει κι αλλού φασιστικές ομάδες, που χαιρετάνε φασιστικά και ναζιστικά. Υπάρχουν μύθοι. Μεγάλωσα ότι δεν θα δω ποτέ διαφήμιση στη φανέλα της δημοκρατικής Μπαρτσελόνα. Και διαφήμιση είδα και στο χρηματιστήριο μπήκε και χρεωμένη είναι…».
– Με το χέρι στην καρδιά, προτιμώ τη Λάτσιο που ξέρουμε ποια είναι και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, παρά να γίνονται σύνδεσμοί οπαδών προπύργια της Χρυσής Αυγής…
«Δεν θα διαφωνήσω καθόλου… Ξέρω κι εγώ ότι ένα ολόκληρο κομμάτι της κερκίδας του Ολυμπιακού συνδέεται με τη Χρυσή Αυγή. Όπως ξέρω ότι παλιότερα υπήρξαν Χρυσαυγίτες και στην ΑΕΚ αλλά και σε εμάς. Ευτυχώς σε εμάς ήταν πολύ μικρή και πνίγηκε γρήγορα και ελπίζω ότι δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι. Αλλά δεν είναι οι ομάδες που φτιάχνουν φασίστες, αλλά οι φασίστες που μπαίνουν μέσα στις ομάδες και ποντάρουν στο φανατισμό και στην ηλικιακή ανωριμότητα των παιδιών που πάνε στο γήπεδο από το υστέρημα τους, έχοντας στο κεφάλι τους χιλιάδες προβλήματα. Τώρα αν με ρωτάς γιατί αλλού γίνεται μεγαλύτερο κακό κι αλλού μικρότερο είναι σαν να με ρωτάς γιατί στο Δίστομο πήρε 7% η Χρυσή Αυγή… Δεν μπορώ να κάνω τον ψυχολόγο».
– Έχουμε δει το τέρας, σε όλες τις μορφές του. Με μπουνιές σε σένα, με φόνους, με κυνηγητά στους δρόμους… Γιατί υπάρχει ακόμη ένα τέτοιο ποσοστό που τους ψηφίζει; Γιατί δεν το σκοτώνουμε το τέρας μέσα μας;
«Δεν είναι ψυχολογικό το θέμα, δεν είναι όπως είπε ο Τσίπρας μια «σάικο» κατάσταση, δεν είναι θρίλερ. Είναι πολιτική επιλογή. Αδύναμα τμήματα του πληθυσμού, με πληθώρα προβλημάτων, πλουτίζουν αυτούς που παράγουν κάρβουνο για να κινήσουν τις δικές τους μηχανές. Εργαλείο είναι ο φασισμός, εργαλείο για να κάνει τη βρωμοδουλειά. Κι είναι δική μας δουλειά, πόσους θα πιάσουμε από όσους θέλουν να σηκωθούν ξανά όρθιοι, χωρίς να γίνουν τέρατα».
– Μήπως αντιμετωπίσαμε με χαλαρότητα το φαινόμενο;
«Μια μικρή μερίδα κόσμου ξεγελάστηκε. Μια μικρή μερίδα νέων, ανιστόρητων, θύματα της κακής παιδείας που υπάρχει, το είδε λίγο σαν… γυμναστήριο. Συνειδητά όμως πολύς κόσμος ψήφισε άκρα δεξιά».
– Γιατί;
«Γιατί ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι ο Ηρακλής για να τους πνίξει αυτό το μύθο στην κούνια! Γιατί αυτός ο υπόλοιπος κόσμος, έκατσε πάνω στο αβγό, το ζέστανε και βγήκε το φίδι. Ο ελληνικός λαός είναι σοφός. Φίδι στον κόρφο σου, είχε πει…».
– Οφείλω να ομολογήσω ότι το ΚΚΕ ήταν ίσως το μοναδικό κόμμα που από την αρχή αντιμετώπισε πολιτικά τη Χρυσή Αυγή…
«Μα για να γίνεις φασίστας πρέπει πρώτα να γίνεις αντικομμουνιστής. Στόχος του φασισμού είναι να μην υπάρχει λαϊκό κίνημα. Αυτή είναι η δουλειά των Ναζί. Να αντιμετωπίσουν τον κομμουνισμό».
