Σε κάθε περίπτωση, και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι και η νέα ρωσοαμερικανική συνάντηση κορυφής μπορεί να αποδειχθεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα του νάρκισσου Αμερικανού προέδρου, είναι ηλίου φαεινότερο πως η επαναπροσέγγιση των δύο υπερδυνάμεων αποτελεί τρομερό προσωπικό χαστούκι για τον Ζελένσκι
Γιώργος Τσιάρας
Μετά το εύθραυστο και δήθεν «ειρηνευτικό» ντιλ της Γάζας και το γκροτέσκο όσο και ψεύτικο ριάλιτι σόου του Σαρμ ελ Σέιχ, όπου μάταια προσπάθησε να μας πείσει ότι ο πόλεμος τελείωσε και ότι… «ο κόσμος αγάπησε και πάλι το Ισραήλ», και ενώ ετοιμάζεται πυρετωδώς για ακόμη έναν απρόκλητο και αρπακτικό πόλεμο με τη Βενεζουέλα, ο Ντόναλντ Τραμπ (ξανα)έστρεψε τα τελευταία 24ωρα το βλέμμα του στη δύσμοιρη Ουκρανία. Αποφασισμένος –όπως μας λένε τα εξαπτέρυγά του εντός και εκτός Ελλάδας– να την (ξανα)σώσει, μήπως και καταφέρει να πάρει το Νόμπελ του χρόνου!
Για να το πετύχει, μάλιστα, έριξε την Πέμπτη τα μούτρα του και πήρε τηλέφωνο –ύστερα από δύο μήνες «μεγάλης απογοήτευσης»– τον παλιόφιλο Βλαντίμιρ Πούτιν συμφωνώντας, έπειτα από δίωρη «παραγωγική» συνομιλία, να συναντηθεί μαζί του στην «ουδέτερη» Βουδαπέστη το αργότερο ώς τις 7 Νοεμβρίου για να βρουν, λέει, μια νέα φόρμουλα ειρήνης για το Ουκρανικό. Σοκάροντας έτσι, φυσικά, τους Ευρωπαίους συμμάχους και… απρόθυμους σπόνσορες του Κιέβου, που για άλλη μία φορά δεν ξέρουν από πού τους ήρθε η κατραπακιά, και ακόμη περισσότερο τον αποσβολωμένο Ζελένσκι, που την ώρα εκείνη έμπαινε στο αεροπλάνο για την Ουάσινγκτον.
Δωράκι
Για να κλείσει το καινούργιο ραντεβού, βέβαια, μετά το φιάσκο της Αλάσκας, ο Τραμπ-ούκος έπρεπε να δώσει κάτι στον «τσάρο» – και το μόνο δωράκι που είχε να του δώσει ήταν, τελικά, να… θάψει τους Τόμαχοκ του πολέμου. Να τερματίσει δηλαδή το σίριαλ με το αν οι ΗΠΑ θα παραχωρούσαν ή όχι στον Ζελένσκι τους ομώνυμους ισχυρούς και με μεγάλη ακτίνα δράσης (περίπου 2.500 χιλιόμετρα), αλλά κυριολεκτικά ληγμένους, δηλαδή παλιάς τεχνολογίας και σχετικά εύκολα αντιμετωπίσιμους από τη ρωσική αεράμυνα, αμερικανικούς πυραύλους cruise.
Αλλο ένα wunderwaffe, «θαυματουργό όπλο» των ΗΠΑ μετά τα F-16, τα άρματα Abrams, τους ΑTACMS και τόσα ακόμη το οποίο σίγουρα θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές ζημιές σε ρωσικές υποδομές, αλλά σύμφωνα με τους περισσότερους στρατιωτικούς ειδικούς δεν θα άλλαζε σε καμιά περίπτωση τη ζοφερή για τους Ουκρανούς κατάσταση στο Ντονμπάς και τα άλλα πεδία των μαχών: το μόνο βέβαιο, ότι θα επιδείνωνε δραματικά τις ήδη τεταμένες σχέσεις του Κρεμλίνου με την Ουάσινγκτον, καθώς ο προγραμματισμός και η καθοδήγησή τους προς τους στόχους απαιτούν την άμεση εμπλοκή Αμερικανών χειριστών, αλλά και πλατφόρμες εκτόξευσης (πλοία και βομβαρδιστικά αεροσκάφη) που η Ουκρανία δεν διαθέτει.
