Η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά για την Κλαούντια Καρντινάλε, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή
Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω στην Ελλάδα και το εξωτερικό γνώρισα πολύ κόσμο. Στα μάτια μου δεν υπάρχουν «σημαντικοί» και «ασήμαντοι»· στα μάτια μου παραμένουν άνθρωποι: με τα καλά και τα κακά τους — τις αντιφάσεις τους, τις χαρές τους, τα ξεσπάσματα, τα λάθη, τις ατέλειες, την καλοσύνη τους, τις αδικίες τους αλλά κι εκείνες τις στιγμές που, από εκεί που δεν το περιμένεις, σου χαρίζουν ανθρωπιά και ζεστασιά.
Κάτι τέτοιες στιγμές μου χάριζε η Κλαούντια Καρντινάλε κάθε φορά που βρισκόμασταν στην UNESCO. Εκείνη ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης κι εγώ ως δημοσιογράφος. Αν δεν γνώριζες ποια ήταν και την ιστορία της, δεν θα πίστευες την ταπεινοφροσύνη της και πόσο απλός άνθρωπος ήταν.
Κάθε φορά που με έβλεπε μου χάριζε εκείνο το υπέροχο ζεστό χαμόγελο της κι όλο κάτι με ρωτούσε για την Ελλάδα…για το αν πήγα καθόλου στο νησί κι ενδιαφερόταν για το πως είναι τα πράγματα εκεί…Αλλοτε μου έλεγε σύντομες ιστορίες για τα μικρά της χρόνια στην Τυνησία, για την οικογένεια της, τη ζωή της στη Γαλλία ή την κίνηση που την δυσκόλεψε να φθάσει στην ώρα της στον οργανισμό…
Αυτές οι μικρές, απλές στιγμές και ανταλλαγές είναι τελικά που μένουν και προσδίδουν πραγματική αξία στον καθένα μας. Όχι αν είσαι όνομα στην πρώτη ή την τελευταία σελίδα…
Καλό Παράδεισο κυρία Καρντινάλε
