Ειρήνη Δασκιωτάκη: «Το Ελληνικό Μειονοτικό Δημοτικό Σχολείο της Ίμβρου, μέσα από την οπτική της Αρίστης Κουκουρίκου, αποσπασμένης δασκάλας εκεί…»

«Το Ελληνικό Μειονοτικό Δημοτικό Σχολείο της Ίμβρου, μέσα από την οπτική της Αρίστης Κουκουρίκου, αποσπασμένης δασκάλας εκεί…»

Η Ίμβρος βρίσκεται στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.
Έχει  10.721(2023) κατοίκους. Από αυτούς, οι 700 είναι Έλληνες. ( Βικιπαίδεια)

Ένας από τους αρχικούς ελληνικούς οικισμούς είναι τα Αγρίδια  μαζί με τους Αγίους Θεοδώρους, το Σχοινούδι, το Γλυκύ, την Παναγία και το Κάστρο που ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού…
Πρωτεύουσα του σήμερα είναι η Παναγία, όπου εκεί βρίσκεται και η μητροπολιτική έδρα Ίμβρου και Τενέδου.

Οι Άγιοι Θεόδωροι είναι και το χωριό του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου…

Με τη  Συνθήκη της Λωζάνης στις 24 Ιουλίου 1923, η Ίμβρος μαζί με την Τένεδο πέρασαν στην Τουρκία…

Το 1964 απαγορεύτηκε η διδασκαλία της  ελληνικής γλώσσας, το σχολείο έκλεισε και αναγκάστηκαν πολλές οικογένειες να φύγουν από το νησί.

Αρκετοί πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, άλλοι στην Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και την Αυστραλία…
Από το 1990 και μετά άρχισαν να επιστρέφουν στην Ίμβρο …

Αυτό άμεσα στην πορεία, δημιούργησε την ανάγκη της επαναλειτουργίας των σχολείων…

Στην Ίμβρο, πριν το 1923, λειτουργούσαν δέκα σχολεία, με 1.485 μαθητές και στην Τένεδο 2 σχολεία με 450 μαθητές…

Μετά από προσπάθειες ετών, τον Ιανουάριο του 2012 οι τουρκικές αρχές ενέκριναν το αίτημα αδειοδότησης του Σχολείου και τον  Σεπτέμβρη του 2013 επαναλειτούργησε  το  Δημοτικό Σχολείο των Αγίων Θεοδώρων και το 2015 επαναλειτούργησαν Γυμνάσιο και Λύκειο…

Στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο της Ίμβρου,  από πέρυσι, διδάσκει και η κ. Αρίστη Κουκουρίκου αποσπασμένη δασκάλα από την Ελλάδα εκεί.

Η Αρίστη κατάγεται από την Κυψέλη της Ημαθίας, και για 12 έτη ήταν η Διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας.

Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που διανύει στην Ίμβρο και για άλλον έναν χρόνο ακόμη θα βρίσκεται εκεί, αφού οι αποσπάσεις είναι τριετείς…

Επικοινώνησα μαζί της διαδικτυακά, μέσο messenger, και είχα την ευκαιρία να αποκομίσω  ενδιαφέρουσες πληροφορίες και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό…

κ. Αρίστη Κουκουρίκου, θα ήθελα αρχικά, να μου μιλήσετε για το σχολείο!

Για τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, για το ωρολόγιο πρόγραμμα, για τον αριθμό των μαθητών, των τάξεων, για  τις ιδιαιτερότητες που επισημάνατε…

Οι βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι τέσσερις.

4 χρόνια Δημοτικό, 4 Γυμνάσιο, και 4 Λύκειο.

Υπάρχει και τμήμα Νηπιαγωγείου διετούς φοίτησης, στο οποίο διδάσκει, επίσης, αποσπασμένη Νηπιαγωγός.

Είμαστε δύο αποσπασμένες δασκάλες εδώ και επειδή εργαζόμαστε με καθεστώς Ιδιωτικού Σχολείου, κάθε τάξη δουλεύει χωριστά, δεν υπάρχουν συμπτύξεις τάξεων.

Διδάσκουμε μόνο Γλώσσα και Μαθηματικά, και συνολικά εργαζόμαστε 26 ώρες την εβδομάδα.

