Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα κάθε χρόνο συγκεντρώνει μικρούς και μεγάλους παραμονές Χριστουγέννων, κρατώντας ζωντανό το παιδικό όνειρο.
Ποιο όνειρο; Μα αυτό των Χριστουγέννων και του Άγιο-Βασίλη. Αυτό που μας μεγάλωσε… Νιφάδες χιονιού στο παράθυρο, το τζάκι να τριζοβολάει, οι τάρανδοι να διασχίζουν τις χιονισμένες στέπες ή να κουβαλούν τον Αγιο-Βασίλη χοντρό και γελαστό από καμινάδα σε καμινάδα. Και πώς θα περάσει, μωρέ, τόσο που πάχυνε; Χο, χο, χο, η απάντηση να αντηχεί μέσα στη νύχτα…
Ο Μύλος των Ξωτικών συντηρεί και αναπαράγει αυτό το όνειρο, που γοητεύει μικρούς και μεγάλους. Γιατί, κακά τα ψέματα, όλοι έχουμε ανάγκη το όνειρο, τη φυγή.
Και έρχεται ένα τραγούδι στα εγκαίνια του Μύλου των Ξωτικών και ανατρέπει το σκηνικό. Ποια όνειρα, μωρέ, και ποιες αθωότητες! Ο τραγουδιστής που κλήθηκε από τον Δήμο να συμμετέχει στα εγκαίνια της γιορτινής ατμόσφαιρας του Μύλου, κατ’ απαίτησιν του κοινού, όπως είπε, τραγούδησε μαζί με τα υπόλοιπα του ρεπερτορίου του και το “απαγορευμένο”!
Και τι είναι αυτό; Μα ένα από τα συνηθισμένα τραγούδια που κυκλοφορούν και αρέσκονται να επαναλαμβάνουν λέξεις που κάποτε ποτέ δεν ξεστόμιζαν παιδιά και σπάνια οι μεγάλοι.
Αλλά στην εποχή μας θαρρείς και οι λέξεις που επαναλαμβάνονται και εκτοξεύονται ανά λεπτό, για να μην πούμε ανά δευτερόλεπτο, είναι πια τόσο συνηθισμένες, που απώλεσαν παντελώς το περιεχόμενό τους.
Το “φίλε μου” ή το όνομα του φίλου αντικαταστάθηκε από μία και μοναδική λέξη που τη χρησιμοποιούν και οι γυναίκες μέχρι και τα μικρά κοριτσάκια, αντικαθιστώντας το τελικό της α με το ωμέγα! “Τι λες, καλέ, μ@λ@κω”, λέει η μια μικρούλα στην άλλη!
Όσο για το γνωστό ρήμα, αυτό χρησιμοποιείται σ’ όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις του!!!
Ειπώθηκε, λοιπόν, στο γνωστό τραγούδι:
«Αυτή είναι η ευχή μας από τα Τρίκαλα και άντε και γαμ***» ή «πάρε τα αρ***** μου».
Αλλά, επειδή πραγματικά, (κι αυτό είναι το θλιβερό!), όλα αυτά κυκλοφορούν οπουδήποτε πια, στους δρόμους, στη δουλειά, στο σχολείο, ακόμη και στα σπίτια, ο γνωστός τραγουδιστής απάντησε έτσι στις διαμαρτυρίες που προκλήθηκαν κατόπιν εορτής:
“Δεν βαρεθήκατε τις υπερβολές και τα ψέματα μωρέ; Στο χθεσινό υπέροχο live στον Μύλο Των Ξωτικών αυτό ακριβώς έγινε. Μου ζήτησε ο κόσμος και είπα το «απαγορευμένο». Το πρώτο μισάωρο κιόλας της συναυλίας. Ούτε διαμαρτυρήθηκε κανείς, ούτε έμεινε κανένας αποσβολωμένος, ούτε θύμωσε ο Δήμαρχος. Όλα ψέματα».
Είχε, λοιπόν, ή δεν είχε δίκιο ο καλλιτέχνης να απορεί; Το θεωρεί ο άνθρωπος όχι βωμολοχία αλλά λεξιλόγιο της καθημερινότητας!
Και εδώ είναι το τραγικό της ιστορίας! Χρησιμοποιείς αυτές τις λέξεις; Είσαι “in”. Αλλιώς είσαι επιεικώς παλιομοδίτης ή καλύτερα γραφικός! Όταν τα παιδιά δεν ξέρανε στο θέμα κάποιας έκθεσης στις πανελλαδικές τη λέξη “αρωγή”, έγινε σάλος! Και αυτό συνέβη πριν από χρόνια. Τώρα να δούμε τι θα γίνει, που τόσες λέξεις της καθημερινότητας αντικαταστάθηκαν από την αργκό της νεολαίας και άλλες τόσες από ξένες!
Είμαστε Ευρωπαίοι! Τελείωσε! Είμαστε in! “Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε…”
far
………………..