Να πούμε εδώ ότι, καθώς πολλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αναλυτές είχαν σπεύσει να προεξοφλήσουν την παράδοση των Τόμαχοκ στην Ουκρανία, σαν ψυχολογική περισσότερο ένεση στη χρεοκοπημένη και εξαντλημένη από τις συνεχείς υποχωρήσεις χώρα, ο Τραμπ αναγκάστηκε να χρυσώσει το χάπι δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ ήθελαν μεν να δώσουν τους πυραύλους, αλλά δεν… βγαίνουν, μάνα μου: «Χρειαζόμαστε και εμείς Tόμαχοκ για τις ΗΠΑ. Εχουμε πολλούς, αλλά τους χρειαζόμαστε. Δηλαδή, δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε τα αποθέματα της χώρας μας. Ξέρετε, είναι πολύ σημαντικοί, πολύ ισχυροί και πολύ ακριβείς, αλλά τους χρειαζόμαστε κι εμείς, οπότε δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό», πρόσθεσε ο Τραμπ σε ακόμη μία στρατηγική κωλοτούμπα ολκής.
Σε κάθε περίπτωση, και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι και η νέα ρωσοαμερικανική συνάντηση κορυφής μπορεί να αποδειχθεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα του νάρκισσου Αμερικανού προέδρου, είναι ηλίου φαεινότερο πως η επαναπροσέγγιση των δύο υπερδυνάμεων αποτελεί τρομερό προσωπικό χαστούκι για τον Ζελένσκι, που είχε ποντάρει τα ρέστα του στο νέο τετ α τετ με τον Τραμπ. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά το Bloomberg, ο Ουκρανός πρόεδρος είχε ετοιμάσει μια μακρά λίστα οπλικών συστημάτων πέρα από τους Τόμαχοκ που αξίωνε να του δώσουν οι ΗΠΑ, έστω και μέσω των Ευρωπαίων συμμάχων τους, που θα πλήρωναν τα δισεκατομμύρια της «λυπητερής». Παράλληλα ήλπιζε να «ξαναζεστάνει» τη φιλολογία για επιβολή έστω και προσωρινής αεροπορικής και πυραυλικής εκεχειρίας, που θα του επέτρεπε να ανασυντάξει τις δυνάμεις του στο φλεγόμενο ανατολικό μέτωπο – κάτι που βέβαια διέψευσαν οι Ρώσοι.
«Αδειασμα»
Τώρα όλα αυτά νομοτελειακά περνάνε σε δεύτερη μοίρα, με την πολυδιαφημισμένη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο να υποβαθμίζεται δραματικά, καθώς αντί για το σύνηθες σόου μπροστά στις κάμερες πήρε τη μορφή δίωρου «δείπνου εργασίας» πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ αμέσως μετά ο Τραμπ αναχώρησε για το εξοχικό του στη Φλόριντα! Ηδη πολλά δυτικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για «άδειασμα» του Κιέβου και συνάντηση χωρίς κανένα νόημα, με το Νewsweek να γράφει πως μέλη της «σοκαρισμένης» ουκρανικής αντιπροσωπείας αλλά και Δυτικοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι η συμπεριφορά αυτή ίσως σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της πολιτικής καριέρας του Ζελένσκι…
Ενώ η φανατικά φιλοουκρανική Daily Telegraph πηγαίνει ακόμη παραπέρα, εκτιμώντας ότι η επιλογή της Βουδαπέστης ως τόπου διεξαγωγής της συνόδου αποτελεί «ένα επώδυνο πλήγμα για την Ευρωπαϊκή Ενωση» και «θα παγώσει τα χαμόγελα στα πρόσωπα των αξιωματούχων της», καθώς ενισχύει κατακόρυφα το στάτους και τη διεθνή επιρροή του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, που αποτελεί χρόνια τώρα «κόκκινο πανί» και μέγα εμπόδιο στα φιλοπόλεμα σχέδιά τους για παράταση του πολέμου με ευρωπαϊκά κεφάλαια και μαζικό επανεξοπλισμό. Αλλωστε ο Τραμπ έχει δείξει επανειλημμένα την περιφρόνησή του για τους περισσότερους Ευρωπαίους συμμάχους του, τους οποίους πραγματικά… χαίρεται να ταπεινώνει – κάτι που όπως θυμίζει σκωπτικά η Telegraph επιβεβαίωσε και στο Σαρμ ελ Σέιχ, όπου Μακρόν, Μερτς, Στάρμερ και λοιποί… Μητσοτάκηδες «έμειναν στο περιθώριο των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων». Και περιορίστηκαν, συμπληρώνω εγώ, σε ταπεινωτικό ρόλο κομπάρσων στην κιτς αποθέωση του wannabe νομπελίστα «πλανητάρχη»!
–
