Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων: “Τώρα είναι η εποχή που χρειαζόμαστε την Ποίηση / την Ποίηση που λέει την αλήθεια”

21 Μαρτίου 2025, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Τώρα τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
Ά, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
(Μανόλης Αναγνωστάκης, Ο Στόχος, 1970)
Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα απειλείται από μια παγκόσμια σύρραξη και οι ανθρώπινες ζωές συνθλίβονται μέσα στη φτώχεια που προκαλεί η βαθιά οικονομική κρίση, σε μια εποχή που παρακολουθούμε τη φρίκη του πολέμου να ξετυλίγεται μπρος τα μάτια μας σαν ζωντανός εφιάλτης, ενώ η υπερπληροφόρηση, η οποία τις περισσότερες φορές καταλήγει να γίνει παραπληροφόρηση, συσκοτίζει την πραγματικότητα, ποιος θα μας πει την αλήθεια; Και, το κυριότερο, ποιος θα πει την αλήθεια στα παιδιά μας; Τα παιδιά μας είναι που πρέπει να καταλάβουν τι συμβαίνει, να μάθουν «ποιοι είναι οι κακοί», να μάθουν «να τραγουδούν τους νεκρούς μας», γιατί αυτά τα παιδιά θα διορθώσουν τα λάθη μας και θα αλλάξουν τον κόσμο.
Ο ρόλος του ποιητή και της ποίησης στην αποκάλυψη της αλήθειας είναι καθοριστικής σημασίας. Οι ποιητές «Θα πουν το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι». Τώρα είναι η εποχή που χρειαζόμαστε την Ποίηση για να μας φανερώσει την αλήθεια, για να μας πει όσα δεν λένε τα δελτία ειδήσεων. Η ευθύνη του Ποιητή είναι μεγάλη γιατί «σηκώνει μια πάλη ζωής και θανάτου», κατά τη ρήση του Σεφέρη. Χρειαζόμαστε σήμερα την Ποίηση για να διώξει τους εφιάλτες μας, για να διαλύσει τα σκοτάδια και να φέρει το φως στο δρόμο μας. Χρειαζόμαστε, όμως, την Ποίηση που λέει την αλήθεια, είτε μιλάει για την ομορφιά είτε για τους ανθρώπινους εφιάλτες, είτε για τον έρωτα και το φως είτε για το σκοτάδι και τον θάνατο. Χρειαζόμαστε την Ποίηση, περισσότερο από ποτέ, «γιατί έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε;»[1]. Χρειαζόμαστε την Ποίηση για να μπορέσουμε επιτέλους να πούμε την αλήθεια στα παιδιά!