Βέροια – Εκκοκκιστήριο Ιδεών / “Πυρκαγιές”: Συγκλονιστική καταγραφή της τραγωδίας του πολέμου και της βίας

01/11/2025, 14:12

Όταν μια παράσταση έχει τη σκηνοθετική υπογραφή του Πέτρου Μαλιάρα αποτελεί από μόνη της πόλο έλξης για το κοινό της Βέροιας, γιατί πίσω της το όνομα αντανακλά έρευνα, εμπειρία και πάθος.

Βέροια, Εκκοκκιστήριο Ιδεών. Χώρος φωλιάς του πνεύματος, όχι, όμως, θεατρική σκηνή. Αν η προηγούμενη παράσταση για ενήλικες της Ομάδας Novan Theater Group, που ψυχή της είναι ο Πέτρος Μαλιάρας, δόθηκε στη μεγάλη αυλή του Εκκοκκιστηρίου, χθες γεννήθηκαν ερωτήματα για το πώς θα ανέβει στο εσωτερικό του ένα έργο χωρίς την απαραίτητη σκηνή. Τα γεγονότα διέψευσαν τις όποιες επιφυλάξεις. Το θεατρικό δαιμόνιο του Πέτρου βρήκε λύσεις. Και ο κόσμος, (γεμάτος ο χώρος στις 9 ακριβώς), περίμενε. Το πώς είναι το ασυνήθιστο. Περίμενε χωρίς να ακούγεται ψίθυρος μέχρι τις 9.20, που άρχισε η παράσταση. Εκλεπτυσμένο κοινό ή αυθυποβολή, με τη σιγουριά πως θα υπάρξει κάτι διαφορετικό;

Οι “Πυρκαγιές”, του Λιβανοκαναδού Ουαζντί Μουαουάντ, που έκαναν χθες πρεμιέρα, είναι ένα έργο που κουβαλά όχι μόνο την πανανθρώπινη τραγωδία του πολέμου, (που στις μέρες μας είναι όσο ποτέ θέμα επίκαιρο με τις ανοιχτές πληγές του), ανοίγει, όμως, παράλληλα πύλες και σε άλλα κομβικά θέματα, όπως αυτό της ταυτότητας, της οικογένειας, του έρωτα, της γνώσης κόντρα στην αμάθεια και την χειραγώγηση που την ακολουθεί και προπαντός της βίας, που σηματοδοτεί συμπεριφορές και σε καιρούς ειρήνης, καθώς ο άνθρωπος απανθρωποποιείται βαθμιαία.

Καθώς ο Μουαουάντ γεννιέται στο Λίβανο, αλλά ζει στον Καναδά, μεταφέρει την ατμόσφαιρα της πατρίδας του, που εκπροσωπεί μια από τις ανοιχτές πληγές της Μέσης Ανατολής, στο έργο του, αποτυπώνοντας με το δράμα του ενός, της πρωταγωνίστριας Ναουάρ, το δράμα όλων των εμπολέμων, των προσφύγων, αλλά και το δράμα της εποχής, που έχει χάσει τον προσανατολισμό της.

Η Ζαν και ο Σιμόν, δίδυμα παιδιά της Ναουάρ, αναστατώνονται, όταν καλούνται να επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητά τους, μετά το θάνατο της μητέρας τους, που βυθισμένη όσο ζούσε στη σιωπή, τους αποκαλύπτει μέσω της διαθήκης της πως τώρα πρέπει να την αναζητήσουν. Η αναζήτηση αρχίζει με πολλές παλινδρομήσεις για την ορθότητα της απόφασης, μέχρι που η αλήθεια αποκαλύπτεται με τρόπο συνταρακτικό!

Με τον απόηχο της τραγωδίας του Οιδίποδα να δένει τα γεγονότα μεταξύ τους, ένα κείμενο μεγάλης διάρκειας, που ξεπερνά το δίωρο, ξετυλίγει πολλαπλές εικόνες, με λόγο κάποιες φορές ποιητικό και τις περισσότερες φορές σκληρό, όλο γωνίες, που αντιπροσωπεύει την εποχή μας.

Ο Μαλιάρας, ως σκηνοθέτης, είχε να παλέψει με ένα τεράστιο κείμενο, που δεν είχε δικαίωμα να το κόψει, εφόσον το επέλεξε. Επιπλέον έπρεπε να το προσαρμόσει στα δεδομένα της σκηνικής απουσίας, που τη μετέτρεψε σε παρουσία. Εκμεταλλευόμενος πόρτες εσωτερικές και εξωτερικές του Εκκοκκιστηρίου, τα παράθυρα και την αρχιτεκτονική του χώρου, ύφανε την άκρα υποβλητικότητα κόντρα στην κραυγή. Τα έδεσε, πράγμα δύσκολο, με μαστοριά.

Οι ηθοποιοί του, ερασιτέχνες όλοι, υπακούοντας στη σκηνοθετική γραμμή του, διέγραψαν τις φιγούρες του έργου με πειστικότητα και δυναμισμό, αλλάζοντας μάλιστα κάποιες φορές ρόλους με απόλυτη επιτυχία. Στροβιλίστηκαν κυριολεκτικά, βιώνοντας τη θεατρική δράση, με κάποιες μάλιστα κορυφαίες ερμηνευτικές στιγμές.

Προχωρώντας σ’ ένα αποτέλεσμα που, παρά τις αδυναμίες του κειμένου να φορτώνει υπερβολικά με λεπτομέρειες την εξέλιξή του και να θέλει να συμπεριλάβει τα πάντα που ταλανίζουν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα σε μια μόνο θεατρική παράσταση, ο Μαλιάρας απέδειξε για μια ακόμη φορά πως είναι ένα δυνατό θεατρικό κύτταρο, συγκεντρώνοντας γύρω του πολύ κόσμο, που πιστεύει στο Θέατρο και τη μαγεία του.

Με ενδυματολογική και σκηνογραφική προσέγγιση μελετημένη και μουσική επιλεγμένη έτσι, που να τονίζει συναισθηματικά με ευρηματικότητα τις ανάλογες στιγμές, το έργο, που ανέβηκε πριν από χρόνια και από το Κρατικό αλλά και από το Εθνικό Θέατρο, αποτέλεσε ένα στοίχημα του Πέτρου με τις θεατρικές δυσκολίες, που το κέρδισε.

Φωτογραφίες: faretra.info

( Επόμενες παραστάσεις 1, 7 & 8 Νοεμβρίου)

……………………….