– Θα την πας μέχρι τέλους την ιστορία με τον Κασιδιάρη;
«Με τους ρυθμούς της ελληνικής δικαιοσύνης, όταν θα τελειώσει όλο αυτό δικαστικά, θα είμαι γύρω στα 70… Καλά να είμαι και στα 95 και στα 100 να φτάσω, ακόμη και με σωληνάκια θα είμαι όρθια απέναντι τους. Ξαπλωτή ποτέ, ούτε γονατιστή».
– Γυρίζοντας εκείνο το μεσημέρι στο σπίτι, μετά την επίθεση του Κασιδιάρη, ο γιος σου τι σου είπε;
«Δεν θες να ξέρεις…».
– Θέλω…
«Η πρώτη του φυσική αντίδραση ήταν γιατί δεν τον πλάκωσα; Γιατί δεν αντέδρασα; Και χρειάστηκα έξι μήνες να τον πείσω για το ότι εγώ ήμουν πολιτισμένη, δεν ήμουν φασίστας και γι’αυτό δεν αντέδρασα στη μπουνιά. Πέρασε ενάμισης χρόνος για να μου πει «Είχες δίκιο». Τότε κατάλαβε πως φτιάχνεται το κτήνος μέσα σου. Το πρόβλημα μου δεν ήταν τι θα μου πει το παιδί μου αλλά να μην γίνει το παιδί μου φασίστας για να αντιμετωπίσει τους φασίστες».
– Να σου εξομολογηθώ κάτι; Εμένα, σαν άντρα, με τρέλανε η απάθεια του Παυλόπουλου και των άλλων αντρών. Δεν σηκώθηκε κανείς να υπερασπιστεί τη Δούρου που της πέταξε το νερό… Αυτό με τσάκισε σαν αρσενικό… Με γονάτισε η απάθεια τους… Κι ότι χρειάστηκε να σηκωθείς εσύ για να υπερασπιστείς μια γυναίκα…
«Με συγκινεί αυτό που λες. Το βρίσκω πολύ βαθύ κι ωραίο. Περπατώντας στους δρόμους τις πρώτες μέρες μετά το περιστατικό, έβλεπα άντρες που ήθελαν να έρθουν να μου πουν μια κουβέντα και κατέβαζαν τα μάτια τους από ντροπή. Αυτοί για μένα είναι οι ωραιότεροι άντρες που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Συνάντησα έναν 45άρη, άντρα να τον πιεις στο ποτήρι, ο οποίος έρχεται και μου λέει «Συγγνώμη… Συγγνώμη εκ μέρους όλων των αντρών και του γιου μου». Στο λέω και βουρκώνω…».
– Δεν φοβάσαι να κυκλοφορείς μόνη σου στο δρόμο;
«Άμα φοβηθώ έχασα…».
– Αν σου ζητήσει συγγνώμη ο Κασιδιάρης θα αποσύρεις τη μήνυση;
«Όχι. Στη ζωή για να προχωρήσεις όρθιος πρέπει να αποδεχτείς τη θεωρία των ασυγχώρητων πραγμάτων. Δεν ήμασταν δυο άνθρωποι σε έναν ιδιωτικό χώρο, που είπαμε μια κουβέντα παραπάνω. Σε δημόσιο χώρο, σε δημόσιο λόγο για θέμα αρχών, δεν συγχωρούνται. Και δεν συγχωρούνται για έναν λόγο: Είναι φασίστας».
– Σε ενόχλησε που υπήρξαν και κάποιοι που είπαν «καλά της έκανε»;
«Ναι… Αλλά ήταν λίγοι και από δυο… πηγές. Το ξέρω. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Και πριν τη πολιτική και στην πολιτική κάνω μια δουλειά που εκτίθεμαι. Όταν κάποιος υπερβαίνει τα όρια αμύνης του, ιδεολογικής ή άλλης και καταχράται τα δικαιώματα του, αυτός εκτίθεται όχι εγώ. Αυτοί που τα έγραψαν ας δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Ακόμη και στο δικό μου τον καθρέφτη να κοιταχτούν, κτήνη θα δουν».
