Θανάσης Μαρκόπουλος. Ένας ποιητής, ένα περιοδικό, ένα πορτρέτο

25/12/2025, 12:06

Ένα από τα εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά “το κοράλλι” αφιερώνει ένα από τα τελευταία τεύχη του στον ποιητή Θανάση Μαρκόπουλο. Κι αυτό δεν είναι απλά τιμητικό για τον ποιητή και κριτικό, αλλά ταυτόχρονα οδηγός για όσους θέλουν να μελετήσουν το έργο του.

Γιατί, όσο κι αν έχει κανείς την προσωπική του άποψη για έναν ποιητή που διαβάζει και τον συγκινεί η γραφή του, οι παράλληλες ματιές όχι απλών αναγνωστών, αλλά άλλων ποιητών ή κριτικών, φιλοτεχνούν ένα πολύχρωμο πορτρέτο, εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Έτσι, ο Αλέξης Ζήρας, η Άννα Αφεντουλίδου, η Κούλα Αδαλόγλου, η Χριστίνα Αργυροπούλου, ο Γιώργος Βέης, ο Μιχάλης Γκανάς, η Άννα Γρίβα, η Ευσταθία Δήμου, ο Γιώργος Ζιόβας, ο Τάσος Καλούτσας, ο Βασίλης Καραγιάννης, ο Μάκης Καραγιαννίδης, ο Ηλίας Κεφάλας, ο Δημήτρης Κόκορης, ο Κώστας Κρεμμύδας, ο Γιώργος Κ. Μύαρης, η Αγνή Κ. Παπακώστα, η Τούλα Παπαπάντου, ο Μιχάλης Πιτένης, η Σωτηρία Σταυρακοπούλου, ο Γιάννης Στρούμπας, ο Παντελής Τσαλουχίδης και ο Ιγνάτης Χουβαρδάς καταθέτουν την άποψή τους για τον Θανάση Μαρκόπουλο, ο καθένας με το προσωπικό του ύφος.

Ο ίδιος ο ποιητής στο τέλος του αφιερώματος καταθέτει έναν δεκασέλιδο πλήρη οδηγό για το έργο του, όπου μπορεί κανείς να δει αναφορές στην πορεία του. Αλλά εκείνο που είναι πραγματικά όχι απλά ενδιαφέρον αλλά συγκινητικό είναι το κείμενο που προτάσσεται από τον ίδιο τον ποιητή και κριτικό ως πρόλογος στην αρχή του αφιερώματος με τον τίτλο ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ, Αυτοδιήγηση.

Εδώ η ευαισθησία του ποιητή, γνωστή σε όσους αγαπούν τη γραφή του, αλλά και η τέχνη του λόγου του λειτουργούν σαν μια εκ βαθέων εξομολόγηση για τα παιδικά του χρόνια, που τα έζησε σ’ ένα χριστιανικό οικοτροφείο της Κοζάνης. “Ενυδρείο” το αποκαλεί ο 13χρονος μαθητής υπονοώντας τη φυλακή του, αλλά διαβάζοντας το κείμενό του μέχρι το τέλος κατανοείς κι εκείνα που τον διαμόρφωσαν και δεν ήταν όλα αρνητικά, αφού ήρθε σε επαφή με το βιβλίο, με τη βιβλιοθήκη του Οικοτροφείου.

Ο πατέρας, μορφή καθοριστική για τον ποιητή, μέσα από τις ανορθόγραφες συγκινητικές επιστολές που του στέλνει, η συγκρατημένη τρυφερότητα της μάνας, καθώς τον επισκέπτεται στον αυστηρό χώρο, η εφηβεία, όλα δίνονται με τέτοιο τρόπο που δικαιώνουν τη γνωστή σε όλους μας φράση “πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια”…

Και πλάι σ’ αυτό το αυβιογραφικό κείμενο όλοι οι υπόλοιποι, γνώστες της γραφής και της πορείας του, προσθέτουν με τον δικό τους λόγο, με τη δική τους οπτική, κομμάτια που φωτίζουν πολυπρισματικά το ποιητικό και κριτικό έργο του.

Αν προστεθεί πως στο περιοδικό τα κείμενα διανθίζονται με πίνακες του Γιώργου Σταθόπουλου, τότε έχουμε ένα πορτρέτο του Μαρκόπουλου, που αποτελεί μια έγκριτη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατάθεση στη Νεοελληνική Λογοτεχνία.

……………..