Καλό να υπήρχαν τέσσερις δάσκαλοι, αλλά επειδή υπάρχουν ανάγκες και για άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών στην Ίμβρο, όσο και στην Κωνσταντινούπολη, έχουμε μόνο 2.

Γιατί γίνεται αυτό;

Υπάρχει μία διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σύμφωνα με την οποία 16 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θα έρχονται από την Ελλάδα στην Τουρκία και 16 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί από την Τουρκία θα πηγαίνουν στην Ελλάδα για να διδάξουν στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης.

Υπάρχει έλλειψη ειδικοτήτων της Εκπαίδευσης, των ομογενών… Οι ομογενείς δεν προτιμούν αυτές τις σπουδές, να γίνουν δηλαδή εκπαιδευτικοί κι αυτοί που φεύγουν από την Ίμβρο και σπουδάζουν στην Ελλάδα σε Παιδαγωγικές σχολές, σπάνια επιστρέφουν στην Ίμβρο!
Αν υπήρχαν ειδικότητες εκπαιδευτικών και στην Ομογένεια, θα υπήρχε περιθώριο να έρθουν και άλλοι εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα.

Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να διδάσκουμε και τη Μελέτη Περιβάλλοντος στα παιδιά…

Η έδρα του Δημοτικού Σχολείου της Ίμβρου βρίσκεται στους Αγίους Θεοδώρους, στο χωριό από όπου κατάγεται ο  Οικουμενικός μας Πατριάρχης Βαρθολομαίος, και όπου στο παλιό μπακάλικο του παππού του, στεγάζεται Μουσείο, στο οποίο εκτίθεται φωτογραφικό υλικό που αφορά τη ζωή του Πατριάρχη και κυρίως τις συναντήσεις με αρχηγούς κρατών…

Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της επαναλειτουργίας του Σχολείου.

Τον Σεπτέμβριο όμως που ξεκίνησε η σχολική χρονιά και ήρθαμε εδώ, μάθαμε πως το κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο λόγω καθίζησης και ρωγμών που υπάρχουν μέσα…

Μετά το πρόβλημα που προέκυψε λόγω της καθίζησης, κατόπιν αιτήματος που έγινε δεκτό από το Τούρκικο Υπουργείο Παιδείας, μεταφερθήκαμε στον χώρο του Γυμνασίου και Λυκείου που η έδρα τους βρίσκεται στα Αγρίδια.
Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε το Δημοτικό Σχολείο να έχει απογευματινή βάρδια.

Από τις 12:10 το μεσημέρι μέχρι τις 7.10 μ.μ. στο οκτάωρο!

Μετακινούμαστε με τα 2 σχολικά λεωφορεία που διαθέτει η Κοινότητα της Ίμβρου …

Αυτά τα σχολικά λεωφορεία εξυπηρετούν και τα παιδιά του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου, καθώς και του Γυμνασίου Λυκείου…

Όλα τα παιδιά και  οι εκπαιδευτικοί, τρώμε σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, πολύ καθαρό, καθημερινά, διαφορετικά γεύματα, που προετοιμάζει η μαγείρισσα του σχολείου.

Το γεύμα είναι 40λεπτο…

Με τη χορηγία της Μονής Βατοπεδίου αγοράζονται τα υλικά για την  παρασκευή των γευμάτων και πληρώνεται η μαγείρισσα…
Υπεύθυνη για τη λειτουργία των σχολείων οικονομικά είναι η Κοινότητα… Ο ΕΠΣΙ!

Ο Εκπαιδευτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος της Ίμβρου.

Δε δίνονται εδώ χορηγίες από το ελληνικό κράτος,  όπως αυτές οι χορηγίες που παίρνουν κάθε τρίμηνο στην Ελλάδα, ούτε από το τουρκικό κράτος.

Τα σχολεία στηρίζονται εκτός από την Κοινότητα και από χορηγίες Ιμβρίων  της  Ομογένειας .

Πήρατε αυτήν την απόφαση μετά από 28 χρόνια υπηρεσίας να  ζητήσετε απόσπαση και να έρθετε εδώ.