– Το γάλα και το ψωμί στη Βουλή, ο όρκος στο Ευαγγέλιο, το «Νέμεσις», η ρητορική του «δεν βάζω κασέτα», πρώτη και με διαφορά σε σταυρούς στις τελευταίες εκλογές… Μήπως πρέπει το ΚΚΕ να… Κανελλήσει λίγο; Να ανοίξει το παράθυρο να μπει λίγος φρέσκος αέρας;
«Εγώ μπήκα στην ενεργό πολιτική, με το μπόνους (γέλια) της οικειότητας. Το ίδιο μπόνους της οικειότητας που είχε ο Χαϊκάλης, παλιότερα ο Γιώργος Λιάννης, ο Θεοδωράκης τώρα, ο Τέρενς Κουίκ…»
– Ναι, αλλά και ο Αστυνόμος Θεοχάρης, η Σελήνη…
«Είχα την οικειότητα της τηλεόρασης, αλλά και ταυτόχρονα το χάρισμα να αγαπάω τα ελληνικά, να αγαπάω την γλώσσα, να μιλάω και να γράφω καλά, κατά γενική ομολογία. Αυτό δεν μπορείς να το ζητάς από όλους τους υπόλοιπους κομμουνιστές. Δεν προήλθαν όλοι από αυτό τον χώρο. Και ο Μαρξ δημοσιογράφος ήταν (γέλια)… Έτσι μπήκα. Το πώς χειρίστηκα την οικειότητα, που την έταξε και τι υπηρετώ, κρίθηκε στην πορεία. Εγώ αποφάσισα να θέσω όλα αυτά στη διάθεση της εργατικής τάξης. Αυτούς θέλω να αντιπροσωπεύω. Αυτοί θέλω να με ψηφίζουν. Το ΚΚΕ δεν συμπεριλαμβάνει τη θρησκεία στην πολιτική του ατζέντα, αλλά εγώ είμαι μέσα, κάνω τον Σταυρό μου, ορκίζομαι και οι σύντροφοι μου είναι δίπλα και τιμούν τα ιερά και τα όσια τα δικά μου αλλά και των υπολοίπων. Δεν με έβρισαν οι ΚΚΕδες που κάνω το Σταυρό μου, ΠΑΣΟΚ και Συριζαίοι με έβρισαν… Ο Τσίπρας πήγε στον Αγιασμό των Υδάτων αν και άθεος… Το ΚΚΕ είναι πολύ ελεύθερο κόμμα. Όποιος θέλει πάει στο ΚΚΕ κι όποιος θέλει ή δεν αντέχει φεύγει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτοί που φεύγουν θέλουν από το ΚΚΕ θέλουν να αλλάξουν το ΚΚΕ! Μάλλον τους φοβίζει, τους γοητεύει ή τους δημιουργεί ενοχές το ΚΚΕ…».
– Το γεγονός ότι σε 97 χρόνια πορείας και ειδικά, τώρα, τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά του είναι αυτά που είναι δεν φανερώνει ότι έκανε κάποιο λάθος;
«Έκανε. Παρέμεινε ΚΚΕ. Μέσα σε αυτό το σύστημα, δεν συμβιβάστηκε, δεν έταξε κάτι κόντρα στην ιδεολογία, έμεινε αυτούσιο και ιδεολογικά κατοχυρωμένο. Ακόμη και τα όποια λάθη τα διόρθωσε από τη βάση του, συντεταγμένα και δημοσιευμένα. Οι υπόλοιποι λένε mea culpa και πάνε παρακάτω. Άκου: Αλλαγή, παραλλαγή, μετάλλαξη, μεταλλαγή, μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός. Είναι οι λέξεις που έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα. Όλα αυτά να τα βάλεις μαζί, κουμμουνισμό δεν φτιάχνουν. Υπάρχει μια μεγάλη παραδοχή, σήμερα και καλά κάνεις που το ρωτάς έτσι: Η εργατική τάξη παράγει τον πλούτο αλλά δεν μπορεί να τον έχει. Άλλοι το είπαν ουτοπία γιατί βαριόνταν να το κυνηγήσουν, άλλοι Δευτέρα Παρουσία γιατί είναι όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα αρπάξει ο κώλος μας στην παρούσα ζωή. Άλλοι του έδωσαν μεταφυσική υπόσταση… Ο κομμουνιστής παλεύει για το λαό, χωρίς να ξέρει αν θα μπορέσει να εισπράξει τα κόπια του. Το κάνει για να μπορεί να κοιτάει το μέλλον που δεν υποθήκευσε αυτός… Ο στόχος όλων είναι να εξαφανιστεί το ΚΚΕ για να εξαφανιστεί το εργατικό κίνημα. Μας λένε γιατί δεν μπαίνετε στην Κυβέρνηση. Γιατί; Για να κάνουμε κυβερνητικό συνδικαλισμό; Ο Κουτσούμπας το είπε: Την επομένη των εκλογών, εμείς θα είμαστε πάλι στο πεζοδρόμιο».
