Η παιδική αθωότητα θύμα ανυπεράσπιστο του κινητού και της ηλεκτρονικής εποχής
“Συνευρέθηκαν” στο Ηράκλειο ένας 14χρονος και μία 12χρονη, βιντεοσκοπώντας μάλιστα την ερωτική τους πράξη με το κινητό. Και σε κάποια στιγμή το βίντεο κυκλοφόρησε παντού, οδηγώντας τη 12χρονη και τη μητέρα της σε καταγγελία του 14χρονου.
Δε χρειάζεται να αποδώσουμε εμείς δικαιοσύνη στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε είναι ο ρόλος μας.
Ποιος φταίει; Φταίνε τα μικρά παιδιά; Όχι, βέβαια! Φταίνε οι γονείς που δεν μπορούν να τους στερήσουν το κινητό; Αναγκάζονται να το κάνουν μετά από τόση πίεση, ακόμη και αυτοί που αντιστέκονται σθεναρά, για να μην νιώθει το παιδί τους εκτός πραγματικότητας.
Κι από κει και πέρα τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει τα πράγματα, όταν η οθόνη του κινητού γίνεται όχι μέσο επικοινωνίας, αλλά ο… “παιδαγωγός” του σήμερα.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα σχολεία δεν έχουν πια λόγο για πολλά παιδιά, η λογοτεχνία αντικαταστάθηκε από την εικόνα και η μουσική από βάρβαρους συνήθως ρυθμούς, με στίχους ανύπαρκτους.
Και ο έρωτας στο σχολείο; Οι κλεφτές ματιές ανάμεσα στα μικρά του Δημοτικού, ή ανάμεσα στα μεγαλύτερα, τους εφήβους, που έμεναν σε κάποιο κλεφτό φιλί ή κάποιο σημείωμα, έγινε ερωτική… πράξη! Στα 12 χρόνια μόλις! Και δεν ήταν βιασμός, ήταν πράξη ηθελημένη με τη συναίνεση μάλιστα αρχικά της 12χρονης μικρούλας να βιντεοσκοπηθεί! Γιατί; Για να γίνει πρωταγωνίστρια στην οθόνη των κινητών;
Μα, αφού αυτό διδάσκει σήμερα, ολημερίς κι ολονυχτίς στα μικρά παιδιά η τηλεόραση και σχεδόν όλα τα Μέσα Επικοινωνίας! Να γίνουν πρωταγωνιστές της οθόνης! Το αφύσικο έγινε φυσικό και η πορεία των πραγμάτων είναι πια αναπόφευκτη.
Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τον εφιάλτη; Ποιος είναι ο ρόλος της Πολιτείας; Τι μερίδιο ευθύνης αναλογεί στον καθένα;
Το τοπίο γίνεται όλο και πιο σκοτεινό και το σημαντικότερο, η παιδική αθωότητα χάνεται μέρα με τη μέρα, θύμα ανυπεράσπιστο στα δόντια του κινητού και της ηλεκτρονικής εποχής.
far
