Ναμίμπια. Αμμόλοφοι, φυλετικές εθνότητες, θαλασσοδαρμένες ακτές, μοναδικές θεαματικές εναλλαγές τοπίων και άγρια ζωή / με το φακό της Δήμητρας Στασινοπούλου

01/09/2025, 11:06

Έφυγα από τη Ναμίμπια με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια πλευρά θαυμασμό για τους ανθρώπους της, τους πλούσιους φυσικούς πόρους, τη βιολογική αλλά και πολιτιστική ποικιλότητά της, τις εικόνες, τα απίστευτα τοπία, τους ήχους. Και από την άλλη, ντροπή για τη συμπεριφορά των λευκών, των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, που διαμοίρασαν μεταξύ τους την μαύρη ήπειρο, δημιούργησαν κράτη χαράσσοντας ευθείες γραμμές στο χάρτη και καταλήστευσαν το φυσικό τους πλούτο

Δ.Σ.

Από την πολυβραβευμένη φωτογράφο, συνεργάτιδα της Φαρέτρας, Δήμητρα Στασινοπούλου, πήραμε ηλεκτρονικό βιβλίο φωτογραφιών (σε υψηλή ανάλυση) και κειμένων από την Ναμίμπια.

Η ίδια μας γράφει:

Ταξίδεψα στην Ναμίμια πριν ένα χρόνο. Αποφάσισα να φτιάξω το ηλεκτρονικό βιβλίο για τη χώρα, γιατί νομίζω ότι αξίζει να κάνετε, έστω και με αυτόν το τρόπο, αυτό το ταξίδι.

Ακόμη κι ανάμεσα στις αφρικανικές χώρες, που φημίζονται για την άγρια φύση και την αυθεντικότητά τους, η Ναμίμπια είναι μοναδική για την απεραντοσύνη, την καθαρή και θεαματική μινιμαλιστική της ομορφιά και την απόλυτη σιωπή της που αντηχεί πέρα από αυτό τον κόσμο και μέσα στα βάθη της ψυχής μας. Είναι 9 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, αλλά ο πληθυσμός της είναι μόλις 2.600.000 – μια από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες του πλανήτη. Το 86% των κατοίκων είναι μαύροι και ανήκουν σε πολλές φυλές με διαφορετική γλώσσα και πολιτισμό: Ovambo, Nama, Herrero, Damara, Bushmen κ.ά.

Οι εναλλαγές φυσικών τοπίων, ο αρχαϊκός, αν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με αυτή τη λέξη τον τρόπο ζωής των εθνοτικών μειονοτήτων της χώρας, κάποιες από τις οποίες αποτελούν τους αρχαιότερους λαούς της Αφρικής, η απλότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την καθημερινότητά τους και οι εικόνες ανείπωτης πραγματικά φυσικής ομορφιάς, συνθέτουν εκδοχή ενός απέραντου κράτους που δεν γονάτισε από το Απαρτχάιντ.

Κάτι που με συγκλόνισε, γιατί δεν το ήξερα, ήταν η ιστορία της Γενοκτονίας. Η Ναμίμπια γλίτωσε σε μεγάλο βαθμό την προσοχή των ευρωπαϊκών δυνάμεων μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Γερμανία την αποίκισε το 1884, κάτι που διήρκεσε μέχρι το 1919. Δυστυχώς οι Γερμανοί όχι μόνο καρπώθηκαν γαίες και φυσικούς πόρους, αλλά μεταξύ των ετών 1904-1908 επιδόθηκαν σε ανηλεή εξόντωση των γηγενών φυλών Herrero και Nama οι οποίοι είχαν προβάλει αντίσταση, κλείνοντας τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφήνοντας τους να πεθάνουν από ασιτία, από καταναγκαστική εργασία και ασθένειες, ενώ αναφέρονται ακόμη και ιατρικά πειράματα και ιατρικές μελέτες σε κρανία θανόντων που μεταφέρθηκαν για το σκοπό αυτό στη Γερμανία. Έχει επίσημα αναγνωριστεί σαν η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Και κάτι ακόμα. Ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι ζηλευτός και η χώρα εξάγει ουράνιο, διαμάντια και χαλκό. Ένα μικρό μόνον μέρος του πληθυσμού έχει μεγάλα εισοδήματα, ενώ ένα μεγάλο μέρος, 70%, ίσα-ίσα επιβιώνει. Το 80% της γης ανήκει σε ιδιώτες, κυρίως Γερμανούς και Νοτιοαφρικάνους. Ολα είναι οριοθετημένα με μάντρες χιλιομέτρων, κάποιες φορές με ηλεκτροφόρα καλώδια, πραγματικά τεράστιες ιδιοκτησίες. Στα κεφάλαια που ακολουθούν θα βρείτε πληροφορίες για κάθε τόπο που επισκέφτηκα.

Έφυγα από τη Ναμίμπια με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια πλευρά θαυμασμό για τους ανθρώπους της, τους πλούσιους φυσικούς πόρους, τη βιολογική αλλά και πολιτιστική ποικιλότητά της, τις εικόνες, τα απίστευτα τοπία, τους ήχους. Και από την άλλη, ντροπή για τη συμπεριφορά των λευκών, των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, που διαμοίρασαν μεταξύ τους την μαύρη ήπειρο, δημιούργησαν κράτη χαράσσοντας ευθείες γραμμές στο χάρτη και καταλήστευσαν το φυσικό τους πλούτο.

Τελειώνω με μια φράση που όλο μου ερχόταν στο μυαλό στο ταξίδι μου, με τα τα λόγια του σοφού μπαμπουίνου από το έργο «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» στο λιονταράκι Σίμπα “Τα μάτια δεν μπορούν να ξεχάσουν ό,τι έχει δει η καρδιά”. Σίγουρα οι εικόνες της Ναμίμπια θα είναι μαζί μου για πάντα.

Το λινκ του βιβλίου
https://www.yumpu.com/xx/document/read/70712390/namibia