– Δεν σου κάνει εντύπωση ότι ο λαός, όπως λες, δεν θέλει να δικαιωθεί όπως τουλάχιστον το υποστηρίζετε ως ΚΚΕ;
«Υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι. Λόγοι πολιτικής παιδείας. Υπάρχουν λόγοι προπαγάνδας, εκβιασμοί… Πες μου ειλικρινά, ότι και αν προκύψει, χωρίς ΚΚΕ, ποιος θα μιλάει για τα πραγματικά προβλήματα και όχι για τα δήθεν; Ξέρεις ότι στην ΕΕ έχει κατοχυρωθεί πια ότι δεν θεωρείσαι άνεργος αν δουλεύεις μια μέρα το μήνα; Σε αυτό το χώρο ζούμε… Με αυτή την εργατική νομοθεσία πια. Οι άλλοι μπορεί να πουν θα το βελτιώσουμε, θα το κάνουμε 2-3-5 μέρες το μήνα. Το ΚΚΕ ρωτάει το εξής: Με 12 μέρες εργασία το χρόνο ζεις; Όχι δεν ζεις! Αυτό είναι και το επίμονα θυσιαστικό του ΚΚΕ. Μιλάει για ζωή, όχι για επιβίωση. Πάνω στην επιβίωση ξεπηδάει η ευκαιρία και πάνω στην ευκαιρία, τάζεις, τάζεις, τάζεις… Εμείς μιλάμε για ζωή και όχι για τον φόβο της επιβίωσης… Παιδεία, Υγεία, Ηλεκτρικό, Νερό, Μετακινήσεις πρέπει να είναι εκτός εμπορίου. Σε αυτό τον τόπο μεγαλώσαμε ότι θα κατέβουν οι κόκκινοι από πάν και θα μας πάρουν τα πάντα. Τώρα που μας παίρνουν τα σπίτια οι τράπεζες και οι δανειστές δεν μιλάει κανένας».
– Μιλάνε αλλά δεν ακούγονται… Λείπει ένας Φλωράκης από την πολιτική ζωή;
«Έτσι όπως το λες, δεν λείπει, γιατί πρέπει να θυμόμαστε τι είπε ο Φλωράκης, φεύγοντας από τη ζωή: «Η σπορά μένει». Υπάρχουν πολλοί Φλωράκηδες. Έρχονται… Θα τους δείτε. Έρχεται μια νέα γενιά… Κι αυτό το παραμυθάκι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ας σταματήσει. Οι ανθρώπινες αντιδράσεις, η Ειρήνη ή ο πόλεμος είναι ίδιες. Αλλά η μία Ειρήνη με την άλλη Ειρήνη, δεν είναι ποτέ ίδια..».
– Τι θα γίνει στις 26 Γενάρη;
«Αρνούμαι να μαντέψω. Έρχονται όμως δύσκολα. Έρχονται χειρότερα. Είτε με κορμό ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ, είτε με συγκυβέρνηση, όσο είμαστε μέσα σε μια Ευρώπη, που δεν ανήκει σε αυτούς που την έφτιαξαν, σε αυτούς που τη δουλεύουν, άσπρη μέρα δεν θα δούμε… Πρέπει να μείνουμε όρθιοι και να διεκδικούμε. Αν αρκεστούμε στα ψίχουλα, στο τέλος θα μας φάνε οι κότες».
– Σε ακούω τόση ώρα… Έχεις πατήσει τα 60, πως νιώθεις όταν βλέπεις 17άρηδες και 18άρηδες να είναι ξάπλα στον καναπέ, με το playstation στο χέρι;
«Ολοένα και λιγότεροι είναι έτσι… Αργά, διστακτικά, ασύντακτα, τα παιδιά αντιδρούν. Υπάρχει πληθώρα γνώσεων που χωρίς παιδεία όμως καταντά χάος. Η φύση του ανθρώπου είναι να φτιάχνει ομάδες. Η φύση του κτήνους είναι να εντάσσεται σε αγέλες. Δεν ανήκω στην κατηγορία που πιστεύει ότι κάθε γενιά που πέρασε είναι καλύτερη από αυτή που έρχεται».
