Όταν η Γενοκτονία είναι απλώς ένα …μέσο!

Του Θωμά Μαυροφίδη*

Την 1η Αυγούστου 2014, ο Yochanan Gordon, Αμερικανοεβραίος, δημοσίευσε

στον ιστότοπο της Ισραηλινής διαδικτυακής εφημερίδας TimesofIsrael, άρθρο με τον τίτλο «Όταν η Γενοκτονία είναι επιτρεπτή». Το άρθρο αυτό, πέρασε ήδη στην ιστορία του διαδικτύου: η εφημερίδα, που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της διαβάζεται από 2,000,000 αναγνώστες , αφαίρεσε το άρθρο αυθημερόν και προχώρησε στο κλείσιμο του ιστολογίου (blog) του συγκεκριμένου συντάκτη [1] μετά από θύελλα αντιδράσεων, καταγγελιών και διαμαρτυριών.

Τι έγραφε όμως ο Gordon; Με λίγα λόγια, εξηγούσε ότι το Ισραήλ μάχεται έναν αγώνα ζωής και θανάτου, κάτι που η διεθνής κοινότητα δεν φαίνεται να καταλαβαίνει. Ισχυριζόταν ότι ο εχθρός «δεν σκοπεύει να λυγίσει κάτω από τα χτυπήματα στη Γάζα», κι αυτό το Ισραήλ το λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Σε έναν τέτοιο αγώνα λοιπόν, η γενοκτονία (των Παλαιστινίων βεβαίως) είναι επιτρεπτή, διαφορετικά το Ισραήλ δεν μπορεί να επιζήσει. Με δυο λόγια, ο συντάκτης δημιούργησε ένα βιβλικής εμπνεύσεως σκηνικό, ώστε να δικαιολογήσει τα όσα φρικτά γίνονται στη Γάζα τις τελευταίες εβδομάδες.

Αφού η εφημερίδα διέγραψε το άρθρο, ο Gordonδιαμαρτυρόμενος το καταχώρισε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, όπου επίσης μέσα σε λίγες ώρες ο λογαριασμός έκλεισε και παράλληλα στον λογαριασμό του στο twitter, όπου – μέχρι στιγμής – παραμένει [2].

Το γεγονός θα μπορούσε να είναι ασήμαντο – η άποψη κάποιου φασιστοειδούς ή και διανοητά ασταθούς ανθρώπου – αν ο YochananGordonδεν ήταν ήδη επί δυο χρόνια συντάκτης της εφημερίδας, κι αν δεν δημοσίευε συστηματικά παρόμοια άρθρα. Για παράδειγμα, μπορούσε κάποιος στον χώρο του στην εφημερίδα, να «μάθει» ότι ο «BarakObamaέχει μεσαίο όνομα Hussein» κι άρα «από μικρός έχει πιεί το δηλητήριο του Ισλάμ και το Ισραήλ δεν μπορεί να περιμένει τίποτε από αυτόν». Και πάλι θα πέρναγε στα ψιλά, αν κι άλλοι συνεργάτες της ίδιας εφημερίδας, χρησιμοποιώντας πιο προσεκτική ορολογία από τον αφελή Gordon, δεν υποστήριζαν παρόμοιες απόψεις. Όπως π.χ. ο IrwinBlackο οποίος σε άρθρο του με τίτλο «Σαμουήλ 15:18», υποστηρίζει ότι ο (βιβλικός) Σαμουήλ αντιπροσωπεύει τον λαό του Ισραήλ που συμπυκνώνεται στο πρόσωπο του Ισραηλινού πρωθυπουργού (σ.σ. ο Ηγέτης).

Κι ότι ο Θεός (ο λαός του Ισραήλ), «απαιτεί ο Σαούλ (ή ο πρωθυπουργός) να μπει σε μάχη με τους Αμαλεκίτες (τη Χαμάς και τους βάρβαρους εταίρους της) και να τους καταστρέψει εντελώς ακόμη κι αν αυτό σημαίνει μέχρι το τελευταίο παιδί, αγελάδα και κατσίκα. Όσο σκληρό κι αν φαίνεται αυτό, είναι ένα μάθημα που διδάσκει σε ένα έθνος που βρίσκεται σε τρομερό κίνδυνο, ότι έχει νόμιμη υποχρέωση να βάλει ένα οριστικό τέλος (σ.σ. η Τελική Λύση) σε έναν ουσιαστικό κίνδυνο»

[3]. Στη συνέχεια ο Black βρίσκει και δυο λόγια συμπάθειας για τους αμάχους της Γάζας, αφού πρώτα βέβαια έχει χαρακτηρίσει όσους αντιδρούν στην γενοκτονία «αγριεμένους σκύλους που γαβγίζουν στα πόδια μας». Αυτό το άρθρο, συνεχίζει να διατηρείται στην καλή εφημερίδα και ας σημειωθεί, ότι δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα με το προηγούμενο άρθρο.

