Βέροια: Το “Σπίτι του Μικρασιάτη” εγκαινιάστηκε σήμερα, προκαλώντας το θαυμασμό και τη συγκίνηση

Ήταν σαν να άνοιγε το παρελθόν τις πύλες του και να έμπαιναν ορμητικά εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και τη σκέψη εκείνων που ήταν απόγονοι Μικρασιατών, αλλά και των άλλων, που πάντα θαύμαζαν και θαυμάζουν αυτήν τη δυνατή ρίζα του Ελληνικού Πολιτισμού κι ας μην κρατάνε απ’ αυτήν.

Αρχοντικό της Βούλας Χατζίκου, της γυναίκας που κατέγραψε μέσα στα κείμενά της τη Βέροια που έφυγε, με τη ντοπιολαλιά της, με τα σουσούμια της! Πού θα βρισκόταν καλύτερος χώρος, για να φιλοξενηθεί η Ιστορία και η Μνήμη;

Ο Σύλλογος Μικρασιατών μέχρι τώρα μας εντυπωσίαζε με τις φορεσιές, τους χορούς και το υψηλό επίπεδο των εκδηλώσεών του. Σήμερα βρήκε και το σπίτι του! Και είναι το σπίτι αυτό εκείνο που ταιριάζει στην εικόνα που έχουμε γι αυτήν τη ζωντανή φλέβα του Ελληνισμού, τους Μικρασιάτες.

Τα εγκαίνια της στέγης, ή καλύτερα του “Σπιτιού”, ξεκίνησαν με εκκλησιασμό στους Αγίους Αναργύρους, στον οποίο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, για να συνεχιστούν με την κοπή της βασιλόπιτας στα γραφεία του Συλλόγου, με παρούσες τις Αρχές του Τόπου.

Η κορδέλα που κόπηκε οδήγησε το κοινό, που περίμενε υπομονετικά στην είσοδο, κατά ομάδες στον δεύτερο όροφο, όπου εντυπωσιάζουν τα εκθέματα, κειμήλια ενός πολιτισμού που έλαμψε στα μικρασιατικά παράλια, με τη λάμψη του, όμως, να εξακολουθεί να μένει στη μνήμη μέσα από τις σελίδες της Ιστορίας.

Στην είσοδο του κτηρίου ο κόσμος μαζεμένος κάτω από τη βροχή να κερνιέται και να περιμένει παραμέσα, για ν’ ανέβει την ξύλινη παλιά σκάλα.

Ένα πιάνο της οικογένειας Ουσουλτζόγλου στον μικρό χώρο περιμένει, με πάνω του τη νυφιάτικη φωτογραφία. Πλήκτρα, κλαρινέτο και τουμπερλέκι παίζουν μικρασιάτικα μοτίβα. Η συναισθηματική μέθεξη αρχίζει.

Ανεβαίνοντας τη σκάλα γωνιές από το παρελθόν προετοιμάζουν για τη συναισθηματική φόρτιση.

Στο μεγάλο σαλόνι ο Μητροπολίτης με γύρω του τις Αρχές και τους βουλευτές του Νομού. Η Τασούλα Παυλίδου, η Πρόεδρος των Μικρασιατών ανάμεσά τους, βλέπει τους κόπους και τα όνειρα τόσων χρόνων να πραγματοποιούνται.

Αριστερά το υπόλοιπο σπίτι. Ένα δεύτερο σαλόνι, η κρεβατοκάμαρα, το εργαστήρι με τα υφαντά, το εργαστήρι ραπτικής και προετοιμασίας της προίκας, η κουζίνα, όλα μια χαρμολύπη για ό,τι χάθηκε και συνάμα για ό,τι σώθηκε.

Η πρώην Δήμαρχος της Βέροιας, η Χαρούλα Ουσουλτζόγλου, δείχνει με συγκίνηση τις φωτογραφίες των γονιών της αλλά και ό,τι από κείνους έμεινε για να τους θυμίζει, όπως οι ονειρικές κουρτίνες της μάνας της, της γιαγιάς Αφροδίτης.

Τα λεπτοδουλεμένα νυφιάτικα, οι ραπτομηχανές πιο εκεί, κομοδίνα, δαντέλες, έπιπλα που μέσα τους φωλιάζει η μνήμη μαζί με τα πολύτιμα ποτηράκια του σπιτικού λικέρ…

Και δίπλα οι αργαλειοί. Τα υφαντά. Μαξιλάρια, χαλιά, κλωστές… Κούκλες ντυμένες με τα ρούχα της εποχής να ακινητοποιούν το χρόνο σε κάποια στάση αναμονής… Και στην τραπεζαρία τα περίτεχνα δουλεμένα ποτηράκια… Πιο εκεί το παλιό τηλέφωνο, αλλού ραδιόφωνα της εποχής… Φωτογραφίες, φωτογραφίες…Η γιαγιά, η μάνα… Όλοι παρόντες…

Και ο χώρος να γεμίζει από τις μελωδίες της “Πολίτικης κουζίνας”…

Αν αυτό δεν είναι ένα προσκύνημα μνήμης, τότε τι είναι;

Ο Παύλος Παυλίδης και η Πρόεδρος των Μικρασιατών, η Τασούλα Παυλίδου, φωτογραφίζονται μόνοι στο χώρο μετά από αλλεπάλληλες φωτογραφίες που βγήκαν με όσους ήθελαν να μοιραστούν τη χαρά τους. Ο Αντιπρόεδρος, ο Δημήτρης Τελλίδης δεν μπόρεσε σήμερα να είναι παρών, για να ζήσει τη στιγμή που το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Λένε, όμως, πόσο κουράστηκε μαζί με τους άλλους ψυχικά και σωματικά, για να φτάσουν όλοι μαζί μέχρις εδώ. Τα φλας αστράφτουν, αλλά και τα μάτια.

Κατεβαίνοντας τη στενή ξύλινη σκάλα ο κόσμος κάτω ακόμα περιμένει υπομονετικά. Όλοι θέλουν να δουν και ν’ αγγίξουν κάτι από την Ιστορία και τη Μνήμη, που πραγματικά σ’ αυτήν τη στιγμή του Πολιτισμού βρήκε την καλύτερή της ώρα στη Βέροια.

Φωτογραφίες: faretra.info

…………………