– Από το γιο σου τι μάθημα έχεις πάρει;
«Το πως θα διαχειριστούμε τον καινούργιο κόσμο είναι ζήτημα Παιδείας και ελευθερίας. Η Παιδεία του είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου. Κατάφερα όμως με τη γενιά του, να έχει την αντίληψη- κάτι που έγραφα το 1993 στον Ριζοσπάστη- πως η διαδικτυακή επέκταση- που είναι εξαιρετικό εργαλείο όπως κάποτε ο φωνόγραφος- πέρα από εργαλείο και μέσο παραγωγής, είναι παγίδα κι… εκτονωτήρι. Κάθομαι γράφω τη γνώμη μου, για την κατάσταση, την Κανέλλη, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό κι έκανα το χρέος μου. Η δε μεγάλη παγίδα λέγεται Selfie…. Καταργήσαμε κάθε έννοια ιδιωτικού και αναρωτιόμαστε αν θα έρθουν προστάτες στην εποχή του Σνόουντεν, για να φτιάξουν τη νομοθεσία. Τραβάς το νεογέννητο παιδί σου φωτογραφία για να το δείξεις! Πριν καν το πιάσεις εσύ αγκαλιά το έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι… Το διαδίκτυο απαιτεί Παιδεία. Η γενιά από 35 έως 55, έφαγε όλα αυτά τα κύματα και δεν έχει καταλάβει ακόμη τι την έχει βρει… Το διαδίκτυο φτιάχνει λεωφορειόδρομους της πληροφορικής για να μην κατέβεις εσύ στο δρόμο. Γιατί αυτό που φοβούνται, είναι εσένα στο δρόμο. Στο Ίντερνετ, όμως δεν μπορείς να σκάψεις την ελιά, δεν μπορείς να ρίξεις την πετονιά ή να πας να σκάψεις στο ορυχείο. Είναι ένα μέσο παραγωγής που το έχουν στα χέρια τους 2-3 τεράστιες πολυεθνικές. Εσύ έχεις την ψευδαίσθηση ως χρήστης ότι το έχεις στα χέρια σου. Αμ δε… Τι να σου πει και το ΚΚΕ που στις προηγούμενες εκλογές με την ψεύτικη ανακοίνωση της ΚΕ ότι «ψηφίζουμε όλοι ΣΥΡΙΖΑ», που βγήκε στις 8 το πρωί και κατέβηκε, παρά τις προσπάθειες μας, μισή ώρα αφού έκλεισαν οι κάλπες;»
– Οι νέοι που είναι άνεργοι, η γιαγιά που δεν έχει να φάει, ο πατέρας που δεν έχει να μεγαλώσει τα παιδιά του σε τι να ελπίζει;
«Στο ότι το ΚΚΕ είναι εδώ, δεν θα τους ρωτήσει ποτέ τι ψήφισαν στο παρελθόν και δεν θα τους πει ποτέ λαμόγια, γιατί δεν πιστεύει ότι χρεωθήκαμε επειδή απολαύσαμε αυτά που δανειστήκαμε. Άλλοι χρεώθηκαν, άλλοι δανείστηκαν, άλλοι απόλαυσαν κι εμείς απλά πληρώνουμε…».
– Όταν κλείσαμε τη συνέντευξη, η γυναίκα μου, ζήτησε να σε ρωτήσω: Πως αντέχεις ρε Κανέλλη και δεν πλακώνεις κάποια λαμόγια στη Βουλή;
«Δεν θα αποδείξω τίποτα με το ξύλο. Δεν θα αποδείξω τίποτα αν εξοικειωθώ με τη βία. Άμα τους πλακώσω θα τους μοιάσω. Και σε τελική ανάλυση δεν έχω τίποτα να αποδείξω. Αφήνομαι στην κρίση των άλλων».
– Πάμε και στα δικά μας… Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να παίξει ο Παναθηναϊκός σε ένα πρωτάθλημα που θα γίνεται επί ίσοις όροις;
«Θα σου πω κάτι που το λέω 20 χρόνια τώρα. Το σύστημα το ξέρουμε, τα κοράκια τα ξέρουμε, τις… ατμόσφαιρες που δημιουργούνται τις ξέρουμε, άμα ρίχνεις όμως μια πεντάρα σε κάθε αγώνα, δεν μπορεί να σε σταματήσει κανένα κοράκι και καμιά παράγκα».