Άρα, ποιο ήταν το αμάρτημα στη περίπτωση του YochananGordon, το οποίο οδήγησε σε μια τόσο «σκληρή τιμωρία»; Είναι προφανές: λάθος επιλογή λέξεων. Διαβάζοντας προσεκτικά το αρχικό άρθρο [4] μπορεί κάποιος να προχωρήσει σε πολύ ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις.

i. Ο Gordon, χρησιμοποιεί τον όρο «γενοκτονία», γιατί νοιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Του είναι καθαρό πως, ό,τι συμβαίνει στη Γάζα, εκτυλίσσεται – λόγω της δύναμης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δεν έχουμε πλέον την περίπτωση των στρατοπέδων Σάμπρα και Σατίλα στον Λίβανο του 1982, όπου η σφαγή λαμβάνει χώρα «κεκλεισμένων των θυρών» και η διεθνής κοινότητα δεν έχει τρόπο να ξέρει τι συμβαίνει την κάθε στιγμή. Ούτε μπορούν να παρεμβληθούν τα φίλτρα των διεθνών ΜΜΕ, αφαιρώντας τις «σοκαριστικές εικόνες» για να μην «ταράξουν» τους ευαίσθητους θεατές τους. Τα νεκρά παιδικά σώματα καταφθάνουν αδιαμεσολάβητα στις οθόνες μας, όπου κι αν βρισκόμαστε, στο σπίτι, τη δουλειά ή το δρόμο. Άρα, το σύνολο των γεγονότων εκλαμβάνεται αβίαστα ως γενοκτονία, κι ο Gordonτο αντιλαμβάνεται υποχρεωτικά. Το ίδιο βεβαίως κι ο Blackστο δικό του άρθρο, μόνο που προσεκτικά αποφεύγει και καταδικάζει τον όρο «γενοκτονία», καταφεύγοντας σε μια βιβλική φράση που έχει το ίδιο νόημα. Ο Black, μεγαλύτερος σε ηλικία, μετράει τα λόγια του απέναντι στον νεότερο και αφελή ομοϊδεάτη του, χρησιμοποιώντας ωστόσο θρησκευτικά επιχειρήματα τύπου Ταλιμπάν.

ii. Αφού δεν μπορεί ν’ αρνηθεί τη φύση του Ισραηλινού εγκλήματος ως γενοκτονίας, η μοναδική λύση που βλέπει ο Gordonείναι η νομιμοποίηση της ιδέας της γενοκτονίας, ως μέσου για την επιβίωση του Ισραήλ. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ένα τέτοιος ελιγμός – αν γίνει αποδεκτός – νομιμοποιεί κάθε γενοκτονία στο μέλλον αλλά και στο παρελθόν, και κατά συνέπεια το Ολοκαύτωμα. Εξάλλου, η επιχειρηματολογία τόσο του Gordonόσο και του Black, (ο Ηγέτης, η Τελική Λύση) παραπέμπουν απευθείας στη ναζιστική κοσμολογία. Πράγμα που σημαίνει ότι αν κι ο ναζισμός ήταν γερμανικό φαινόμενο, ο ναζιστικός τρόπος του σκέπτεσθαι δεν γνωρίζει σύνορα. Αντίστοιχα επιχειρήματα θα μπορούσε τότε να προβάλλει οποιοσδήποτε σε σχέση με το Ισραήλ και ν’ αναλάβει σχετική δράση.

Αυτό δε που προβάλλεται από όλους ως δικαιολογία, είναι οι περίφημες «ρουκέτες της Χαμάς» οι οποίες διακινδυνεύουν μια γενοκτονία του Ισραήλ. Εδώ, έρχεται να μας διαφωτίσει καταρχήν ένα άλλο άρθρο, επιστημονικού χαρακτήρα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MITTechnologyReview). Ο ερευνητής, καθηγητής Theodore A. Postol, εξετάζει την αποτελεσματικότητα του πολυδιαφημισμένου συστήματος αεράμυνας του Ισραήλ, με τον βαρύγδουπο τίτλο IronDome (Σιδερένιος Θόλος). Μελετώντας το άρθρο, διαπιστώνουμε ότι το εν λόγω σύστημα έχει επιτυχία μικρότερη του 5% στην αναχαίτιση των ρουκετών της Χαμάς [5]. Δηλαδή, το 95% των εκρηκτικών κεφαλών, πέφτει σε Ισραηλινό έδαφος. Χωρίς καμιά διάθεση να υπερασπιστεί τη Χαμάς, ο καθηγητής Postol εξηγεί ότι παρ’ όλ’ αυτά, η χαμηλή αποτελεσματικότητα των ρουκετών, οφείλεται στη μικρή ποσότητα των εκρηκτικών που περιέχουν, περίπου «10 με 20 pounds» [στο ίδιο]. Βεβαίως, αν η ρουκέτα πέσει πολύ κοντά σε ανθρώπους μπορεί να είναι θανατηφόρα. Αλλά η πολύ μικρή εκρηκτική ισχύς, σημαίνει ότι η προστασία σε καταφύγια είναι αποτελεσματική για τους Ισραηλινούς πολίτες. Σ’ αυτό, πρέπει να συμπληρώσουμε ότι οι ρουκέτες αυτές, δεν διαθέτουν κάποιο σύστημα στόχευσης, πέρα – και συγχωρείστε μου την ειρωνεία – από το «ο Αλλάχ είναι μεγάλος».

