“Η Αίγυπτος ως ένας από τους επόμενους στόχους του Ισραήλ;” / γράφει ο Θέμης Τζήμας

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες, η Αίγυπτος αποτελεί έναν από τους σταθερότερους πυλώνες της περιφερειακής ασφάλειας του Ισραήλ. Θα περίμενε κανείς ότι με τόσα μέτωπα ανοιχτά, το τελευταίο θα διαφυλάσσει σαν κόρη οφθαλμού την Αίγυπτο. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ισραηλινοί στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι κρούουν για άλλη μια φορά τον κώδωνα του κινδύνου το τελευταίο διάστημα, για αυτό που περιγράφουν ως «συσσώρευση στρατευμάτων» από τον αιγυπτιακό στρατό στη χερσόνησο του Σινά, εφιστώντας την προσοχή και προειδοποιώντας για μια πιθανή αντιπαράθεση με την Αίγυπτο στο μέλλον. Μάλιστα, νεοσυντηρητικές δεξαμενές σκέψης μιλούν για παραβίαση της ειρηνευτικής συνθήκης του 1979 από το Κάιρο, ενώ διασπείρουν τις φιλοδοξίες του Τελ Αβίβ να επεκταθεί στην αιγυπτιακή επικράτεια. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα γίνονται αναφορές για βοήθεια από την Αίγυπτο προς τη Χαμάς μέσω υπογείων σηράγγων προς τη Γάζα. Οι εν λόγω ισχυρισμοί λαμβάνουν χώρα παρότι έγγραφα που διέρρευσαν αποδεικνύουν ότι η Αίγυπτος έχει λάβει μέτρα προκειμένου να καταστρέψει πάνω από 2.000 σήραγγες μεταξύ 2011 και 2015.

Στο Ισραήλ αρχίζει να αναπτύσσεται η θεωρία ότι η Αίγυπτος παραβιάζει τη συνθήκη περί αποστρατιωτικοποίησης, λόγω των δραστηριοτήτων της στο Σινά, γεγονός που οδήγησε σε αίτημα παροχής εξηγήσεων από το Ισραήλ προς την Αίγυπτο σχετικώς με το ζήτημα στις 7 Ιανουαρίου, ενώ μάλιστα οι ΗΠΑ παρακράτησαν 95 εκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής βοήθειας προς την Αίγυπτο όπως πράττουν όποτε θέλουν να ασκήσουν πίεση. Μάλιστα οι ΗΠΑ διοχέτευσαν τα σχετικά κονδύλια στις Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου (LAF), στο πλαίσιο της εκλογής του Ζοζέφ Αούν στη θέση του προέδρου.

Στο Ισραήλ, οι ανησυχίες για οποιαδήποτε στρατιωτική παρουσία της Αιγύπτου στη χερσόνησο του Σινά δεν είναι καινούριες. Ήδη από την εποχή της αποχώρησης του Ισραήλ από την άμεση κατοχή της Λωρίδας της Γάζας το 2005, είχαν εκφραστεί έντονες αντιθέσεις από πλευράς Ισραηλινών αξιωματούχων προς την παρουσία 750 Αιγυπτίων στελεχών στο Σινά. Παρόλα αυτά, οι κινήσεις των Αδερφών Μουσουλμάνων και η ανάπτυξη ισλαμιστικών ομάδων στο Σινά οδήγησαν ακόμα και σε κοινή δράση Αιγύπτου και Ισραήλ κατόπιν αιτημάτων του Αλ Σίσι.

Το σημείο καμπής για την επιδείνωση των σχέσεων Ισραήλ-Αιγύπτου ήταν η επιχείρηση «Πλημμύρα του Αλ Ακσά», οπότε και η Αίγυπτος αρνήθηκε να συνδράμει στην εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων της Γάζας. Φυσικά πέραν αυτού, η Αίγυπτος ελάχιστα έπραξε ακόμα και όταν το Ισραήλ εισέβαλε στο διάδρομο της Φιλαδέλφειας. Η εν λόγω εισβολή έλαβε χώρα ακριβώς όταν επέκειτο μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ παλαιστινιακής αντίστασης και Ισραήλ, ακριβώς προκειμένου να την σαμποτάρει. Μάλιστα, οι Ισραηλινοί σκότωσαν έναν Αιγύπτιο στρατιώτη, χωρίς αντίδραση από την Αίγυπτο.

Πρόκειται για μια σειρά από επιμέρους αιματηρές «παρεξηγήσεις»; Όχι. Η φιλοδοξία μέσα στο Ισραήλ να καταλάβει και να ενσωματώσει το Σινά υπάρχει ήδη από την κατοχή του Σινά. Συνδυάζεται δε, με διεκδικήσεις που κατά καιρούς επανέρχονται (πλέον δε, με εντεινόμενο ρυθμό) έναντι των εδαφών της Ιορδανίας, του Λιβάνου και της Συρίας. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των επιδιώξεων υλοποιείται ήδη όπως ξέρουμε στις δύο τελευταίες χώρες.  Το Ισραήλ δεν σκοπεύει να αποχωρήσει από τον Λίβανο μετά το πέρας των 60 ημερών της ανακωχής, ενώ επεκτείνει την κατοχή του στη Συρία.

Τι δείχνουν τα παραπάνω; Ότι στο Ισραήλ, ο μεγαλοϊδεατισμός είναι βαθιά εδραιωμένος και προχωρά με στόχο τον επανασχεδιασμό του Χάρτη της Μέσης Ανατολής. Αυτός ο νέος «χάρτης» απειλεί ολοένα περισσότερες χώρες οδηγώντας σε αλλαγές συνόρων και νέους πολέμους ή υβριδικές επιχειρήσεις. Κάποια στιγμή ένα μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου θα αναγκαστεί να ομονοήσει θέλοντας και μη, ότι η μόνη ρεαλιστική πολιτική απέναντι στο Ισραήλ είναι η αντίσταση. Μέχρι τότε, θα βλέπουν την κυριαρχία τους, κομμάτι το κομμάτι να αποσπάται, ακόμα και όσοι σπεύδουν ως πρόθυμοι σύμμαχοι του Ισραήλ.