Γιατί επιλέξατε την Τουρκία;

Ήθελα επαγγελματικά να αλλάξω κάπως την πορεία μου…

Το κίνητρο μου για να έρθω στην Τουρκία ήταν και οι ρίζες μου.
Οι πρόγονοί μου, ήρθαν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στην Ελλάδα, και εγκαταστάθηκαν κακήν κακώς, κάπου προς την Αγκαθιά..
Στη συνέχεια, το 1926, μετακινήθηκαν στη σημερινή Κυψέλη κι άρχισαν να φτιάχνουν εκεί τα σπίτια τους…

Είπαν το χωριό να το ονομάσουν Νιχώρι, γιατί, διωγμένοι από το Νιχώρι της Τσατάλτζας της Α. Θράκης ήρθαν εδώ…
Επειδή όμως υπήρχε και το Νιχώρι της Αλεξάνδρειας και θα δημιουργούνταν διάφορα γραφειοκρατικά μπερδέματα, αποφάσισαν να το πούνε Κυψέλη!

Επέλεξα την Τουρκία και επειδή ήταν πιο προσιτή, πιο κοντά στην Ελλάδα…
Η Κωνσταντινούπολη ήταν ο στόχος μου, αλλά στη συνέχεια προτάθηκα να έρθω στην Ίμβρο. 

Αυτή ήταν μία πρόκληση για μένα, για να βοηθήσω τα παιδιά εδώ που έχουν και μεγαλύτερη ανάγκη, γιατί γνωρίζω ότι στα σχολεία της Κωνσταντινούπολης, οι συνθήκες είναι πιο καλές.

Εδώ δεν υπάρχουν εξωσχολικές δραστηριότητες για να πάνε τα παιδιά να μάθουν κάτι παραπάνω, όπως αθλητισμός, θέατρο, μουσική.

Αυτό με απασχολούσε και φέτος ξεκίνησα με την άλλη συνάδελφο, κάθε Σάββατο, να κάνουμε ένα δημιουργικό εργαστήρι, εθελοντικά…
Τα παιδιά έρχονται όλα και από το Δημοτικό και από το Νηπιαγωγείο σε αυτό το εργαστήρι.

Διαβάζουμε παραμύθια, κάνουμε θέατρο βλέπουμε ταινίες… Στα ελληνικά όλα αυτά γιατί αυτό καλλιεργεί πολύ τον προφορικό τους λόγο.

Από την άνοιξη και μετά θα ασχοληθούμε με τη Μυθολογία, γιατί τα παιδιά δεν διδάσκονται ιστορία…

Ο Ελλήσποντος με τον Φρίξο και την Έλλη, η Τροία, ο Αχιλλέας, ο Δούρειος ίππος…

Πηγαίνουν τα παιδιά για παράδειγμα στο Τσανάκαλε, στα Δαρδανέλια, και βλέπουν εκεί τον ξύλινο Δούρειο Ίππο που έχει γίνει δωρεά από την Αμερική και είναι το άλογο που έδειχνε στην ταινία  για την Τροία.

Δεν πρέπει να μάθουν για όλα αυτά;

Βλέπουν επιγραφές σε ξενοδοχεία, σε τουριστικά λεωφορεία.

Βλέπουν, ας πούμε, σ’ ένα τουριστικό λεωφορείο…  «Τρούβα Τουρς!»

Τι είναι αυτό;

Αυτό το Τρούβα!
Τρούβα, είναι η Τροία.

Κάνουμε κι άλλα project.

Να! Φέτος, στις 28 Δεκεμβρίου ήρθε η φίλη  Ελπίδα Καλογερίδου, κατόπιν δικής μου πρόσκλησης στην Ίμβρο.

Την κάλεσα να έρθει όχι μόνο για να ιδωθούμε, αλλά και για να γνωρίσει το νησί και το ιστορικό Δημοτικό σχολείο που τόσο ήθελε.

Προσπαθήσαμε, λοιπόν, μέσα από μία δράση να δώσουμε χαρά και στους εναπομείναντες ηλικιωμένους εδώ.

Στις 31 – 12 βγήκαμε να πούμε τα κάλαντα στα στα Αγρίδια, όλο το Σχολείο, οργανωμένα και συντονισμένα.

Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό!

Αυτό έγινε για πρώτη φορά!

Να πούνε τα παιδιά όλα μαζί τα κάλαντα σε ένα σχεδόν ερημικό τοπίο.

Οι ηλικιωμένοι χάρηκαν πάρα πολύ!

Τα παιδιά για πρώτη φορά έζησαν αυτό το έθιμο.