Αντίστοιχα, οι βόμβες που χρησιμοποιεί το Ισραήλ στη Γάζα, είναι ισχύος «1,000 – 2,000 pounds» [στο ίδιο]. Δηλαδή, οι βόμβες του Ισραήλ έχουν 100 φορές μεγαλύτερη ισχύ από τις ρουκέτες της Χαμάς, και σύμφωνα με τον καθηγητή, η προστασία σε καταφύγιο δεν μπορεί να είναι – και δεν είναι – αποτελεσματική. Από την αρχή της επίθεσης στη Γάζα, η Χαμάς φαίνεται ότι έχει εκτοξεύσει περίπου 3,000 ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ (πηγή: IDF). Αυτές, και μάλιστα χωρίς σοβαρές δυνατότητες πλήγματος όπως είδαμε, αντιστοιχούν αθροιστικά σε 30 Ισραηλινές βόμβες. Πολύ λιγότερες δηλαδή, από όσες ρίχνει το Ισραήλ σε μια ώρα μόνο.

Επίσης, σε παλαιότερο άρθρο [6], μια αναλυτική στατιστική μελέτη του ιστορικού των ρουκετών της Χαμάς, υπολογίζει την αποτελεσματικότητά τους στο 0,217% και καταλήγει ότι το όπλο αυτό είναι μάλλον μέσο πολιτικής πίεσης παρά προσπάθεια «αφανισμού του Ισραήλ». Όσο για τους αριθμούς των τραυματιών ή και νεκρών που δίνει το Ισραήλ στη δημοσιότητα, φαίνεται ότι το Τελ Αβίβ παρουσιάζει αυξημένο αριθμό νεκρών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ στους τραυματίες (injuries) συνυπολογίζει κι όσους «υποφέρουν από σοκ και ανησυχία» [6]. Εξάλλου, στο ίδιο άρθρο υπολογίζεται ότι αν πράγματι η Χαμάς επεδίωκε τη γενοκτονία των Ισραηλινών, θα χρειαζόταν περίπου 4,5 δις ρουκέτες, και 4,5 εκατομμύρια χρόνια για να το επιτύχει [στο ίδιο].

Δεν ενοχλεί λοιπόν τόσο πολύ το Ισραήλ η «βροχή ρουκετών» της Χαμάς, και σε καμιά περίπτωση τόσο, όσο το Ισραήλ παρουσιάζει. Αυτό που φαίνεται να ενοχλεί, είναι ότι τα «τρομερά του» όπλα, δεν φοβίζουν την Παλαιστινιακή αντίσταση, και ο «ανίκητος» Σιδερένιος Θόλος, εκθέτει με την απερίγραπτη ανεπάρκειά του την Ισραηλινή κυβέρνηση απέναντι στους πολίτες της. Κι ο μόνος τρόπος που βλέπουν για να επιλύσουν το πρόβλημα, είναι να πείσουν τη διεθνή κοινότητα να αποδεχθεί την ιδέα της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, έστω σαν «αναγκαίο κακό», σαν «αναπόφευκτη άμυνα» σε μια ανύπαρκτη απόπειρα γενοκτονίας εναντίον του. Με δυο λόγια, το Ισραήλ προσπαθεί να στρέψει τον δυτικό πολιτισμό στην υιοθέτηση ναζιστικών τρόπων σκέψης, ίδιων ακριβώς με εκείνους που κατέληξαν στο Ολοκαύτωμα.

1. http://www.timesofisrael.com/times-of-israel-removes-an-unacceptable-blog-post/

2. https://twitter.com/YochananGordon

3. http://blogs.timesofisrael.com/1-samuel-1518/#ixzz39AIQIcls

4. https://www.dropbox.com/s/m14y9dbxch2zphy/WTF.pdf

5. http://www.technologyreview.com/view/528991/an-explanation-of-the-evidence-of-weaknesses-in-the-iron-dome-defense-system/

6. http://mondoweiss.net/2012/11/dissecting-idf-propaganda-the-numbers-behind-the-rocket-attacks.html

*Ο Θωμάς Μαυροφίδης είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με ειδικότητα τη Θεωρία Συστημάτων.

Πηγή: http://www.imerodromos.gr