Εφηβεία… Δύο σκίτσα για το τηλεοπτικό φαινόμενο «Adolescence» και την κοινωνία μας / γράφει η Λένα Χουρμούζη

Μια σειρά για το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι δολοφονίες με δράστες ανήλικους με όπλο ένα μαχαίρι έχει λάβει διαστάσεις μάστιγας
Λένα Χουρμούζη
Adolescence», το τηλεοπτικό φαινόμενο από το Ηνωμένο Βασίλειο στην πλατφόρμα του Netflix δεν είναι βασισμένο σε μία αληθινή ιστορία, αλλά σε πολλές. Η εφηβεία, η βία μεταξύ των ανηλίκων, η άγουρη σεξουαλικότητα, η αρρενωπή τοξικότητα, το σχολείο, η εξάρτηση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο τέλος της αλυσίδας οι υπεύθυνοι για όλα γονείς.
Μια μίνι τηλεοπτική σειρά τεσσάρων επεισοδίων που έρχονται σαν χαστούκια, το ένα μετά το άλλο. Μια σειρά σεναριακά και σκηνοθετικά αριστουργηματική με τέσσερα συγκλονιστικά μονοπλάνα.
Μια σειρά για το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι δολοφονίες με δράστες ανήλικους με όπλο ένα μαχαίρι έχει λάβει διαστάσεις μάστιγας. Ο Τζέιμι, ένας έφηβος της διπλανής πόρτας με τα άγχη και τις ανησυχίες της ηλικίας του, με την καθημερινή του έκθεση και επικοινωνία μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο, με μια σχολική ζωή του εκφοβισμού στους διαδρόμους και αδιαφορίας στις αίθουσες εξαιτίας της σταθερής κρατικής απαξίωσης του ρόλου του εκπαιδευτικού.

Και στο σπίτι οι γονείς, οι νοικοκύρηδες γονείς, που τρέχουν για την επιβίωση και για να μην λείψει τίποτα στο παιδί τους, αλλά τελικά και πολύ αργά θα συνειδητοποιήσουν ότι πάει το… έχασαν γιατί είχαν επαναπαυτεί με το να του εξασφαλίζουν το τελευταίο και πιο ακριβό ζευγάρι Nike, τα γαλλικά και τα πιάνα του που λέγαμε παλιά εμείς οι boomers.
Ο γονείς του Τζέιμι και του κάθε Τζέιμι ήταν σίγουροι ότι ο Τζέιμι θα γίνει σαν κι αυτούς, θα του αρέσουν τα ίδια χόμπι, θα είναι η συνέχειά τους. Αφέθηκαν γιατί είναι σίγουροι πως μεγαλώνουν ένα καθώς πρέπει παιδί αφού κι αυτοί τα κάνουν όλα καθώς πρέπει.
Ο Τζέιμι όμως και ο κάθε Τζέιμι δεν είμαστε εμείς. Μπορεί να κρύβει θυμό και μπορεί η τοξικότητα γύρω του να έχει διαποτίσει το «είναι» του. Μπορεί να κρύβει τόσο θυμό ώστε να σκοτώσει και να μην είναι σε θέση μέσα σε αυτό το εφηβικό χάος του μυαλού του να διαχωρίσει τι σημαίνει μια παρεκτροπή της στιγμής από το τι σημαίνει να κόβεις το νήμα της ζωής ενός κοριτσιού που απλά δεν σου έκατσε.

Αυτή δεν είναι η κοινωνία μας; Ζεις για να ζεις. Δουλεύεις για να ζεις και να πληρώνεις. Ζεις σε έναν μικρόκοσμο επιβίωσης αδιαφορώντας για το αν κάποιοι πλουτίζουν σε βάρος σου, για το αν γίνεται μια γενοκτονία σαν αυτής της Γάζας στον κόσμο σου, για το αν πεθαίνεις ταξιδεύοντας με το πιο ασφαλές μέσο μαζικής συγκοινωνίας, για το αν κάποιοι ξεριζώνονται γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή, για το αν κάνει «μίνι καύσωνα» τον Μάρτιο, για το αν τα παιδιά δεν έχουν άλλο όνειρο από το εύκολο κέρδος, για το αν επειδή διεκδικείς λίγη δικαιοσύνη στους δρόμους θα σε αποκαλέσουν «κίνημα βίας» ή θα σε κατηγοροήσουν ότι κρύβεις μια πολιτική ατζέντα εναντίον τους.
Ο σκηνοθέτης του «Adolescence», Φίλιπ Μπαραντίνι είπε: «Δεν έχουμε τις απαντήσεις και δεν λέμε ότι τις έχουμε…αλλά ως κοινωνία πρέπει να δούμε κατάματα αυτά τα πράγματα. Θέλαμε να βάλουμε έναν καθρέφτη στην κοινωνία και απλά να πούμε ας ρίξουμε μια ματιά για να δούμε τι συμβαίνει».

Το «Adolescence» δεν είναι μια σειρά που σηκώνει το δάκτυλο στα στραβά της κοινωνίας μπροστά στις κάμερες (όπως εύκολα και επικοινωνιακά κάνουν οι Υπουργοί στη χώρα μας). Δεν είναι μια σειρά που διαλέγει τον εύκολο δρόμο της στοχοποίησης και ποινικοποίησης των γονέων (όπως συμβαίνει στη χώρα μας).
Είναι η σειρά που ο πατέρας θα πέσει στο κρεβάτι του παιδιού του κλαίγοντας και κρατώντας το αρκουδάκι του γιου του θα ζητήσει συγγνώμη γιατί είναι αργά και δεν μπορεί πια να γυρίσει τον χρόνο.

Η Λένα Χουρμούζη γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μεγάλωσε στο μεγάλο σχολείο της Άνω Τούμπας. Πήρε γερές βάσεις: ΠΑΟΚ, πιτόγυρα και Τούμπα Λίμπρε και απέκτησε υπομονή, γερό στομάχι και αγάπη για το ωραίο και το σικ. Η λαμπρή της καριέρα την έφερε από την αίθουσα σύνταξης των εφημερίδων «Μακεδονία – Θεσσαλονίκη», στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC στο Λονδίνο, στην αίθουσα Τύπου της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, σε λαμπρές λεωφόρους και σκοτεινά σοκάκια με το Soul. Το 2009 ξεκίνησε να γνωρίζει την Αθήνα μέσα από την Athens Voice. Ήρθε πλέον η ώρα της εκτόξευσης από το Kosmodromio.
–

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τέμπη: «Ο άδικος θάνατος αυτών των παιδιών που έχει στοιχειώσει τον ύπνο μας, θα στοιχειώσει και τον δικό σας» / γράφει η Λένα Διβάνη

“Τοπίο στην ομίχλη – Η θολή πορεία της κυβέρνησης λόγω Τεμπών” / γράφει ο Δημήτρης Χρυσικόπουλος

“Τέμπη–Βίντεο: 10 ερωτήματα, η λειψή δικογραφία, η τέχνη της… αμφιβολίας και η καθυστέρηση των πορισμάτων” / γράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης

Εκπαίδευση: Οι «αξιολογητές» και οι ασκούντες διώξεις / γράφει ο Δημήτρης Τσιμούρας

«Εμπιστευόμαστε την Δικαιοσύνη;» / γράφει ο Γιώργος Σωτηρέλης