 Μάζεψαν χρήματα, γλυκά…

Θέλω να επισημάνω, ότι εμείς εδώ, δεν έχουμε 15 μέρες διακοπές τα Χριστούγεννα.

Ακολουθούμε τις τούρκικες αργίες

Αργία έχουμε στις 25 Δεκεμβρίου, την Πρωτοχρονιά και στις 6 Ιανουαρίου.

Ρώτησα και την κ. Καλογερίδου Ελπίδα, εκμεταλλευομένη την ευκαιρία  της επίσκεψής της στην Ίμβρο, να μου μιλήσει και για μια άλλη δραστηριότητα στην οποία συμμετείχε και ως εικαστικός!

«Ήρθα στην Ίμβρο μαζί με τη φίλη και συνάδελφο Αρίστη και συμμετείχα εθελοντικά στις δραστηριότητες, και κάναμε πηλό και κατασκευές με τους μαθητές.

Καλικάντζαρους και χιονάνθρωπους, αφού πρώτα η Αρίστη διάβασε στα παιδιά ένα σχετικό παραμύθι!

Ήταν μοναδική εμπειρία και πολύ συγκινητική!!»

Πώς είναι οι σχέσεις σας με τους Τούρκους συναδέλφους σας, Αρίστη, και ποια η συμπεριφορά των Τούρκων απέναντι σας;

Μιλήστε μας, αν το επιθυμείτε και σεις, για τις προσωπικές σας εμπειρίες…

Από το σχολείο, από τον τόπο αυτόν, από τη σχέση σας με τους Έλληνες Ιμβριώτες, αλλά και με τους Τούρκους που κατοικούν εκεί.

Στο Δημοτικό Σχολείο όπου διδάσκω, έχουμε 11 παιδιά και δύο νήπια στο Νηπιαγωγείο.

Το 80% από τα Ελληνόπουλα, επειδή οι γονείς τους, αλλά και οι συγγενείς πρώτου βαθμού, όπως ο παππούς και η γιαγιά, είναι Ιμβριώτες Έλληνες, μιλάνε πάρα πολύ καλά την ελληνική γλώσσα…

-Αυτό με εντυπωσίασε!

Έχουμε και μερικούς γάμους μικτούς Ελλήνων με Τούρκους…

Εδώ σε αυτά τα παιδιά γίνεται μεγάλη προσπάθεια, ώστε να βελτιώσουν τον προφορικό τους λόγο.

Στο σχολείο πάντα ο διευθυντής είναι ελληνικής καταγωγής και ο υποδιευθυντής Τουρκικής καταγωγής πάντα.
Στο σχολείο υπάρχουν και ειδικότητες.

Έχουμε μουσικό, έχουμε γυμναστή, εικαστικό, δάσκαλο αγγλικής γλώσσας…

Συνήθως αυτοί είναι Τούρκοι.

Τα παιδιά διδάσκονται και την Τουρκική γλώσσα…

Όταν ήρθα εδώ πέρα, έδειξα μεγάλο ενδιαφέρον για τον ντόπιο πληθυσμό και ιδιαίτερα για τους πιο μεγάλους…

Γι’ αυτό κάνω παρέα με τους ηλικιωμένους που έχουν ανάγκη να πουν τις ιστορίες τους για αυτά που βιώσανε όλα τα χρόνια.

Πώς και γιατί έκλεισαν τα σχολεία το 1964,πώς εμμέσως αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί, πότε και πώς ξαναγύρισαν…

Μέσα από αυτή την επικοινωνία μαθαίνω και για την τοπική ιστορία.

Έμαθα ότι το 1964 πολλές οικογένειες πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί θα μπορούσαν τα παιδιά τους να συνεχίσουν σε ελληνικά σχολεία.

Στο Ζωγράφειο Σχολείο, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στη Θεολογική  Σχολή της Χάλκης!

Και πολλά άλλα για εκείνα τα χρόνια, που δεν είναι επί του παρόντος…

Φέτος, επίσης κάνουμε και ένα πρόγραμμα για την τοπική ιστορία των Αγίων Θεοδώρων.