– Πόσο εύκολο είναι να ρίχνεις πεντάρες σε τέτοιες συνθήκες;
«Όσο εύκολο είναι να παλεύει το ΚΚΕ για την εξουσία. Άμα πάψεις να παλεύεις για κάτι δεν θα το διεκδικείς. Όσο δυναμώνει η ομάδα, όσο δένει, όσο περισσότερους αυτοματισμούς αποκτά, όσο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση έχει ότι το αποτέλεσμα της δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες, πλην του… καιρού, όπως είδαμε στα Γιάννενα…».
– Στα Γιάννενα όμως δεν ήταν μόνο ο καιρός…
«Φυσικά και ήταν τακτική παράγκας να βάζεις το ματς στις 7.30 μμ και να βγάζεις μάλιστα γελοίες ανακοινώσεις, ουδέποτε έχει ομίχλη στα Γιάννενα στις 7.30 μμ κλπ. Αλλά ακόμη κι εκεί δεν χάσαμε ευκαιρίες στο τέλος; Χάσαμε… Αν τις είχαμε βάλει θα συζητάγαμε για την ομίχλη. Το ποδόσφαιρο κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και πολύς κόσμος παγιδεύεται, η ομάδα χάνει χρόνο και ενίοτε πολύ χρήμα, ασχολούμενοι με όλα τα υπόλοιπα εκτός του αποτελέσματος».
– Κάνει λάθος ο Γιάννης Αλαφούζος που έχει επικεντρωθεί δηλαδή στο κομμάτι της διαιτησίας;
«Ως πρόθεση μπορεί να είναι καλή, ως διαδικασία και επιμονή είναι too much. Θα προτιμούσα αντί να συζητάμε, ποιος λαμόγιεψε εκεί και ποιος μας την έπεσε παρά πέρα, να μελετάμε τον αντίπαλο και να κοιτάξουμε πως θα γίνουμε καλύτεροι. Αν θες να γίνεις ίδιος, που δεν βλέπω τέτοια πρόθεση, είναι άλλη διαδικασία. Άρα τι σου μένει; Να καλλιεργήσεις τα διαμάντια που έχεις».
– Ποιοι είναι διαμάντια για σένα;
«Βλέπω ένα τσαγανό στον Ζέκα κι ένα πείσμα που μου θυμίζει τον Καραγκούνη. Ο Ντίνας, ο Χουχούμης, ο Κλωναρίδης, ο Καρέλης… Ο Καρέλης θα μπορούσε να είναι δέκα φορές καλύτερος του Μήτρογλου. Ώρες-ώρες έχω την εντύπωση ότι του λείπει η αυτοπεποίθηση. Υπάρχει φυσικά και ο Μπεργκ… Ελπίζω όμως να μην κάνουμε με τον Μπεργκ το ίδιο λάθος που κάναμε με τον Σισέ. Δεν μπορεί να παίζουν οι άλλοι δέκα για τον Μπεργκ, όπως έπαιζαν για τον Σισέ… Ευτυχώς φέτος δεν γίνεται αυτό… Για μένα βέβαια αποκάλυψη φέτος είναι ο Στιλ! Δεν του το’χα! Παρότι δεν έχω πάει πολύ γήπεδο φέτος, μου έχει κάνει εντύπωση ο Άγγλος».
– Αν ήσουν ο Στιλ, σε έβαζαν να παίξεις με αυτές τις συνθήκες στα Γιάννενα και του έλεγες ότι αποφάσισε για αυτό ο διαιτητής της Ριζούπολης, τι θα έκανες;
«Ο άνθρωπος που θα το έκανε αυτό στον Στιλ θα ήταν… βλαξ. Τι να πας να του πεις; Αν συνέβαινε πάντως αυτό, θα απογοητευόμουν αν ο Στιλ επηρεαζόταν γιατί θα σήμαινε ότι δεν έχει την επίδραση που περίμενα πάνω του, το εγγλέζικο ποδόσφαιρο. Εκεί πρέπει να τον έμαθαν ότι οφείλει να αγωνίζεται ακόμη κι αν απέναντι του έχει… Ναζί. Για τον Στιλ είπα «επιτέλους δόξα σοι ο Θεός να κι ένας Εγγλέζος που έπιασε στην Ελλάδα. Να αγωνίζεται και να μην παίρνει χαμπάρι από τίποτα».
