«Οι Αλλοπαρμένοι Μύθοι, οι Τσιριτσάντζουλες και ο Μπέρναρντ Σω, σε μια και μοναδική παράσταση στη Βέροια!» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

12/07/2025, 00:07

Την Πέμπτη το βράδυ στο θεατράκι της Κυψέλης είχαμε την τύχη, όσοι βρεθήκαμε εκεί, να θαυμάσουμε για δεύτερη χρονιά τις πολυτάλαντες Τσιριτσάντσουλες, που κλήθηκαν να έρθουν για δεύτερη συνεχή χρονιά από τον αυτοοργανωμένο αθλητικό σύλλογο «Άχθος Αρούρης»

Οι Τσιριτσάντσουλες είναι μία αυτο-οργανωμένη καλλιτεχνική κολεκτίβα, όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζουν την ξεχωριστή και ιδιαίτερη αυτή καλλιτεχνική ομάδα τους.

Δεν έχει χορηγούς και τα μοναδικά έσοδα της στο τέλος κάθε παράστασης, είναι ό,τι ευαρεστούνται οι θεατές να ρίξουν στα καπέλα τους…

Η είσοδος δηλαδή είναι χωρίς εισιτήριο και στο τέλος αμείβονται με αυτόν τον τρόπο.

Θεωρώ ότι οι παραστάσεις τους και ιδιαίτερα η χθεσινή είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και αξιόλογες που έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό…

Απορίας άξιο η απόδοση του θεατρικού έργου του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, με καθαρό, γρήγορο και συνομιλώντα, εκρηκτικό λόγο, με έναν ειρμό τέλειο!
Πόσα πολλά λόγια και δύσκολα έπρεπε να μάθουν οι ηθοποιοί, καθώς ο συγγραφέας αυτού του θεατρικού έργου, δε θεωρείται κι από τους εύκολους.

Η γλώσσα του σώματος των ηθοποιών ευρηματική, έκδηλα σατιρική, με κινητικά στοιχεία της σύγχρονης νεολαίας…
Τα σκηνικά και τα κοστούμια όλα φτιαγμένα από τις Τσιριτσάντσουλες.

Το σκηνικό είναι πάντοτε κινούμενο.

Ένα σκηνικό με δύο όψεις που εξυπηρετεί τις σκηνές του έργου.

Πίσω από το σκηνικό όλα τα σκηνοθετικά αντικείμενα και τα κοστούμια των ηθοποιών.

Εκεί αλλάζουν ρούχα, οι ηθοποιοί, αφού το σκηνικό χρησιμεύει και σαν παραβάν …

Τα σκηνοθετικά ευρήματα πάντοτε εντυπωσιακά.

Όπως το μέτρο με το οποίο μετρούσαν την ευφυία ή την βλακεία των ανθρώπων, το οποίο περνούσε από το ένα αυτί και… έβγαινε από το άλλο!

Ταχυδακτυλουργική ικανότητα!

Όπως το ντικταφόν της υπαγόρευσης, οι καταπληκτικές μάσκες που φορούσαν οι άνθρωποι του μέλλοντος και οι μαθητές στη σκηνή με την τάξη του σχολείου.

Φορούν μάσκες και στο χέρι οι μαθητές και επιμένουν ότι σκέφτονται και με το χέρι τους και όχι μόνο με το κεφάλι τους, παρόλο που ο δάσκαλος δεν συμφωνεί με αυτή την άποψη, προσπαθώντας, έχοντας ως όπλο τον μη προβιβασμό στην επόμενη τάξη, να τους πείσει για το αντίθετο.

Οι μάσκες του μέλλοντος από την άλλη…

Οι άνθρωποι του μέλλοντος φέρουν πανομοιότητες μάσκες, κάνουν αναδρομή στο παρελθόν και νιώθουν αηδία με τον… τρόπο αναπαραγωγής των ανθρώπων των προηγούμενων αιώνων…

Γιατί αυτοί αναπαράγονται μέσα σε εργαστήρια…
Παρόλα αυτά πάντοτε τα γιατί, τα πως και τα τι, ταράζουν την υποτιθέμενη επιτυχή τους εξέλιξη…

Είναι πολύ σημαντική, σε όλα τα έργα του συγγραφέα, όπως και στους «Αλλοπαρμένους Μύθους του», η λειτουργία της σκέψης, απόρροια της μεταγνώσης και πώς ο άνθρωπος τη χρησιμοποιεί.