Πιστεύω ότι είμαι πολύ καλή σε αυτή τη θεματολογία και στην ανθρώπινη επικοινωνία επίσης είμαι πολύ καλή…

Με εντυπωσίασε επίσης το γεγονός, ότι υπάρχει από τον Δήμο και πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας, όπου διδάσκει μία Ελληνίδα μητέρα  με καταγωγή από τον Βόλο, παντρεμένη με Τούρκο.

Πέρυσι είχε αρκετό κόσμο!

Υπάρχει και Σύλλογος Τούρκων που πηγαίνουν και μαθαίνουν ελληνικούς χορούς .

Η σχέση η δική μου με τους Τούρκους συναδέλφους είναι άριστη…

Όταν καταλάβουν ότι δεν ήρθες εδώ για να κάνεις προπαγάνδα, δουλεύεις σωστά και προς όφελος του σχολείου, δεν έχουνε πρόβλημα ούτε και εμείς.

Εδώ ο δάσκαλος έχει άλλη αξία, αλλά και το σχολείο γενικότερα…

Έχουνε πολύ ψηλά τον δάσκαλο και το σχολείο.

Δεν με αποκαλούν με το όνομά μου, κυρία Αρίστη…

Χότζα μ’!

Δάσκαλέ μου, δηλαδή… Αυτή είναι η προσφώνηση προς όλους τους εκπαιδευτικούς.

Ο οδηγός του λεωφορείου που μας πηγαίνει στα σχολείο θα με προσφωνήσει με τον ίδιο τρόπο…

Δίνουμε δύο φορές τον χρόνο βαθμούς.

Τώρα τον Γενάρη θα δώσουμε και μετά στο τέλος της χρονιάς.

Εκείνη την ημέρα δεν έχουμε σχολείο.
Οι γονείς και τα παιδιά ντυμένοι με τα  καλά τους έρχονται να πάρουν τους βαθμούς και να βγούμε όλοι μαζί φωτογραφίες…

Η γιορτή του παιδιού θεωρείται πολύ σημαντική όπως και η γιορτή της μέρας του Δασκάλου…

Οργανώνονται εκδηλώσεις μέσω του δήμου σε αμφιθέατρα και κάθε σχολείο παρουσιάζει τη δική του δράση και έρχονται και όλοι οι επίσημοι.

Ο Πρόξενος από την Κωνσταντινούπολη, η Συντονίστρια, ο Τούρκος Δήμαρχος, ο Διευθυντής Εκπαίδευσης του νησιού, η υπεύθυνη των Τουρκικών Δημοτικών Σχολείων

Οι υπόλοιποι Τούρκοι που συναναστρεφόμαστε καθημερινά, ο κομμωτής μας, ο καφετζής μας, ο ταξιτζής μας, είναι Τούρκοι!

Με όλους αυτούς τα  πάμε πολύ καλά …

Με τι ασχολούνται κυρίως οι κάτοικοι, πώς βιοπορίζονται;

Ασχολούνται με την κτηνοτροφία, με τη γεωργία με τις ελιές, με την αλιεία, τη μελισσοκομία, με την εστίαση, με τον τουρισμό.

Έχουνε και πολλούς ιερωμένους.

Σε κάθε χωριό έχουμε Έλληνες ιερωμένους, οι οποίοι όμως κυκλοφορούν στην καθημερινότητά τους, όταν δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς ράσα.

Δεν επιτρέπεται να φορούν τα ράσα τους…

Μόνον ο Μητροπολίτης φοράει πάντα τα ιερά άμφια.

Σπουδαίος είναι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου, κ. Κύριλλος και μας στηρίζει…

Η διαβίωση σας είναι εύκολη ή δύσκολη, όσον αφορά τις τιμές των προϊόντων κατανάλωσης, τα ενοίκια;

 Ο  καιρός;  Πώς είναι ο καιρός εδώ και πόσο επηρεάζει την καθημερινότητά σας, αν την επηρεάζει.

Οι τιμές όταν πρωτοήρθα ήταν πολύ καλές.

Το ευρώ είχε αξία, αλλά τώρα λόγω της συνεχούς κατρακύλας της λίρας οι τιμές άλλαξαν…

Είναι τιμές Ελλάδας και σε πολλά προϊόντα την ξεπερνούν, όπως στο ελαιόλαδο, στο τυρί, στο κρέας, στα λαχανικά, στα ποτά.

Σκέφτεσαι πλέον να βγεις έξω να καταναλώσεις.

Και τα ενοίκια πήραν την ανιούσα.