– Εσύ πως νιώθεις που ο Μποροβήλος είναι πρόεδρος της Σούπερλιγκ;
«Έχω ένα πρόβλημα: Πείτε μου ποιον να βάλω στη θέση του;»
– Δεν υπάρχουν καλύτεροι παράγοντες;
«Τότε έχω δεύτερο πρόβλημα: Γιατί δεν καταφέραμε να βάλουμε καλύτερους σε αυτή τη θέση. Αν συμβαίνει αυτό, τότε θα έχω μεγαλύτερο πρόβλημα με άλλους, χειρότερους του Μποροβήλου. Το πρόβλημα μου είναι ότι σε αυτόν τον τόπο έχουν υπάρξει χειρότεροι του Μποροβήλου. Και μπορεί να έρθουν και ακόμη χειρότεροι… Δες το σαν την ΕΕ. Σε ποιον ανήκει; Στις πολυεθνικές ή στους λαούς της; Αν ανήκει στις πολυεθνικές παίρνει και πέντε βελτιώσεις. Να βγάλεις τον Μποροβήλο να βάλεις τον Μποροθρύλο… Να βγάλεις τον Μποροθρύλο να βάλεις τον Μπορογήλο. Η παράγκα όμως θα μείνει παράγκα… Και δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον Μποροβήλο.. Τι κάνουν οι πρόεδροι των ΠΑΕ, τι κάνουμε για τις ομάδες που παίζουν χωρίς να έχουν τα απαραίτητα έγγραφα. Εγώ προτείνω τακτική ΚΚΕ. Ή θα πάρουμε στα χέρια μας την Ευρώπη ή να τη διαλύσουμε και να τη φτιάξουμε από την αρχή. Να αποφασίσουμε σε ποιους θα ανήκει το θεσμικό σύστημα του ποδοσφαίρου, το οποίο είναι μικρογραφία όσων ζούμε. Και σε τελευταία ανάλυση, δεν μπορεί να έχω μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Μποροβήλο, απ’αυτό που έχω με τον Μιχαλολιάκο… Αλλά έχουμε δημοκρατία και οι δύο κάνουν τη δουλειά τους. Ποτέ το πρόβλημα δεν είναι οι ψηφιζόμενοι αλλά οι ψηφίσαντες. Πρόβλημα δεν έχω με τον Μποροβήλο αλλά με αυτούς που τον ψήφισαν για αυτή τη θέση”.
– Για το μπάσκετ τι λες;
“Να ανάβουμε κάνα κεράκι σε αυτούς που το πίστεψαν, το σήκωσαν και το κράτησαν ψηλά. Από τον Γκάλη μέχρι τον Καμπούρη. Το μπάσκετ είναι το υπόδειγμα τι μπορεί να πετύχει η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Το μπάσκετ είναι το μοναδικό πράγμα στην Ελλάδα που είχε συνέχεια. Έβγαλε γενιές. Έφτιαξε ονόματα και ταλέντα, εισήγαγε-εξήγαγε”.
– Το γεγονός ότι μπροστάρης σε αυτή την προσπάθεια ήταν και είναι ο Παναθηναϊκός σε κάνει περήφανη;
“Στη ζωή μου έχω βγει δυο φορές στο δρόμο για τον αθλητισμό. Τη βραδιά του Γουέμπλεϊ και τη βραδιά του Παρισιού. Πάλι καλά που δεν υπήρχαν τότε τα κινητά να με… τρολάρουν, που ήμουν πάνω σε ένα κάδο με μια σημαία του Παναθηναϊκού. Ρεζιλίκια πράγματα για πολιτικό, αιτία περηφάνιας για οπαδό. Τώρα δεν ξέρω αν αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο βγαίνουν για την ομάδα τους… Χύθηκε πολύ αίμα από τότε. Έχω στο σπίτι μου ένα μαξιλαράκι με κεντημένο το σήμα του Παναθηναϊκού, δώρο μιας μάνας που ο γιος της δεν ζει πια… Κι αυτό το πράγμα, μα το Χριστό, δεν το σηκώνει ο νους μου, ότι ένα παιδί θα σκοτωθεί επειδή υποστηρίζει την ομάδα του”.
– Σε αυτόν που θα πάει στις κάλπες στις 25 αλλά θα συνεχίζει να ζει στις 26 Γενάρη τι έχεις να του πεις;
“Να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να αφήσει την ψήφο του, εκεί που θα τη βρει και μετά…”
Πηγή: http://www.newsbomb.gr
