Περί «Δημοκρατίας» και άλλων δαιμονίων / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Για όσους τυχόν αρνούνται ακόμα να το αποδεχτούν, ο φασίστας και καταδικασμένος για πολλαπλές απάτες Τραμπ δε νίκησε απλά -σάρωσε. Εκτός από την απίθανη επιστροφή του στην προεδρία, θα ελέγχει από το Γενάρη de facto και για τουλάχιστον δυο χρόνια και τα τρία κυρίαρχα όργανα – τη Βουλή, τη Γερουσία και το Ανώτατο Δικαστήριο – και μάλιστα με το μομέντουμ που του δίνει μια πλατιά και καθόλου οριακή λαϊκή εντολή. Και είναι βέβαιο ότι τώρα θα αξιοποιήσει αυτή την ανεπανάληπτη ισχύ για να εκδικηθεί όλους τους «εχθρούς του» εντός και εκτός των ΗΠΑ. Γαία πυρί μιχθήτω!

Προσωπικά απεχθάνομαι τον Τραμπ και όλα όσα αντιπροσωπεύει, τη βαθύτατα ταξική του τοξικότητα, την ακραία διχαστική ρητορική του, την ανύπαρκτη προσωπική και πολιτική ηθική του, – και ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει απ’ τα γραπτά μου όλα αυτά τα χρόνια, scripta manent. Aλλά αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτούμε όλοι, αριστεροί και μη – ποια ακριβώς «Γη της Δημοκρατίας» και ποιοι «χαρισματικοί» Φρανκενστάιν προκάτοχοι του γέννησαν αυτό το τέρας, αυτό το…απέθαντο εξτρεμιστικό πολιτικό φαινόμενο; Ποιο πολιτικό σύστημα, ποια ορατά και αόρατα συμφέροντα συνέβαλαν στο μεγαλύτερο εκλογικό come-back όλων των εποχών; Και πάνω απ’ όλα, πώς μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να πείσει εκατομμύρια δεκάδες φτωχούς, γυναίκες και μειονοτικούς, όχι απλά να τον (ξανα-)ψηφίσουν, αλλά να τον καταστήσουν θεσμικό αυτοκράτορα της μεγαλύτερης υπερδύναμης στον κόσμο;

Δείτε με πόση μαεστρία εργαλειοποιούν όλοι αυτοί το μεταναστευτικό ζήτημα και την εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια των πάλαι ποτέ μεσαίων στρωμάτων, που φτωχοποιούνται μαζικά! Δείτε πόσο έξυπνα εκμεταλλεύονται την αποστροφή του κόσμου για την παραδοσιακή πολιτική τάξη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ! Όχι τίποτε άλλο, απ’ ότι φαίνεται, οσονούπω καταρρέει και η «κεντροαριστερή» και… φαιοπράσινη γερμανική κυβέρνηση του «σοσιαλδημοκράτη» Σολτς και όλα δείχνουν πως θα έχουμε κι εκεί… συννεφοπτώσεις και εξορκισμούς!

Αλλά τι σας λέω τώρα; Σάμπως δε ζούμε στη χώρα των αριστερών μνημονίων, όπου πέρσι ο ολίγιστος Μητσοτάκης επανεκλέχτηκε με «σαρανταένα τα εκατό» και σαρώνει χωρίς αντίπαλο ό,τι απέμεινε από τον δημόσιο πλούτο και τα εργασιακά κεκτημένα που κερδήθηκαν μέσα από αγώνες και βάσανα δεκαετιών;;;…

 efsyn.gr