Πάντοτε, σε όλες τις σκηνές, η φιλοσοφική αναζήτηση της ζωής, η φιλοσοφική αναζήτηση της φύσης του ανθρώπου που γεννάει πολλά ερωτηματικά.

Ο πόλεμος, οι έμποροι των πολέμων, οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί, αλλά και οι επιστήμονες οι οποίοι στηρίζουν τους πολέμους αυτούς, οι οποίοι δεν λένε να σταματήσουν βέβαια και δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος μετά από χιλιάδες χρόνια, προβληματίζουν τον Μπέρναρντ Σω.

Άραγε η συσσώρευση της γνώσης και της δύναμης του ανθρώπου, σε τι θα μετουσιωθεί;

Το θεατρικό έργο «Αλλοπαρμένοι Μύθοι» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την καλλιτεχνική αυτή ομάδα, αφού αυτοί πρώτοι μετέφρασαν το έργο του συγγραφέα το οποίο γράφτηκε το 1948, επηρεασμένο από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, ο οποίος γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1856 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας και πέθανε στις 2 Νοεμβρίου του 1950, Ιρλανδός σοσιαλιστής, κωμωδιογράφος, δραματουργός και κριτικός λογοτεχνίας κέρδισε το Νόμπελ λογοτεχνίας του 1925

Ο λόγος του πάντοτε προβληματίζει, καθώς μέσα από τα έργα του, διαρκώς φιλοσοφικές αναζητήσεις ισορροπούν με τρόπο εκπληκτικό τη δραματική κατάσταση της πραγματικότητας με το λεπτό φλεγματικό χιούμορ, στοιχεία που απέδωσαν με αξιοθαύμαστο τρόπο οι ηθοποιοί, σε ένα θεατράκι όπου τα παιδιά ήταν αρκετά και άλλαζαν θέση, έτρωγαν, ή συνομιλούσαν κάποιες φορές… Όπου οι θεατές ήταν σε απόσταση σχεδόν αναπνοής…

Ως «προφήτης» ιδιαίτερος στο έργο αυτό ο συγγραφέας αναλύει όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν, καθώς ο χρόνος περνάει και πολλές φορές η ιστορία κάνει δυστυχώς τους ίδιους αμετανόητους κύκλους..

Για αυτό το έργο του είναι πάντοτε επίκαιρο.

Σε μία επιστολή του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τhe Νew leader., τον Νοέμβρη του 1936 με τίτλο ο «Ο Άρθουρ και η Ακετόνη»,

αναφέρεται στην Παλαιστίνη και στο πώς δόθηκε στη Βρετανία μέσω της εντολής των Ηνωμένων Εθνών…

Η πρώτη πράξη των Μύθων είναι εμπνευσμένη από το παραπάνω γεγονός…

Παραθέτω αυτό που η καλλιτεχνική ομάδα γράφει για την ομάδα:

«Oι Τσιριτσάντσουλες δεν είναι μια ομάδα. Είναι φιλοσοφία ζωής. Είναι τρόπος επιβίωσης, δημιουργίας, επικοινωνίας ή ακόμα και φυγής. Είναι τρόπος αντίστασης και καταγγελίας. Mε άλλα λόγια είναι ένας αυτοοργανωμένος χωροχρόνος, στον οποίο συναντιόμαστε διάφοροι περιφερόμενοι καλλιτέχνες, τρελοί ή φρόνιμοι.»

Oι Τσιριτσάντσουλες έκλεισαν 25 χρονιά θεατρικής πορείας που ξεκινάει από την Αθήνα κι απλώνεται όπου στην Ελλάδα εκτιμούν τη δουλειά τους και τον αντισυμβατικό αυτόν τρόπο δημιουργίας.