Έζησε και αγωνίστηκε για τον άνθρωπο, τον αδικημένο άνθρωπο, ενταγμένος σε μια Αριστερά που πολέμησε την αδικία σε καιρούς ταραγμένους.
Τα ποιήματά του αναδίδουν την πίστη στον αγώνα, την πίστη στον άνθρωπο και τη θέση που του πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω. […]
Η Αντίσταση στην Κατοχή, ο Εμφύλιος, η Μακρόνησος… Μέρες και χρόνια που ο ποιητής τα βιώνει τραυματικά και ύστερα, στο τέλος αυτής της γεμάτης ζωής, έρχεται η Μεταφυσική σαν φυσική συνέπεια και πάλι της αγάπης για τον άνθρωπο, από άλλη όμως οπτική γωνία.
Ο ιστορικός δρόμος αιώνων του Χριστιανισμού κάνει τον ποιητή να αναζητήσει μέσα του κι άλλα μονοπάτια, για να πλησιάσει τον Άνθρωπο, αυτόν για τον οποίο χρόνια αγωνίστηκε και το καταθέτει τώρα στην ποίησή του.
Ένα άλλος ποιητής τώρα ο Λειβαδίτης, καταθέτει, χωρίς να πεκδυθεί τις ιδέες του ανθρωπισμού, στίχους σαν αυτούς:
Πιστεύω στα δισταχτικά aδέξια βήματα των ταπεινών και στον Χριστό
που διασχίζει την Ιστορία…
Είτε έτσι, είτε αλλιώς, οι ποιητικοί δρόμοι του Τάσου Λειβαδίτη στον ίδιο στόχο οδηγούν, στην Αγάπη για τον Άνθρωπο, αυτόν τον μικρό και ταπεινό Άνθρωπο, που γι’ αυτόν γεννήθηκε ο Χριστός και που οι συνάνθρωποί του τον αδικούν μέρες, χρόνια και ατέλειωτους αιώνες…
……………..
* Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
……………….