Ένα δυάρι μπορεί να το βρεις με 400 και 500€.

Εμείς ευτυχώς έχουμε τη βοήθεια της Κοινότητας που διαχειρίζεται και νοικιάζει τα δασκαλόσπιτα της, όπως τα αποκαλούν, σε πολύ καλύτερες τιμές.

Σε ένα τέτοιο μένω και εγώ εδώ στην Παναγία της Ίμβρου.

Υπάρχουν και 4 δασκαλόσπιτα στα Αγρίδια και άλλα 4 στους Αγίους Θεοδώρους.

Όσον αφορά τον καιρό, έχουμε τις ίδιες καιρικές συνθήκες με τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, αφού βρισκόμαστε στο ίδιο γεωγραφικό ύψος ζώνης, αλλά με περισσότερους ανέμους. Νησί είναι η Ίμβρος και συχνά  υπάρχει, στη διάρκεια του χειμώνα κυρίως, απαγορευτικό για τα καράβια…

Τότε δημιουργείται μία σύγχυση, ένα χάος, γιατί όλα τα προϊόντα  έρχονται απέξω.

Αδειάζουν τα σούπερ μάρκετ, δε γίνεται η λαϊκή…

Ότι γίνεται δηλαδή και στα ελληνικά νησιά της άγονης γραμμής.

Ο χειμώνας είναι δύσκολος… κακά τα ψέματα!

Δεν υπάρχει καλή συγκοινωνιακή σύνδεση.

Τον χειμώνα μόνο τρία καράβια εξυπηρετούν τους κατοίκους, για να πάνε έξω ή να έρθουν
μέσα.

Για να πας από την Ίμβρο, στο Καμπάτεπε, στη  χερσόνησο της Καλλίπολης, που είναι μιάμιση ώρα από εδώ και μετά οδικώς να πας στην Κωνσταντινούπολη ή στην Ελλάδα…

Τελειώνοντας θέλω να πω, πως έρχονται από την Ελλάδα με διάφορα γκρουπ Έλληνες εκδρομείς και τουρίστες.

Όταν έρχονται μας φέρνουν διάφορα πράγματα για το σχολείο!

Αναλώσιμα υλικά…

Μολύβια, τετράδια, βιβλία για παιδιά κι άλλα!

Κάποιοι από αυτούς μας ειδοποιούν εκ των προτέρων, άλλοι έρχονται ξαφνικά και φεύγοντας μας ρωτούν αν χρειαζόμαστε κάτι άλλο και μας το στέλνουν μόλις επιστρέψουν στην Ελλάδα!

Βέβαια και μεις οι δάσκαλοι ξοδεύουμε δικά μας χρήματα, όταν πρέπει να κάνουμε κατασκευές , είτε για μικρό δωράκια που τους φέρνω από την Ελλάδα…

Χαίρονται πάρα πολύ και τρελαίνονται για σοκοφρέτες!

Χαμογελάει…Το messenger κλείνει…

Οι διαπολιτισμικές σχέσεις των λαών, θέλω να πιστεύω, πως χτίζουν γέφυρες επικοινωνίας, πολύ σημαντικές για την ειρηνική συμβίωση που όλοι επιθυμούν, αλλά οι πολέμιοί της γράφουν άλλη ιστορία και διαμοιράζοντας τα ιμάτια και τις ψυχές των ανθρώπων, οι λαοί γίνονται εχθροί.
Η ειρήνη πρέπει να γίνει αυτοσκοπός για όλον τον κόσμο και να παλέψουμε γι’ αυτήν!
 
Θα κλείσω με αυτό που έγραψε η κ. Καλογερίδου Ελπίδα.
«Αισθάνομαι πραγματικά πολύ συγκινημένη και θα μου μείνουν τα χαμόγελα των μικρών παιδιών!
Και η γάτα που θα ήθελα πολύ να την πάρω μαζί μου!!»

Και δράττομαι της ευκαιρίας να γράψω αυτό που μου είπαν και οι δυο κυρίες για τις γάτες στην Ίμβρο και μ’ εντυπωσίασε!

Τις έχουν αδυναμία κι έχουν το ελεύθερο παντού!

καλή εβδομάδα με υγεία!

Ει. Δα.

  1 έως 6, φωτογραφίες της Ελπίδας Καλογερίδου